Are you.. there? [+Snowynight]

De sterren zagen er zo.. prachtig uit. Hun licht was niet te fel, maar sterk genoeg om er gewoon schitterend uit te zien. De grijze tabby deed voorzichtig een paar passen de open plek in en werd meteen verwelkomd door een zilver licht. Verwonderd liet hij zijn blauwe blik omhoog gaan en trippelde voorzichtig naar de prooistapel. Daar haalde hij twee kleine muisjes vandaan, omdat hij toch nog wel wat voor de Clan over wilde houden en vervolgde zijn pas toen zachtjes naar de Medicine Den. "Swowy..?" Vroeg hij met een mond vol en met een klein glimlach liet hij de twee prooidieren vallen en stak zijn kop wat verder door de Den. "Uhm.. Snowy..?" Vroeg hij vervolgens wat zachter en wachtte af op een antwoord.

"J-ja..?" De kater nam genoegen met de wat schuchtere toon en stapte naar binnen, nadat hij de muisjes weer had opgepakt. Toen hij was aangekomen bij het nest van Snowy, deed hij nog snel een klein pasje naar achteren en liet de twee muisjes vallen. "Ik dacht dat je.. ehm, wel honger had?" Glimlachte hij voorzichtig en ging op de grond zitten. "Hoe.. gaat het met je?" Vroeg hij vervolgens met een lichtelijk bezorgde stem.

"Dank je.." Zijn glimlach werd wat breder toen hij een licht snorrende toon hoorde en hij zwiepte een keer vrolijk met zijn staart. "Het gaat wel goed.." Antwoordde Snowy vervolgens en Ash nam dat maar aan als een heel antwoord en knikte. "Met jou dan?" Hij haalde zijn schouder wat op en keek de witte Warrior vrolijk aan. "Wel goed, denk ik," Grijnsde hij en zakte door zijn voorpoten, zodat hij een soort van kon liggen. Maar een van zijn achterpoten schoot plots onder hem uit en een van de nette stapels viel hierdoor op de grond. Meteen schoot de kater overeind en veegde de gevallen kruiden op een slordige hoop. "Al denk ik nu dat er binnenkort een einde aan mijn vrolijke leventje komt." Mompelde hij zachtjes en liet zijn blauwe ogen naar het eind van de Den glijden. Laat de brompot blijven slapen, alsjeblieft.. Mompelde hij in zichzelf, terwijl hij de, nu met zand besprenkelde bladeren, wat meer op een stapeltje probeerde de vegen.

"Oh nee... Smokebreath gaat je vermoorden..." De Warrior vatte het eerst wat te serieus op en keek Snowy wat geschrokken aan, maar als nel herkende hij de plagende ondertoon en zette hij een voorzichtige glimlach op. "Kom.. kom anders weer liggen..? Misschien dat Littlepaw je straks kan helpen..?" Hij fronste even en knikte toen zachtjes. "Goed, goed," Glimlachte hij en duwde de hoop weer op de plek waar hij de kruiden had doen omvallen, het zag er zeker niet netjes uit, maar Smokebreath zou de kruiden vast nog wel kunnen vinden. De kater ging weer bij zijn eigen muisje liggen. "Nou, als dit mijn laatste nacht is, moeten we er wel wat leuks van maken, niet?" Grijnsde hij weer plagerig terug en sleepte het muisje over de grond bij zijn staart.

"Ja.. dat klopt," De grijze kater knikte glimlachend en bracht zijn maal tot stilstand. Wonder boven wonder was het heel gebleven na zijn trektocht. Plots voelde hij een kopje op zijn boten en een oor tegen zijn borst. De grijze tabby fronste slechts, trok zich niet terug en liet Snowy een uitleg geven voor deze.. plotselinge actie. "Blijf je hier vannacht..? Alsjeblieft..?" Hij wist even niet wat hij moest zeggen. Natuurlijk wilde hij dat! Maar die woorden zou misschien wat te enthousiast klinken, niet? "Uhm.. ja, natuurlijk.." Glimlachte hij zachtjes en drukte zijn neusje kort tegen Snowy's oor. "Ik zal bij je blijven, ook al komt Smokebreath met al zijn brommerigheid op me af." Glimlachte hij vervolgens zachtjes.

"Dank je..." Hoorde ze de Warrior zachtjes antwoorden en Ashdrizzle bleef even stil, terwijl hij zijn neus tegen haar witte oor aangedrukt hield. "Ik.. ik heb de laatste tijd nachtmerries..." Voorzichtig haalde hij zijn neus weg, om Snowy zelf goed aan te kunnen kijken. Zijn blauwe ogen droegen nu een bezorgde glans en hij bleef even stil. "Waarover? Als je dat nu wilt zeggen." Vroeg hij voorzichtig en bleef Snowy aankijken.

"Alles.." Hij drukte zijn oren wat tegen zijn nek bij de stille toon. "Jou.. Thrushdive... Nightspark... de clan... Dood... Monsters..." hij slikte moeizaam. Die dingen waren er nog steeds als ze wakker was, misschien niet allemaal tegelijkertijd, maar ze waren er wel. Geruststellend bedoeld drukte hij voorzichtig zijn neusje weer tegen Snowy's kop aan. "Maak je geen zorgen daarover. Sowieso zijn alle katers gek, dus moet je je daar geen zorgen over maken." Glimlachte hij zachtjes. "En Shrewstar en Innerghost houden de Clan veilig, dat beloof ik, anders zal ik wel voor de kampingang staan en iedereen wegjagen." Vervolgde hij zichzelf weer. "En de laatste twee, blijf gewoon uit de buurt van het Thunderpath en denk aan het feit dat StarClan geen kwade plek is. Geniet gewoon van je tijd hier en maak er het beste van. Dat kan jij, dat kan ik, dat kan Thrushdive, dat kan Nightspark. Moet ik nog verder gaan?"

"Dank.. dank je.." Kwam er wat snikkend uit bij Snowy en Ash drukte zijn kopje nog wat meer tegen die van Snowy aan, nu ze het zo nodig had. "Daar hoef je echt geen sorry voor te zeggen hoor." Mompelde Ash vervolgens. "Althans, niet bij mij." Vervolgde hij zichzelf nog even en kneep zijn ogen even dicht. Na al die gebeurtenissen had hij dit niet verwacht. Maar hij was er dankbaar voor dat Snowy hem die kans nog had gegeven. En loslaten? Dat zou hij nooit meer doen.

"Sorry dat ik zo vreselijk was en ben..." De kater schudde zijn kop, maar bleef tegen Snowy aangedrukt zitten. "Dart geeft niet, want ik heb gewoon te egoïstisch en stom gehandeld en ik dacht gewoon niet aan de gevoelens van anderen." Mompelde hij wat zachter. "Zoals ik al zei, alle katers zijn gek, en ik zou nog wel eens de gekste kunnen zijn."

"Elke gek.. z'n gebrek..." Na even haar kop geschud te hebben, legde Snowy haar kop weer tegen hem aan. "En jij bent sowieso geen gek.." Volgde er nog en Ashdrizzle lachte even zacht. "En jij bent nooit verschrikkelijk geweest en zult dat ook nooit zijn, Snowy." Snorde hij zachtjes.