The Caterpillar Adventure! [Open]

Eindelijk Greenleaf! dacht Roseheart in zichzelf. Greenleaf, dat begint met Green... teeear, dwaalde ze weg in haar gedachten met een vrolijke zucht. De rosse poes had de smaak zwaar te pakken, en kon de bengaalse kater niet meer uit haar tabby hoofd halen. Plots viel haar een witte kitten op in de Nusery. Ik wou dat ik ook zo'n kleintje had... De kitten leek gefascineerd door een groene rups, die in zijn richting kwam gekropen. Dapper stond het katje toe te kijken hoe het insect bijna over zijn poot kroop, maar hij sprong met een piep naar achteren.
In haar hoofd speelde zich een luid gelach af, maar langs de buitenkant liet ze hier niets van merken. Rose stapte in de richting van het katertje, en zag al snel dat het Marrowkit was. "Hallo Marrowkit! Wat heb je daar?", vroeg de poes geïnteresseerd en met een zoete stem. Ze glimlachte vriendelijk en haar bruin-groene ogen glinsterden in het warme zonlicht.

Marrowkit stak opgewonden zijn staartje de lucht in: 'Weet ik niet!' Het groene beestje kroop stilaan op zijn kleine pootje. Een wit-grijze kitten kwam vrolijk aangewaggeld, het was Crumblekit. 'Hallo Rose.. uhm wat is uw naam ook al weer?', vroeg het katertje. ''Roseheart'', zei de poes met een knikje. Crumble's aandacht had ze al lang niet meer; die was overgeschakeld naar de rups die zich nu op het hoofdje van Marrow begaf. 'Marrowkit er zit een monster op je kop!', gilde hij. "Rustig aan jongens, dit is maar een rups. Sommige veranderen in vlinders, zoals die daar", Roseheart stak haar neus uit naar een dagpauwoog die vrolijk voorbij kwam gefladderd, haar staart weer naar het diertje. Daarna keerde ze zich terug naar de twee speelse kittens. "Blijf heel eventjes staan", miauwde de tabby poes wanneer ze een paar stapjes in de richting van Marrowkit zette. Ze reikte haar lange, gestreepte staart uit richting zijn hoofd, zodat de rups erop kon kruipen.

Stomverbaasd keek de kitten Roseheart aan. 'Maar dat kan helemaal niet!', piepte de kitten verontwaardigd. 'Je liegt tegen ons!', keek het kleine katertje haar boos aan, wat ook te merken was in zijn stemmetje. 'Die rups kan niet zo'n vlinder worden! Hij lijkt er niet eens op!' Rose moest een beetje lachen, maar hield dit voor zich. Jawel hoor. Dat hebben we aan StarClan te danken. Ze maken een cocon, een soort van huisje, en daar blijven ze dan een tijdje in. Als ze er weer uitkomen hebben ze prachtige vleugels, en zien ze er zo uit", de poes keek terug naar de vlinder. Voorbereid op de reactie van de kitten, vervolgde ze haar woorden: "En als je me nog niet geloofd, vragen we het toch gewoon even aan een andere warrior?" Ze keek even in het rond, om te bedenken wie ze om hulp kon vragen.