Hunter [Dawnpaw & .Lightningkit]

I'm a hunter, but I won't hunt for you
I'm a lover, keep my eyes closed
I'm a runner, but I can't run from you
I'm a sinker, in your waters

♦ Sandra van Nieuwenland ~ Hunter ♦

Daar liep ze dan. Snowdot, met een apprentice aan haar zij. "Ik ga je vandaag leren om te sluipen en een paar technieken voor het jagen." Vertelde ze enthousiast. Ze liep samen met Dawnpaw richting the Burnt Sycamore voor hun eerste training. Snowdot kon het nog net niet laten om enthousiast rond te springen. In plaats daarvan zwiepte ze de hele tijd met haar staart en neuriede ze af en toe wat. Glimlachend keek ze neer op haar apprentice. Háár apprentice! Shrewstar had haar een jonge warrior toevertrouwd, en deze zou ze op de weg naar de volwassenheid moeten leiden. Natuurlijk, Dawnpaw zou ook een hoop zelf moeten doen, maar hij zou het van haar leren. En als er iets mis ging was zij daar meestal verantwoordelijk voor. Even betrok haar gezicht, dat al de hele tijd in een vage glimlach was getrokken. Maar ze herstelde zich snel. 'Het komt wel goed..' Sprak ze haarzelf de moed in.
De grond werd langzaam minder drassig. Na een tijdje hoorde en rook je de monsters. Ze kwamen al in de buurt van het wrak dat ooit een boom was. "We zijn er bijna." Verbrak ze de stilte.

Dawnpaw trippelde met rustige pasjes achter haar mentor, Snowdot aan. Ze had al dagen sinds haar ceremonie uitgekeken naar haar eerste training, maar nu het zo ver was lag er een donkere blik in haar ogen. Er waren natuurlijk vreselijk veel dingen die mis zouden kunnen gaan... Ofcourse, het was normaal als op de eerste training alles in het honderd liep. Maar, Dawnkit had als kit al een goede reputatie als slimme, sterke en leergierige poes bij de oudere katten gehad. En, ze wou haar mentor nu niet teleurstellen! Ze keek met gespitste oren op toen haar mentor iets zei. "Ik ga je vandaag leren om te sluipen en een paar technieken voor het jagen." zei Snowdot, enthousiast. Dawnpaw knikte met een serieuze blik op haar gezicht. Ze had wel het gevoel dat jagen haar slechte onderdeel zou zijn, aangezien haar ogen niet honderd procent waren. Haar reuk en gehoor daarintegen waren uiterst goed, wat weer van pas kwam bij het opmerken van indringers. Ze zuchtte. Ze zou veel aan haar jachttechnieken moeten werken in de toekomst, daar was ze zeker van. Wanneer ze warrior zou worden -ze kreeg kleine pretlichtjes in haar ijsblauwe ogen toen ze eraan dacht- zou ze meer een vechter worden dan een jager.

Dawnpaw snoof de lucht op na een eindje lopen. De burnt sycamore! schoot het door haar heen. Hier was ze ooit als kit in een buttertub gevallen, en nog maar net op tijd had Lightningkit haar kunnen redden. Gelukkig was die kleine slim genoeg geweest om haar niet te verraden aan de volwassen warriors, anders zou ze hem wel een lesje leren! Nouja, niet een al te hard lesje. Ze vond hem aardig! Aardiger dan de meeste andere kits en apprentices, dat was zeker.
"We zijn er bijna." hoorde ze Snowdot zeggen. Een glimlach verscheen rond Dawnpaw's mondhoeken en ze zette haar normale, snelle pas in. 'Ik heb er zin in' verklaarde ze op haar normale, serieuze toon. Haar glimlach werd een brede grijns toen ze de prooi rook die in de buurt van de verbrande boom rondscharrelde. Het zou een mooie dag worden, ondanks de motregen die er viel. Dawnpaw hield wel van regen, dus wat maakte het uit?

'Ik heb er zin in' Erg enthousiast klonk het niet, merkte Snow. Maar dat kon ook liggen aan Dawnpaw zelf, misschien was ze ook wel helemaal niet zo enthousiast en hyper. Gelukkig begon ze even later te grijnzen, waaruit bleek dat ze er inderdaad zin in had. Het begon zachtjes te regenen, Snowdot hoopte maar dat het niet harder zou gaan regenen. Anders zou het een niet al te beste training worden. Maar ze was vastberaden om de training lang te laten duren en Dawnpaw goed op te leiden. Ze zou haar best doen om Dawnkit zo goed mogenlijk te laten worden in alles behalve vechten, erg veel zou het niet helpen, maar als zij het zelfde zou doen.. Misschien zou Shadowclan dan wat vriendelijker worden.. En tja, erg goed in vechten was ze ook niet. Een dode, zwartgeblakerde boom kwam hun zicht binnen drijven. "Daar is het." Vertelde ze. "Het is erg lastig om hier zachtjes te lopen, want overal liggen takjes en verbrande bladeren. En die maken lawaai als je er op loopt." Snowdot merkte dat ze een stuk minder verlegen was als normaal. Misschien omdat het een jongere kat was, die waren meestal niet zo gemeen. "Ik zal het anders wel even voor doen." Stelde ze voor. Snow bleef staan tussen de blaadjes. Hier begon het, op dit stuk kwamen er meer bladeren en takken. Geconcentreerd sloop ze tussen de rommel door, bijna geruisloos kwam ze aan bij de boom. Ze draaide zich om en riep "En nu jij!"

