It's like a prison

Door de sterke Leaf Fall wind, moest Cranepaw nog meer opleten tijdens het jagen. Haar geur kon makkelijk geroken worden door andere dieren, waaronder haar prooien. Crane legde haar aandacht even op Owl, haar zusje, waarna ze wegdook in het lange gras. Sommige stengels kriebelde aan haar neus, wat een erg irritant gevoel gaf. Crane stond af en toe geïrriteerd op, waarna ze soms moest niezen. Natuurlijk joeg dit de prooi weg. "Fijn, echt, heel erg fijn," zuchtte ze zachtjes. Maar toen een maar al te bekende stem haar naam en die van haar zus riep, keek ze om. Een konijn zo groot als de drager kwam in de richting van Owlpaw. Crane grinnikte zachtjes toen ze zag dat Hoopoepaw een gigantisch konijn had gevangen. "Kijk eens wat een groot konijn ik heb gevangen." De witgrijze poes kwam in beweging en rende naar haar zusje toe. "Mooie vangst", zei Owl. "Wow, ik had nooit gedacht dat dat zelfs mogelijk was," zei Crane verwonderd. Het grootste dier dat zij ooit had gevangen was een eekhoorn, een uitzondering op Windclan territorium.

"Mooie vangst" Een glimlach spreidde zich uit over zijn gezicht. "Wow, ik had nooit gedacht dat dat zelfs mogelijk was," miauwde Crane verwonderd. "Ja, en ik heb al gejaagd voor de clan dus kunnen we hem best delen.", mauwde hij trotser door de complimenten. Hij ging zitten en trok met zijn snorharen.

Hoopoe klaarde heel op van de complementjes. "Ja, en ik heb al gejaagd voor de clan dus kunnen we hem best delen.", miauwde haar broer. Ze knikte. "Lijkt me fijn", zei ze. Het zag er heel lekker uit en ze konden met gemak alle drie ervan eten. Zijzelf at niet zoveel. Haar kleine bouw toonde dit duidelijk aan. In vergelijking met haar siblings was ze echt klein. Een buitenstaander zou ze nooit aan elkaar linken. Zijzelf ook niet. Ze verdienen ten eersten een veel betere zus dan zijzelf. Met een zucht kwam ze dichter en ging ze voor Hoopoe zitten, tussen hem en haar lag het konijn. Crane wachtte nog op Owl. Ze vond het onbeleefd om als eerste toe te slaan.

Owlpaw kwam er ook bij. "Goed idee", zei ze waarna de poes de rechterachterpoot eraf trok. Crane knikte. "Welk stuk wil jij Hoopoe?" Vroeg ze aan haar broer. Haar ijsblauwe blik richtte zich op hem. Ze zou afwachten met eten. Hij had het konijn gevangen, dus hij had het recht het grootste deel op te eisen en daar zou Crane nooit iets over zeggen. Na een tijdje, trok ze er maar een voorpoot van. Er zat niet veel aan, maar genoeg om er wat van te knabbelen. Straks als Hoopoe klaar was en Owl ook niks meer wilde, dan ging ze misschien nog een stukje nemen.