Falling down from the sky. (Frostlake)

Demontail liep door de Marshlands, ze was opzoek naar een prooi. Omdat hier in de modder veel insecten zaten, waren er meteen ook erg veel vogels. Ze zette haar klauwen uit toen ze de geur van een vogel rook. Hmm... een zien... dacht ze terwijl ze in het rondkeek. Toen ze heb beestje niet zag maar wel boven haar hoorde rekte ze zich helemaal uit. Het is dus tijd om een stukje te klimmen... Ze zette haar scherpe klauwen in de boom, en trok zich op. Haar achterpoten zette ze ook met haar nagels in de boom. Snel en voorzichtig klom ze de boom in, tot ze op een tak kon springen. Rustig keek ze of de vogel er nog zat, gelukkig was dat het geval. Behendig sprong ze van tak naar tak omhoog. Hier en daar sprong ze tegen de stam en klom weer een stukje omhoog. Nog maar 30 centimeter zat ze van de vogel vandaan. Voorzichtig zette ze zich schrap en sprong boven op de vogel. Helaas sprong ze net iets te hard en viel met de vogel in haar bek naar beneden. Toen ze opstond zag ze dat een zwarte kat haar aankeek. Die had natuurlijk haar weer zien vallen... Rustig schudde ze haar vacht uit alsof er niets was gebeurt. ''Hallo, waarom staar je me zo aan?'' vroeg ze brutaal aan de kat. Deze was zo te van haar clan. Uhm.... hoe heet jij ookal weer, ik zou het moeten weten. dacht ze.

Falling down from the sky. (Frostlake) Demont10

Frostlake was klaar met de training van Ruddypaw en had de Apprentice vrij gegeven. Hij ging zelf nog even naar de Marshlands om te checken of alles daar oké was. Zijn blik ging naar een bengaal achtig lijkende kattin die bezig was met jagen, echter mislukte haar vangst en toen merkte ze hem op. ''Hallo, waarom staar je me zo aan?'' vroeg de poes brutaal aan hem en hij trok zijn wenkbrauw even op, die was ook niet op haar mondje gevallen zeg. "Ik keek alleen maar of alles hier oké was." miauwde hij kortaf naar haar. "Ook goedemiddag trouwens." miauwde hij er achteraan met een lichte spot in zijn stem.

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ
Falling down from the sky. (Frostlake) E1lONzZ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

"Ik keek alleen maar of alles hier oké was." antwoorden de kater. "Ook goedemiddag trouwens." zei hij daarna. Demontail kon duidelijk de spot in zijn stem horen, dit stond haar echter niet aan. Ze was een prima jager en had bijna altijd wel wat. Maar ze moest altijd de pech hebben dat als het mislukte een andere kat dat op een of andere manier weer moest zien. ''Humpf...'' ze haalde haar neus er voor op. Rustig liep ze om de kat heen, het was een zwarte kater met groene ogen. Hij zat bij haar in de clan, en hij heette... Als hij enige waarde voor haar had zou ze het weten. Aangezien ze niet wist hoe hij heette zal hij haar vast ook nooit ook maar iets hebben geboeid. ''Maar behalve kijken of alles oké is hier, wat ik dus al bijzonder vind. Wat doe je hier?'' vroeg ze oprecht aan de kater.

''Humpf...'' miauwde de kattin en haalde haar neus op. Frostlake vernauwde zijn ogen en keek naar Demontail die toen om hem heen liep. Hij draaide zich met haar mee en ging vervolgens zitten, om een van zijn voorpoten op te heffen en hier een paar snelle likken over te geven. ''Maar behalve kijken of alles oké is hier, wat ik dus al bijzonder vind. Wat doe je hier?'' Hij hief zijn wenkbrauw en keek haar aan alsof ze net een van de domste vragen ter wereld stelde. "Volgens mij zei ik net dat ik hier kwam om te kijken of alles oké is. Het zou zomaar kunnen zijn dat een kat zoals jij - onwetend over de enorme gevaren in dit gebied - zomaar in een stuk drijfzand terecht zou komen." miauwde hij kalm en keek toen weer naar Demontail.

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ
Falling down from the sky. (Frostlake) E1lONzZ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

De kater keek haar aan alsof ze iets doms had gevraagd. "Volgens mij zei ik net dat ik hier kwam om te kijken of alles oké is. Het zou zomaar kunnen zijn dat een kat zoals jij - onwetend over de enorme gevaren in dit gebied - zomaar in een stuk drijfzand terecht zou komen." vertelde de kater haar. Dit stond haar echter niet aan, haar onwetend noemen. Als ze het goed wist was ze zelfs ouder dan hem, maar dat wist ze echter niet zeker. Gaat deze kat mij nou serieus onwetend noemen? dacht ze. ''En hoezo zou ik dan onwetend zijn over dit gebied? Ik ken het hele gebied hier op m'n pootje dus...'' zei ze zogenaamd vriendelijk tegen de kater waarvan ze zijn naam nog niet wist. Wat maakt dat nou eigenlijk uit Demontail, als je zijn naam niet kent maakt hij helemaal niets uit voor jou. vertelde ze in haar gedachten tegen zichzelf. En ze keek de kater met een strakke blik aan.