Sparkling lights [+Snowynight]

De grijze tabby sloop de open plek op, terwijl de maan alles zilver kleurde wat hier binnen kwam. Voorzichtig plaatste hij zijn poten op de aarde en liet zijn blauwe blik over het stroompje en zag waar hij naar gezocht had. Zacht snorde hij bij het aanzicht van de talloze vuurvliegjes die er vlogen. Het deed hem wel zeer om aan zijn vorige bezoek hier te denken, maar dit probeerde hij te vergeten. Alleen het heden telde nu, het verleden moest vergeten worden..

Ashdrizzle liep naar voren en strekte zijn nek, zodat zijn neus voor heel even een vuurvliegje aan zou raken. Vervolgens ging hij zch weer gedragen als een speelse kitten. Vrolijk hief hij zijn voorpootje op en begon deze zachtjes op en neer te bewegen. De vuurvliegjes begonnen weer wat gehaaster te bewegen en uiteindelijk wist hij, met veel geluk, er eentje naar beneden te halen. Snel sloeg hij zijn andere poot erop en opende zijn zelfgemaakte kooi wat. Hij was niet dood! Het vuurvliegje probeerde door de plotselinge muren te komen, maar hij zag niet dat er een opening was gemaakt. Ashdrizzle lachte zachtjes en sloot zijn pootjes weer. Jammer dat niemand dit kon zien..

Het ritselende geluid van struikgewas deed hem opschrikken. Hij vergat alles om zich heen en liet het vuurvliegjes vrij, zodat het snel opvloog en zich weer bij de rest voegde. Zijn blauwe blik keek echter naar iets geheel anders. S-Snowy? Nerveus slikte hij en wist niet wat hij tegen haar moest zeggen. Het feit dat zij hem zo aankeek deed hem denken dat hij een of ander monster was. "Oh.. hey?" Zei hij zachtjes en draaide zijn kop weer om naar het stroompje. Snel legde hij zijn kop op zijn voorpoten en sloot zijn ogen. Ze ging vast weg, ze ging vast weg.

"Hey.." Hoorde hij haar zeggen, terwijl hij zijn ogen had dichtgeknepen. Snel plaatste hij zijn staart langs zijn poten en keek hij eventjes op naar Snowy. "Ken je.. ze nog?" Begon hij wat flauwtjes en plaatste een kleine glimlach op zijn gezicht. Maar hij was te bang voor falen en keerde zijn blik snel weer terug naar de vuurvliegjes. Bij hen kon hij niets fout doen.

"Ja... Ik ken ze nog." Klonk het antwoord en Ash nam de woorden in zich op. Dus ze was de tijden van hun vriendschap niet vergeten? "Ben je... Ben je hier vanwege de vuurvliegjes..?" Hij wierp weer een korte blik op Snowy, maar wist deze niet al te lang vast te houden. "Ja.." Antwoordde hij weer wat zacht en gaf zijn voorpoten een paar likken. "Jij dan?" Vroeg hij vervolgens. Hij kreeg duidelijk het gevoel dat Snowy een soort gesprek op gang wilde houden en hij wilde er wel aan mee werken.

"Ik kwam even wat water drinken.." Begon ze en Ashdrizle besloot zijn blik even voor zich te houden. "Het spijt me dat ik je stoorde.. Als je wil ga ik wel ergens anders wat drinken.." Hij draaide zijn kop weer om en zag dat Snowy een paar passen van hem weg had gedaan. Zijn oren vonden hun weg weer naar zijn nek en hij keek weer wat voor zich uit, geen acht slaand op de vuurvliegjes. "Ik stoor me er niet aan, als je dat soms denkt." Mompelde hij en voelde zijn stem weer wat verdrietiger worden. Ja. Hij voelde zich nu als een vreselijk iemand en dat Snowy alleen maar van hem weg wilde vluchten.

Het geluid van pootstappen hield halt, dus ze was of weg of ze was stil blijven staan. "Ik snap het niet meer Ashdrizzle... Echt niet..." Het geluid van haar stem gaf aan dat ze er nog was, maar hij werd niet gerustgesteld. De grijze tabby slikte wat moeizaam en bleef naar voren kijken. "Je.. kan het ook niet snappen." Mompelde hij en keek even naar zijn voorpoten, die er maar wat bijlagen. "Ik ben bang dat je moet kiezen," Hij wierp haar even een wat gefronste blik. "Je weet dat Thrushdive en ik niet zomaar vrienden kunnen worden, zoals we toen op het einde hadden gereageerd tegen elkaar, dat is het uiterste. Het spijt me.." Hij legde zijn oren weer in zijn nek en legde zijn kop weer neer met een hopeloze zucht.

"Dat is ónzin." Zijn oren werden wat meer tegen zijn nek gedrukt en hij kneep zijn ogen dicht. "Dat is de grootste ónzin die ik in dagen gehoord heb." Hij duwde zijn kop tussen zijn poten, hopende dat haar boosheid dan niet te horen zou zijn. "Waarom zou ik moeten kiezen?" Hij beet op zijn lip en kneep zijn oogleden nog wat dichter op elkaar. "Waarom zou ik geen meerdere vrienden mogen hebben? Waarom zouden al mijn vrienden jouw vrienden moeten zijn Ashdrizzle?" Nu kon hij er niet meer tegen. In een vloeiende beweging stond hij op en draaide hij zich om naar Snowynight. "Omdat.." Hij beet weer op zijn lip en probeerde zijn blik op haar gericht te houden. "Omdat.. ik.." Het was te moeilijk. "Omdat ik je misschien leuk vind, oké?" Hij perste te woorden door zijn lippen en keek gelijk weer naar de grond.

"Dank je.. dank je voor de eer Ashdrizzle.." Zijn mond viel open en hij was er zeker van dat zijn hart langzaam in tweeën brak. "Maar.. ik.. ik weet niet.. of ik over je denk op die manier.. Het..het spijt me. Je.. Je verdient sowieso iemand beter dan ik." Hopeloos keek hij toe hoe de poes verdween tussen de struiken hem daar achter latend. Nee.. Zijn ergste nachtmerrie was zojuist.. Zijn ademhaling werd wat onregelmatig en hij voelde zijn poten niet meer. Ze was weg.. Nadat hij zijn diepste gevoelens had geuit. Had het dan niets betekend voor haar? Had niets haar een beetje zo doen denken? Hij, de kater die nooit de liefde van zijn ouders had gezien, toch die gevoelens had gevoeld en er zeker van was. Met zijn ogen gesloten strompelde hij achteruit en viel in het water van de stroom. Het koude water trok zich vast aan zijn vacht en langzaam stroomde er tranen langs zijn wangen. Zijn gesnik werd harder en hij liet zich achterover vallen. Snel rolde hij zich op tot een grijze bal van vacht en verborg zijn gezicht in zijn natte voorpoten. Het was voorbij.