Get. Out. [+Thrushdive]

"Oh nee!" Grauwde de kater waarna hij zijn grijze voorpoot tussen de zwarte wortels van de boom liet schieten en het angstige gepiep van een muis hoorde. Ashdrizzle begon hard te grommen. "Jij komt niet weg!" Snauwde hij en wist zijn nagels in de zachte vacht te slaan. Triomfant sleepte hij zijn voorpoot uit de wortels en hoorde een pijnlijk gepiep toen de muis uit zijn dekking kwam. Snel hapte Ashdrizzle toe en hoorde het nekje kraken, hij voelde het zelfs. Het lichaam van zijn prooi werd slap en Ashdrizzle liet het op de grond vallen. Snel schopte hij er een hoopje zand overheen en zuchtte vermoeid. Zijn snuit was zwart gekleurd door het roet, omdat hij voor zijn poten nog tussen de wortels had toegehapt. Schoonmaken kon wel wachten, nu moest hij zijn jacht nog afsluiten. Toen de Warrior was opgestaan rook hij plots een geur. Als zuur prikte het in zijn neus en meteen sprong zijn vacht overeind. Thrushdive.

Wie had dat ooit gedacht, zijn reputatie begon langzaam weer een goed randje te krijgen. Al bleef hij het zwarte schaap binnen Shadowclan, dat zou nog wel enkele moons duren voor dat weer goed was. Hij liep door, hij was niet heel veel in het kamp, hij bleef vaak in de buurt van Snowynight. Hij had zich zelf gezworen haar te beschermen. Hij liep door, zijn ogen zoekend naar beweging, zijn oren zoekend naar geluidjes, zijn neus zoekend naar geuren, dingen die zijn instincten leidde naar prooi. Het gepiep van een doodskreet liet hem weten dat hij prooi had gevonden, enkel niet zijn prooi, want de geur die met het geluid mee kwam liet hem weten dat het Ashdrizzle was. Zijn nek haren begonnen te prikkelen. Hij wierp een doodse blik op de kater terwijl hij voorbij liep. Nee, nu had híj hier eens geen zin in, dus besloot hij door te lopen.

Dit keer nam blinde woede de overmacht en voelde Ashdrizzle zijn poten branden om het mormel door de grond te boren. Met een ruk draaide hij zich om en zag de tabby vacht verdwijnen uit zijn zicht. Oh nee, mooi niet. Siste een stem in zijn kop en Ashdrizzle lanceerde zichzelf van de grond en kreeg de Warrior weer in zijn zicht. Woedend graaide hij met zijn uitgeslagen klauwen naar de staart van de Warrior en liet een harde grom uit zijn keel klinken. "Waar gaat deze parasiet heen?" Snauwde de kater. Hij was het allemaal zeker niet vergeten. Elke dag voelde hij een steek in zijn hart als hij het mormel met Snowynight zag. Elke dag voelde hij zijn holle leventje weer tot stand komen. Nee. Thrushdive was dood voor hem en als hij zo doorging, was hij dat straks ook echt. Woede flitste in zijn kille blauwe ogen.

Zintuigen op scherp liep de kater door, Ashdrizzle negerend, maar het was nog al moeilijk als de vieze zweet lucht van de kater zijn neus vulde, vooral om dat hoe veel verder hij ook liep, de geur niet verdween. Volgt hij mij? Vroeg hij zich af. Hij hoorde een plof achter zich, en net wanneer hij zich omdraaien wou, voelde hij klauwen zijn staart grijpen. Een kwade grauw verliet zijn bek. "Waar gaat deze parasiet heen?" Hij draaide zich met een razend snelle beweging om. "En wat zou jij dan, lafaard?" Siste hij met tanden op een geklemd en lippen omhoog getrokken. De woedende blik in de ogen van Ashdrizzle waren onmisbaar. Hij ontblootte zijn nagels, maar sloeg nog niet toe, nee, pas wanneer Ashdrizzle voor de volgende slag zou gaan, dan ging hij toeslaan.