Note: .Lightningkit gaat ons bespioneren ^^"

Dawnpaw keek met een gelukkige grijns op haar kop omhoog, naar de grijze wolken waaruit langzaam druppels naar beneden vielen. Eentje kwam op haar neus terecht, en ze schudde grinnikend haar gouden kop om hem eraf te krijgen. Snel werd haar blik weer serieus, en ze keek haar witte mentor goed aan.
"Daar is het." zei Snowdot, en ze wenkte naar de afgevlamde boom die midden op het pad stond. "Het is erg lastig om hier zachtjes te lopen, want overal liggen takjes en verbrande bladeren. En die maken lawaai als je er op loopt." Dawnpaw knikte dat ze het had begrepen. Deze boom was een van de lastigste plekken om stil te lopen, had ze gehoord. De gouden poes keek even met een schuin oog naar de takjes op de grond. Dit zou nog wel eens een moeilijke opdracht kunnen worden, zelfs voor haar.

Maargoed.
"Ik zal het anders wel even voor doen." stelde Snowdot voor. Dawnpaw knikte. Het zou vast gemakkelijker gaan als ze eerst wist hoe ze haar poten moest zetten. Dawnpaw ging stilstaan, en keek geïnteresseerd en oplettend toe hoe Snowdot over het pad, door de rommel liep. Snowdot kwam zonder al teveel problemen aan de overkant, waarna ze zich omdraaide. "En nu jij!" riep de witte poes, en Dawnpaw begon te grijnzen. 'Here I come!' mauwde ze, opgewekt.

De gespierde poes keek goed naar de grond, waarna ze haar eerste stap zette op het rommelige gedeelte. Geluidloos. Mooi, dan waren dit soort bladeren niet oud en knisperend. Ze zette nog een paar stapjes, alsof ze danste. Bijna trapte ze op een metalen blikje dat op de grond lag. Ze trok een gezicht vol afkeer. Stomme twolegs ook, ze gooiden overal rommel neer! Snel concentreerde ze zich weer op het lopen. Het ging best goed, vond ze zelf. Binnen zeer korte tijd stond ze al naast Snowdot, met een brede zelfverzekerde grijns op haar gezicht. Maar, bij de laatste stap die ze zette keek ze niet goed uit en ze trapte op een takje die luid kraakte. Direct betrok haar gezicht weer. Ah, dat was stom van haar! Nouja, volgende keer beter. Ze keek haar mentor afwachtend aan, met een zwiepende vrolijke staart.

OOC- Yay :3

Lightningkit was Dawnpaw en Snowdot gevolgd. Dawnpaw was de kit die hij uit een Buttertub had gered. Hij wou wel een zien hoe ze het als leerling deed! En hij verveelde zich toch dood in het clankamp... Snowdot zei wat tegen Dawnpaw maar Lightningkit kon het niet horen. Hij zat verstopt in de struiken. Lightningkit zag Snowdot geruisloos over de verbrandde bladeren lopen. Nu was Dawnpaw aan de beurt. Ze liep voorzichtig over de bladeren maar aan het einde lette ze niet goed op en trapte op een takje die luid kraakte. Jammer dacht Lightningkit. Hij sloop wat veder naar Dawnpaw en Snowdot toe, maar hij zorgde dat hij genoeg afstand hield anders zouden Dawnpaw en Snowdot hem kunnen ruiken en dan was hij betrapt en als kit mocht je het clankamp niet uit..... Wat hij zelf een hele stomme regel vond. Hij kon makkelijk voor zichzelf zorgen ookal was hij nog maar een kit.

Sorry voor late reactie. Druk met school Sad

Maar de Lightningkit is begonnen met spioneren! Razz

Hunter [Dawnpaw & .Lightningkit] 2hfmo0o

'Here I come!' Voorzichtig stapte Dawnpaw op het bladerenkleed. Het ging erg goed, moest ze toegeven. De apprentice nam haar tijd en er kraakte amper takjes. Alleen het laatste moment mislukte. Grijnzend zette ze haar laatste stap, en dat had ze niet moeten doen. Luid krakend kwam haar poot op de grond. Al de takjes en bladeren bezweken onder haar gewicht. "Jammer" Oei, was dat niet een beetje te hard? "Maar het was erg goed, zeker voor een eerste keer!" Voegde ze er snel aan toe. Ze zag een struik aan de rand van de open plek op en neer bewegen, en hoorde het ritselen, maar besteedde er verder geen aandacht aan. "Je moet je niet af laten leiden.. Gewoon tot het laatste moment geconcentreerd blijven.." Ze probeerde het vriendelijk te brengen, als een tip. En volgens haar lukte dat ook wel. Een beetje doelloos schuifelde ze met haar poten, tot ze bedacht dat ze Dawnpaw moest zeggen wat ze gingen doen. "Zullen we het nog een paar keer proberen, maar dan terug?"

