What they leave behind.. (Drizzlecave)

Geeuwen, dat was het eerste wat Drizzlecave deed wanneer ze wakker werd. De grote witte poes stond op en wandelde de Warrior Den uit. Ze draafde de open plek over als opwarming voor de tocht die ze van plan was te gaan maken om een leuke jachtplek te gaan uitzoeken. De zon was stilaan aan het opkomen, dus had ze een mooi uitzicht terwijl haar poten over de ondergrond zweefden. Drizzle zigzagde tussen de kale bomen door en stelde haar neusgaten op scherp om een eventuele prooigeur te kunnen opvangen. Plotseling zag ze een mooie witte ShadowClan poes staan voor haar, starend naar een raar... ding. Het was Snowdot, een leuke poes die ze al wel 'ns had gezien in de Warriors Den. "Hoi! Snowdot, toch?", vroeg Drizzlecave vriendelijk om zich niet te vergissen van naam. Ze zwaaide met haar staart over de andere poes haar schouder als begroeting.

'KIJK UIT!', was het enige wat Drizzle hoorde wanneer de andere poes haar de grond tegen drukte, vies kijkend naar het pootvormige ding. 'Sorry, maar hij kon je zo aanvallen!', gaf Snowdot haar als een korte verklaring. Ze likte even over haar schouder, die ze best wel pijn had gedaan door het vallen. "Aanvallen? Denk je nu echt dat..", begon Drizzlecave, maar al snel werd ze de mond gesnoerd door Snow die opnieuw tegen het voorwerp begon te praten. Ze leek er echt niet gerust in, en Drizzle begon er zelfs al aan te twijfelen of deze poes ze nog wel allemaal op een rijtje had! 'Bent u soms verdwaald?', waren de laatste woorden die ze nog tegen het wezen zei, voor de grote witte poes haar écht gek verklaarde. Drizzlecave stapte er op af en duwde Snowdot aan de kant, zodat ze haar niet nóg een keer de grond op zou gooien. Ze rook aandachtig aan het voorwerp, en besefte dat het niet naar katten rook, maar naar de stinkende geur van Twolegs en kittypets. "Je kunt maar beter wegblijven van dit rare spul, het ruikt naar die afschuwelijke Twolegs, en kittypets", miauwde ze. Ze knikte met haar hoofd in de richting van het bos, als uitnodiging om mee te gaan wandelen. "Wandel je een eindje mee?", vroeg de ShadowClan poes met een glimlachje op haar gezicht. Het zou haar een hele eer geweest zijn om met Snowdot erop uit te trekken, want Drizzle voelde gewoon dat achter die gestoorde poes, een warm hard zich schuil hield waar zij sowieso nog een plekje zou gaan verdienen!

Ogelucht haalde Snowdot adem wanneer de witte poes terug weg stapte bij het Twolegs voorwerp. Ze knikte als antwoord op Drizzlecave's vraag. "Well, waar gaan we heen?", vroeg ze vriendelijk. Echter wachtte ze niet echt een antwoord af, maar begon gewoon te wandelen, naar het niets. Tijdens het lopen staarde ze omhoog naar alle kale boomstammen waarmee de omgeving gevuld was. "Eigenlijk is dit best nog wel mooi hé?", miauwde ze op een vragende toon. Net als jij, dacht Drizzle, maar deze woorden durfde ze gewoon niet uit te spreken. Zo was ze niet, ze zou niet gauw de eerste stap zetten, zeker niet meer sinds ze had ontdekt dat ze niet op katers viel, maar op poezen. Ze schaamde zich eigenlijk wel een beetje voor het feit dat ze lesbienne was, want een heel deel van haar vriendinnen hadden haar nu in de steek gelaten. Ze had al vaak liggen piekeren, misschien had ze het beter voor zichzelf gehouden? Maar des tijds besefte ze nog niet wat voor een invloed dit zou kunnen hebben op haar leven...