"En wat zou jij dan, lafaard?" De Warrior draaide zich om en Ashdrizzle zorgde ervoor dat de afstand tussen de twee koppen minimaal bleef. Zo kreeg zou hij nu in zijn gezicht willen spugen, gewoon om te laten zien hoe hij dacht over dit.. vreselijke wezen. Ashdrizzle voelde een grauw uit zijn keel komen en zijn blauwe ogen vonkten. De grijze kater boorde zijn nagels in de grond en ontblootte zijn witte tanden. "Wat doe jij hier? Moet jij niet met je gestolen buit pronken?" Siste de grijs gestreepte kater woedend en zwiepte een paar keer wild met zijn staart. Ja, hij had het nu over zichzelf geroepen, maar als Thrushdive hem zou uitdagen, ging Ashdrizzle woedend de uitdaging aan. Het maakte hem niet uit hoeveel wonden hij zou oplopen, als Thrushdive maar evenveel bloed zou verliezen.

De staart van Thrushdive brandde lichtelijk door de kleine wondjes die zich daar nu in bevonden. Zijn klauwen jeukten om die in de schouders van Ashdrizzle te plaatsen, maar hij luisterde naar zijn verstand. "Wat doe jij hier? Moet jij niet met je gestolen buit pronken?" Thrushdive snoof. "Oh? Die buit heeft een naam, Snowynight! En gesloten is ze niet, jij hebt haar in de steek gelaten," siste hij. "En dat het nu weer bijgelegd is tussen Snowynight en ik betekend dat ik me nu niet meer in mijn eigen territorium mag bevinden?" grauwde hij honend. Hij zwaaide met zijn staart en keek hem met tot spleetjes geknepen ogen aan.

"Oh? Die buit heeft een naam, Snowynight! En gesloten is ze niet, jij hebt haar in de steek gelaten," Ashdrizzle voelde zijn hart in zijn keel kloppen en de adrenaline door zijn aderen stromen. Nog één verkeerd woord.. "En dat het nu weer bijgelegd is tussen Snowynight en ik betekend dat ik me nu niet meer in mijn eigen territorium mag bevinden?" Genoeg. Ashdrizzle spande zijn spieren aan en gokte er op om met een van zijn voorpoten naar het lelijke gezicht van Thrushdive te zwaaien. Vervolgens sprong hij achteruit, maar zette zich gelijk weer af om zijn klauwen in de vacht van de Warrior te begraven. Hij zou hem kaal plukken, zoveel mogelijk schrammen geven en wat dan ook! "Jij was de eerste die haar in de steek liet en jij hebt haar met je vuile, stiekeme maniertjes afgepakt!" Riep hij woedend uit en probeerde Thrushdive zoveel mogelijk pijn te doen met zijn klauwen.

Hij zag de spieren van Ashdrizzle aanspannen. Hij zag de klap van één van zijn voorpoten naar zijn gezicht aan komen, en ontweek die dus ook feilloos. Vervolgens sprong Ashdrizzle naar achteren, die techniek kende hij. Ashdrizzle sprong naar voren, om op hem terecht te komen, maar op dat moment sprong Thrushdive naar achteren, lang leve snelheid en lenigheid, de twee dingen waar Thrushdive het meest over beschikte. "Jij was de eerste die haar in de steek liet en jij hebt haar met je vuile, stiekeme maniertjes afgepakt!" Thrushdive trok zijn neus op. "Dat mag je denken," siste hij. Hij ging zich niet verantwoorden tegen over die vuile laffe kater.Thrushdive sloeg met zijn rechter klauw naar de flank van de kater, en sprong vervolgens met zijn eigen flank tegen de zijne aan. Hij voelde bloed van zijn schouders af sijpelen, Ashdrizzle had hem daarnet toch geraakt.

Geïrriteerd probeerde hij nog na te slaan, maar zag dat Thrushdive hem al ontweken had. Zijn woede werd groter en zijn poten branden om deze kater een lesje te leren. Hij negeerde de woorden die kater siste en richtte zich meer op zijn kracht. Een gestreepte poot kwam op hem af, maar Ashdrizzle was te druk bezig geweest met voorbereiden van zijn volgende slag. De nagels gleden over zijn grijze vacht en pijn schoot door zijn lichaam. De volgende zet was echter niet succesvol voor Thrushdive. Hij wilde tegen hem aan springen, maar Ashdrizzle weigerde stil te blijven staan. Hij zakte door zijn poten, in de hoop dat Thrushdive verkeerd terecht zou komen en zou vallen, maar draaide zich snel op zijn zij zodat hij flink kon uithalen naar zijn poten. De pijn in zijn zij negerend.

