Water is the opposite of fire

Met sluipende passen bewoog de gespierde kattin zich voort tussen de varens. Haar adem kwam in kleine wolkjes uit haar mond geblazen en haar hartslag verdubbelde zich met de minuut. Wonder boven wonder had de kraai haar nog niet gehoord. Het beest dat enkele kattenlengtes van haar verwijderd stond was nog steeds vredig zaadjes op de grond aan het oppikken. Zodra de poes vond dat ze dicht genoeg bij het dier stond hielt ze halt en begon ze geluidloos met haar achterpoten tegen de grond te stampen, om nadien met een grote sprong het dier dat de lucht als zijn vluchtweg had gekozen naar de grond te trekken met haar stevige kaken. Algauw beet ze zijn nek over en hing een slap lijfje tussen haar tanden. Trots was ze niet. Iedere krijger kon jagen, punt. Voorzichtig legde ze het prooidier weer neer op de grond en gooide ze wat aarde over het afkoelend lichaam van de zwarte vogel, zodat andere jagers hem niet zouden meenemen. Quietwish zelf wist nog perfect waar ze hem had gelegd, dus kon ze hem later gewoon weer terug opgraven. Een kleine gaap verliet haar bekje en al zoekend keek ze rondom zich heen. De poes had nog geen zin om terug te gaan naar het kamp waar het altijd veels te druk was. Maar ze had vandaag al haar krijgerstaken al volbracht, dus had ze geen andere keus.

I C I C L E S H A R D