"Jammer" hoorde Dawnpaw Snowdot zeggen. Beschaamd boog de rossige apprentice haar kop. Darn it, ze had beter moeten opletten. Maar, haar gezicht klaarde al snel weer op toen de poes mauwde; "Maar het was erg goed, zeker voor een eerste keer!" Een kleine glimlach kwam weer terug op Dawnpaw's gezicht, en ze knikte. Plots voelde de gouden poes haar vacht ongemakkelijk prikkelen. Keek er iemand naar haar of iets dergelijks? Haar ogen flitsten naar opzij, en ze dacht een schim te zien. Wie was dat? Ze keek de witte mentor vlugjes aan, en zag dat zij het ook had gezien. Maar, vlug ging Snowdot weer back to business. "Je moet je niet af laten leiden.. Gewoon tot het laatste moment geconcentreerd blijven.." Dawnpaw knikte een paar keer breed met haar kop. Ja, dat had ze zelf ook al gedacht. Kort ademde ze in en uit, proberend haar frustratie over haar eigen stomme actie te verminderen. Ze was soms iets te streng op zichzelf, wat haar stuntelig maakte. "Zullen we het nog een paar keer proberen, maar dan terug?" Dawnpaw bewoog haar oor kort, dat ze het er mee eens was. 'Ja, dat is goed' sprak ze op een toon die ze zelf beschreef als "gespeeld rustig". Ze dacht alleen dat het deze keer minder zou gaan, omdat ze dat stomme paranoïde gevoel had. Kort flitsten haar ogen terug naar de struik, en ze merkte een geur op die ze eerder niet had geroken. Wat- Haar oren schoten omhoog, en haar ogen werden groot. Ze herkende deze geur! 'Lightning, wat in starclan's naam doe jij hier?' mauwde ze agressief, iewat beschaamd omdat hij haar gestuntel bij de laatste passen had gezien. Expres gebruikte zijn achtervoegsel 'kit' niet, zodat Snowdot niet zou merken dat hij niet toegestaan was het kamp uit te gaan.

Dawnpaw en Snowdot waren aan het praten met elkaar. Maar Lightningkit had het gevoel dat hij al betrapt was. Want ze keken allebei een keer richting de struik waar hij in verstopt zat. Plotseling schoten Dawnpaw haar oren omhoog en werden haar ogen groot en zei ze: 'Lightning, wat in starclan's naam doe jij hier?' Owww, hij was betrapt... Soepel en krachtig sprong hij uit de bosjes. Gelukkig had Dawnpaw het achtervoegsel Kit niet gebruikt. Anders zou Snowdot hem vast verlinken bij Shrewstar... "Ehh... Hoii" stamelde hij. Hij keek van Dawnpaw naar Snowdot wat zouden ze zeggen? Zou Snowdot het ruiken of zien dat hij een kit was? Snel ging hij wat rechter op staan. Zo leek hij iets groter.

Betrapt xD

'Ja, dat is goed' Geduldig wachtte Snow tot Dawnpaw zou aanlopen. Maar dat deed ze niet. In plaats daarvan flitste haar blik naar de struiken. 'Lightning, wat in starclan's naam doe jij hier?' Verbaasd volgde Snow haar blik. Een jonge kater sprong de bosjes uit. Hij was erg klein.. "Ehh... Hoii" Snel ging hij rechtop zitten. Zou hij nog maar een kitten zijn?.. Maar dan zou hij toch niet zo ver zijn gekomen!? Een beetje verward keek ze van de een naar de andere "Hallo.." Mompelde ze wat overdonderd. Onderzoekend bekeek ze het ventje. "Eeh.. Zou ik misschien mogen weten wie en waar je mentor is?.." Voorzichtig liep ze op hem af.

Een beetje verward keek Snowdot van Dawnpaw naar hem. "Hallo.." Mompelde Snowdot wat overdonderd. Toen vroeg ze:"Eeh.. Zou ik misschien mogen weten wie en waar je mentor is?.." Lightningkit was betrapt wat moest hij nu zeggen? Toen liep Snowdot naar hem toe. Lightningkit dacht na en zei: "Ehhh.....ik heb nog geen mentor...." zei hij Hij wist niet wat Snowdot zou doen en of ze hem geloofde... Zou hij maar vertellen dat hij een kit was? Of liegen? Hij wachtte tot Snowdot of Dawnpaw iets zou zeggen... Maar hij had het gevoel dat hij al betrapt was. Maar misschien geloofde Snowdot hem wel helemaal niet als hij zei dat hij een Kit was, want wat moest een kit hier?