Dit was een zwakte wat Thrushdive betrof, vechtlust, wraakzucht. Hij deed een poging tot tegen Ashdrizzle aan te bonken, wat mislukte, al was gelukkig zijn eerste slag over zijn flank wel gelucht. Hij viel bijna over Ashdrizzle heen, maar wist toch zijn evenwicht te bewaren, en door dat hij hoog bleef, wist Ashdrizzle bij hem toe te slaan. Hij voelde pijn over zijn linker schouder heen vloeien. Hij grauwde en deed een poging om in Ashdrizzle's staart te bijten.

Gelukkig had hij nog beschikking over een back-up aanval en grijnsde hij toen deze was gelukt. Het aanzicht van de rode vloeistof over Thrushdives vacht deed hem plezier. Maar de Warrior gaf zich niet zo snel gewonnen en al snel werd er in zijn staart gebeten. Ashdrizzle krijste hij uit en stond woedend op. Kwaad sloeg hij weer met zijn poten, maar dit keer veel harder dan normaal. Dit keer wilde hij echte diepe wonden aanrichten.

Hij voelde hoe één van Ashdrizzle's klauwen langs zijn nek gleden. Een gevaarlijke plek. Hij voelde hoe een stekend gevoel daar terecht kwam, en zag hoe bloed druppels op de grond terecht kwamen. Hij drukte zijn kaken strak op elkaar en het duizelde hem even. De wond was diep, maar niet gevaarlijk. "Lafaard," siste hij kwaad, klaar voor zijn volgende aanval.

"Hou op! Hou op!" Die stem, die angstige stem, die o zo bekende stem bracht hem terug naar zinnen. Snowynight. Hij voelde het bloed nog steeds uit zijn ernstige wond druipen. En nu hij terug bij zinnen was gekomen besefte hij hoe veel pijn doe wond hem bezorgde. Ashdrizzle was er ook niet heelhuids vanaf gekomen, een stemmetje in zijn kop schreeuwde om wraak, maar zijn verstand weerhield hem daar van. Voorlopig. "Alsjeblieft! Stop!" Thrushdive keek naar de witte poes. Maar hij zei niks.

"Lafaard," De Warrior wierp hem een ijzige koude blik toe en zag tot zijn schrik dat zijn woede het van zijn gezonde verstand had gewonnen. In de nek van Thrushdive zat een best wel diepe wond, Ashdrizzle drukte zich tegen de grond en sloot zijn ogen, nu was het de beurt aan Thrush om hem te pijnigen. "Hou op! Hou op!" Zijn nekharen sprongen overeind bij het horen van een stem. Ashdrizzle draaide zijn kop om naar de bron van het geluid en zag dat Snowyngiht zich tussen de twee wurmde. "Alsjeblieft! Stop!" Er werd niets verder gezegd, ook niet door de kwal. Ashdrizzle stond op en voelde een steek door zijn flank gaan en inspecteerde zijn staart. De punt bloedde, maar de wonden likken, dat zou later komen. "S..Snowy?" Mompelde hij en richtte zijn blauwe blik snel weer naar zijn voorpoten. Nee. Nu zou hij nog een paar stappen van hun vriendschap verwijderd zijn. Hij sloot zijn ogen, hier kwamen de beschuldigingen.

Het was verkeerd met wat er gebeurd was, maar Ashdrizzle had hém aangevallen. Het was verkeerd van Thrushdive dat hij er in mee was gegaan, hij had er ook vandoor kunnen gaan, dat was een slimmere keuze geweest. "Wat zijn jullie aan het doen?!" Thrushdive staarde haar aan, het duizelde hem wat, zijn ogen stonden ook een tikkeltje wazig. "Hij viel me aan..." bracht hij er uit. "Je moet naar de medicine cat..." Hij wankelde, en voelde dat zijn wond bleef bloeden. Hij wou Ashdrizzle zo graag de meest kwade blik toe werpen die hij in zich had, maar dat deed hij niet. Hij deed een paar stappen bij Ashdrizzle vandaan, en keek hem niet meer aan. Hij haalde diep adem. "Dit... Ashdrizzle... Was nergens voor nodig geweest." Nu keek hij hem wel aan. "Dat jij Snowynight in de steek liet. Mij maakt het niet zo veel uit in wat jij doet, maar jij hebt niet het recht om Snowynight er van te beschuldigen dat zij jou verraden heeft, of mij er van beschuldigen dat ik haar in gepikt heb." Hij schudde met zijn kop, maar bleef hem wel aan kijken. Ergens wou hij niet dat het goed kwam tussen Ashdrizzle en Snowynight, maar hij gunde Snowynight die pijn niet.

