Water hire, water there [+Frostpaw*]

De jonge kattin was ontsnapt van het wakende oog van haar mentor, Icecloud genaamd. Gniffelend trippelde ze verder, eindelijk eens een rustig dagje om zelf wat rond te kijken. Ze was zo diep verzonken in gedachten wat ze allemaal wel niet uit kon gaan spoken, dat ze niet oplette op de het water van Small Lake waar ze steeds dichterbij kwam. De kattin deed nog een stap, maar hier was geen grond meer. Geschrokken probeerde ze terug te krabbelen, maar ze verloor haar evenwicht en tuimelde het water in.

[+Frostpaw*]

Een grote plons alarmeerde Frostpaw van het feit dat er iets aan de hand was bij het kleine meer. Hij liet het konijn wat hij aan het achtervolgen was in de steek en sprong door de heide heen naar het water, waar hij eerst begonnen was met jagen. Hij sprong naar de rand toe, wat verbijsterd. Welke Windclan kat ging er nou zwemmen? Hij herinnerde zich dat hij Heathpaw ooit al een keer uit het water gevist had, nadat hij haar perongeluk erin gegooid had. Eventjes twijfelde hij, maar daarna dook hij ook het water in. Hierna zocht hij het lichaam van de gevallen kat en probeerde hij hem (of haar, hij had op dit moment geen idee) te balanceren.

{Flutpost omdat ik niet goed weet wat er aan de hand is eigenlijk x'D}

Water hire, water there [+Frostpaw*] 5Z3r5kt

De kattin probeerde omhoog te komen, maar dit lukte half. Haar vacht begon wat zwaar aan te voelen en ze raakte in paniek. Hauntpaw was niet gewend aan water en ze kon dus al helemaal niet zwemmen. Opeens was er iets zwarts naast haar. Ze schrok en haar klauw ging vlak langs de kop van het dier. Nu pas zag ze dat het een kat was, die haar vastpakte en haar leek te helpen. De poes volgde zijn bewegingen en begon hetzelfde als de andere kat te doen, te trappen met haar poten. Opeens werd er weer lucht in haar longen geperst, wat verbaasd keek ze naar de kat, die Frostpaw bleek te zijn.

Frostpaw waadde voorzichtig, toch wel op redelijk tempo door het water. Nu hij Heathpaw al eens opgevist had, was het water niet helemaal onbekend meer voor hem, al dan wel nogal ongemakkelijk. Toen hij het nekvel van de kat probeerde beet te pakken, kreeg hij bijna een haal. "Hey, hey, rustig!" Miauwde de kater, al wist hij zeker dat ze hem onderwater niet kon horen. Hierna pakte hij haar nekvel weer beet en trok hij haar omhoog, hopende dat ze haar balans weer kon hervinden en kon gaan staan. "Rustig, zoek de grond met je poten." Miauwde hij, zijn stem gedempt door de mond vol pluizige, natte vacht.

"Rustig, zoek de grond met je poten." Hoorde ze de kater zeggen. Hauntpaw volgde dit advies maar al te graag op en sloeg met haar poten naar beneden. Haar tenen raakte iets, grond? Ze kwamen telkens wat verder bij de kant en toen ze weer naar beneden sloeg kwam haar poot in de grond te staan. Opgelucht keek ze naar Frostpaw. "Bedankt, ik had geen idee hoe ik weer omhoog moest komen!" Haar mentor had het namelijk nog niet over dit onderwerp gehad en als deze dit zou gaan doen zou ze eens goed opletten!

Toen het leek dat de poes, die hij ondertussen herkend had als Hauntpaw, iemand die naar z'n spookverhaal geluisterd had, weer haar balans teruggevonden had, liet Frostpaw voorzichtig haar nekvel los. Hierna zette hij een paar stappen achteruit, een beetje ongemakkelijk in het water. "Bedankt, ik had geen idee hoe ik weer omhoog moest komen!" Miauwde Hauntpaw en Frostpaw grinnikte wat. "Geen dank, water kan heel erg desoriënterend zijn als je erin valt." Miauwde de kater eerlijk.