gil for help (dawnkit)

Onderwerp: gil for help (dawnkit) ma 18 nov 2013 - 18:07

Lightningkit liep rustig door het schaduwclan territorium. Hij was het veilige kamp uitjeslopen om het territorium te verkennen. Hij hate het saaie kamp, hij kon niet geloven dat de andere kittens van het veilige kamp hielden. Hij wou de buitenwereld zien! Helaas was er geen andere kitten net zo als hem... Het was saai tussen al die zwakke kittens. Waarom was er niet een kitten zoals hem!

I can see it from the other side
The grass isn't always as green
The house is burned to ashes

Het waterige zonlicht scheen vlekkerig op de korrelige, grijzige zandgrond die de wortels van de hoge bomen ondersteunde. Een klein katje verscheen plotseling uit de struiken die zachtjes ritselden door de opstekende wind. Het katje was jong, nouwelijks 5 maanden oud. Volgens de regels die in Shadowclan waren opgesteld was ze nog niet toegestaan om het kamp uit te gaan. Dawnkit -want zo heette ze- was een brave kit, ze deed maar zelden iets stouts. Behalve nu, dus. In haar felblauwe ogen was een koppige vastberadenheid te lezen. Pff. Wat dachten die stomme apprentices nu wel? Alsof ze niet kon vechten! Ze zou heus wel snel een apprentice worden. Ze had gister nog alle kits uit haar nestje voor de vijfde keer verslagen! Ze snoof verontwaardigd bij het terugdenken aan dat moment. Dat ze die ene keer dat die apprentice haar stiekem mee had genomen bij de jacht had verknalt door een eekhoorn te laten lopen, wat was daar nou mis mee? De apprentice had dat beest zelf nooit kunnen pakken. Wat een idioten! Dawnkit zette een snellere pas in, totdat ze bij een gat in de grond kwam. Ze stopte abrupt. Het was niet een brede kloof, het was meer een rond gat in de stenige grond. Wanneer ze naar beneden keek kon ze de bodem niet eens zien, zo diep was het. Ze vroeg zich af hoe deze hier kwam... Plots herinnerde ze zich iets! Haar pleegmoeder had haar iets verteld over grote gaten in de grond die 'buttertubs' werden genoemd. Je moest ervoor oppassen, wanneer ze bedekt waren kon je er gemakkelijk invallen. Dawnkit keek met een ongemakkelijk gezicht naar het zwarte gat in de steen. Nope, liever niet. Precies toen ze een stap terug wou zetten kwam haar poot neer op een gladde stapel bladeren. 'Waah!' gilde Dawnkit, geschrokken. Ze probeerde haar evenwicht terug te vinden, maar dit mislukte compleet. Al haar vier poten gleden weg, en in een paar seconden bevond ze zich twee millimeter van het gapende gat onder haar. Vlug sloeg ze haar nagels in een boomwortel vlak boven de buttertub. Nu hing ze er voor driekwart in... Alleen haar klauw wist haar nog van vallen te behoeden. Maar, ooit zou ze moeten loslaten...

NOTE- Buttertubs bestaan echt :3 Het is een echt woord, en ze komen voornamelijk voor in de bergen in yorkshire.

Plotseling hoorde Lightningkit een gil "Waaah!"riep een angstige stem Lightningkit rende naar de kant van waar het geluid kwam. Daar zag hij een poesje boven een Buttertub hangen. Lightningkit snoof, Schaduwclan het was dus een clangenoot! Lightningkit zag dat ze een kit was net als hij ook ongeveer 5 maanden oud. Lightningkit trippelde naar het poesje toe en vroeg lachend: "Hang je lekker?" Lightningkit pakte het poesje bij haar nekvel en trok het naar de kant. Hij moest veel kracht gebruiken om te voorkomen dat hij zelf ook in de Buttertub viel, maar gelukkig was hij best sterk.

Heey xD

Dawnkit keek met grote ogen op toen ze een schim zag verschijnen. Ze zuchtte teleurgesteld toen ze zag dat dit een kleine kat was. Kleine kans dat deze kat haar zou kunnen helpen... De meeste kits waren zo... zwak! Anders dan zijzelf, natuurlijk, ze was sterk en slim. En avontuurlijk. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en herkende de kit als Lightningkit. Mja, maybe kleine kans dat hij haar wel kon helpen. Hij trippelde naar haar toe, en bekeek haar eens goed. Dawnkit hield er niet van om bekeken te worden, dus ze gromde kort. "Hang je lekker?" vroeg Lightningkit plagend. Dawnkit mauwde geïrriteerd en snoof. 'Je zou wel anders piepen als jij hier in zou hangen!' kaatste ze terug. 'Nu, haal me hieruit!' het katertje pakte haar voorzichtig in haar nekvel, en probeerde haar omhoog te trekken. Dawnkit zag dat het hem veel moeite kostte, dus ze probeerde zichzelf uit het ravijn te krabbelen. Uiteindelijk was het hen gelukt, en Dawnkit schoot de buttertub uit, en knalde tegen Lightningkit aan. Ze probeerde haar evenwicht te vinden, en sprong snel een paar stappen van hem weg. Verdorie, ze was alleen maar uit het kamp gegaan om wat avontuur te beleven... Als hij haar maar niet verraadde! Ze boog half dankbaar, half beschaamd haar kop schuin naar de grond. 'Ik had mezelf heus wel kunnen redden, hoor!' mauwde ze met een kattige ondertoon in haar stem. Toen verzachtte haar blik. Ze besefte dat Lightningkit eerlijk was. Nee, hij zou haar waarschijnlijk niet aan de oudsten verraden! En, hij was gelukkig niet zo'n slappeling als de andere kits. 'Maar, wel bedankt!' Zei ze, vriendelijker. Ze liep naar hem toe, met een vriendelijke blik in haar ijsblauwe ogen.

De kit die boven de Buttertub hing was Dawnkit. Toen Lightningkit haar bekeek gromde ze, en zei: 'Je zou wel anders piepen als jij hier in zou hangen! Lightningkit vond haar wel grappig en lachte. Toen zei ze tegen hem: 'Nu, haal me hieruit!' Ze hielp zelf mee door uit het ravijn te krabbelen. Ze knalde tegen Lightningkit op. 'Ik had mezelf heus wel kunnen redden, hoor!' zei ze kattig Lightningkit vond dat ze wel wat vriendelijker tegen haar redder kon doen. Maar toen verzachtte ze haar blik. 'Maar, wel bedankt!' zei ze. Toen Liep ze met een vriendelijke blik in haar ogen naar hem toe. "Geen dank." antwoordde hij "Maarre wat doet zo'n klein, braaf poesje zoals jij buiten het veilige kamp?" vroeg hij Hij wou wel eens weten of Dawnkit anders was dan al die andere poesje. Hij ging rustig zitten en Likte zijn beige-zwart kleurige vacht. Zijn naam had hij gekregen door dat er een soort van witte bliksemschicht op zijn vacht getekend was. Hij keek weer naar Dawnkit wachtten op haar antwoord.

Eindelijk een lang stukje getypt Razz

:)