Zijn oren gingen wat in zijn nek liggen toen Thrushdive meteen de schuld zijn kant op schoof. Ja, hij was begonnen, maar dit gevecht was veel ouder dan alleen dit gevalletje. Snowynight mompelde wat afwezig dat hij zich ook maar beter in de Medicine cat kon melden en even wierp hij een gekwetste blik op de poes. Het verschil waarmee ze naar hem had gesproken.. het deed hem zoveel pijn. Met een zucht hief hij zich weer op vier poten. "Dit... Ashdrizzle... Was nergens voor nodig geweest." Koel keek hij de jongere Warrior aan. "Dat jij Snowynight in de steek liet. Mij maakt het niet zo veel uit in wat jij doet, maar jij hebt niet het recht om Snowynight er van te beschuldigen dat zij jou verraden heeft, of mij er van beschuldigen dat ik haar in gepikt heeft." De kater onderdrukte het geluid van de grom die zich had willen losmaken in zijn keel en bleef koel naar Thrushdive kijken. Zijn hart klopte in zijn keel en hij had moeite om oprecht zijn blik te richten op Snowynight. "Het is inderdaad mijn schuld.." Mompelde hij naar de witte poes en bleef haar aanzicht vasthouden. "Maar ik geef jou nergens de schuld van.. het licht grotendeels bij mij. Ik liep zomaar weg en liet jou vallen. Ik ben niet beter geweest dan Thrushdive toentertijd en daar heb ik spijt van, zoals hij spijt heeft gehad." Hij nam even een kleine pauze en keek naar zijn grijze pootjes. "Dus wil ik zeggen dat het me spijt.." Hij wierp een blik op Thrushdive. "En voor dit hele gedoe ook.." Hij legde zijn oren in zijn nek en keek weer naar de grond. Het was moeilijk voor hem om zomaar 'sorry' te zeggen tegen zijn rivaal, maar hij had door kunnen zetten.

Thrushdive zag Ashdrizzle slikken, waarschijnlijk een grom weg slikken toen hij sprak. Maar hij gaf er geen acht aan, hoeveel moeite het hem ook kostte. Hij deed zijn zegje, en luisterde met deels tegenzin naar Ashdrizzle, maar ergens deden zijn worden hem ook goed. Dit kon een einde betekenen, enkel vertrouwde hij Ashdrizzle voor geen meter. Eeuwig negeren kon anders ook goed uitpakken? Beter dan dodende blikken naar elkaar toe werpen. T kon een beginnetje wezen.
Het verbaasde hem dat Ashdrizzle zijn soort-van excuses aanbood aan hem. "En voor dit hele gedoe ook.." Thrushdive keek hem neutraal aan, en knikte. "Geld ook voor mij," antwoordde hij. Misschien word het maar eens tijd om ons naar onze leeftijd te gedragen, ging er verder door zijn kop, hopend dat Ashdrizzle de boodschap uit zijn blik kon halen. Hij begon hem steeds meer te duizelen, vooral omdat zijn wond bleef bloeden.

Hij drukte zijn oren nog wat dichter tegen zijn nek toen de stilte viel, nadat Snowy zijn naam een beetje zacht had gemompeld. Nee, natuurlijk zou ze het hem niet een, twee, drie vergeven. Dat zou hij ook niet gedaan hebben. "Ik.. Ik accepteer je excuses.." Hij wierp haar een dankbare blik en knikte zachtjes, hij beefde nog een beetje na. "Geld ook voor mij," De grijze tabby blies gerustgesteld een adem uit, gelukkig bleven ze rustig. Ashdrizzle keek de jongere tabby even aan en begon zich wat zorgen te maken over de wond in zijn nek. Zonder iets te zeggen deed hij een paar passen in de richting van de Warrior en rekte zijn nek wat uit om de wond wat te bekijken. "Ik denk.. dat we je beter naar Smokebreath kunnen brengen, die wond ziet er niet goed uit.." Halverwege zijn zin wendde hij zijn blik schuldig weg en vervloekte zijn klauwen voor het aanrichten van dit alles. "Als je je niet goed voelt, kan je wel op mijn schouders leunen." Mompelde hij er snel nog achteraan.