Days of Darkness {Thrushdive}

"Het lijkt allemaal wel rustig, laten we terug gaan naar het kamp." Sprak een warrior. Thrushdive keek weifelend terwijl de andere twee warriors zich bij de patrouille leader voegde. "Nee, ik ga in m'n eentje wel verder," sprak hij. "Gewoon voor alle zekerheid," miauwde hij. De patrouille leider knikte goedkeurend.
Thrushdive zette het op een sprint, en sprintte weg bij de patrouille vandoor, door langs het Thunderpath. In de verte zag hij een witte schim. Snowynight... Hij zag hoe ze met haar voor poten op de Thunderpath ging staan. "Snowy!" Riep hij geschrokken uit. Hij kwam dichter bij en keek haar bezorgd aan. Zijn littekens waren nog kaal, en er zaten nog enkele korstjes op. De rest van zijn eigen vacht verborg de littekens wel een stukje. Maar wanneer hij bewoog zag je ze wel. "Wat doe je?"

"...Kijken." Thrushdie keek de poes doordringend aan. "Ik dacht dat ik wat zag aan de andere kant van de grens.." Thrushdive zweeg, en geloofde het niet. "Maar ik had het mis, niks te zien." Thrushdive knikte enkel. "Oké... maar het is gevaarlijk, zo lang op het Thunderpath staan..." ratelde hij. Hij liep naar haar toe. "Gaat het..?" Vroeg hij. Het viel hem op dat ze er niet gelukkig uit zag. Is that because of Ashdrizzle and me? Hij werd opnieuw overspoeld door schuldgevoel.

"Er kwam niks aan... Geen zorgen..." Thrushdive knikte. "Ik geloof je," miauwde hij. Hij geloofde haar met dat er niks aan kwam, maar enkel bleef zijn onderbuik gevoel zeggen dat ze niet op die Thunderpath stond, puur om te kijken. "En ja hoor... Het gaat wel goed.." Thurshdive keek haar aan, in de hoop dat zijn blik, zijn bezorgde blik, meer uit haar los zou halen. "Met jou dan?" Vroeg ze. Ja, goede tactiek, het gesprek buiten zich zelf zetten, zodat het niet meer over haar hoefde te gaan. Op zich ging het goed met Thrushdive, alles ging goed, enkel waren zijn gevoelens één grootte warboel. En daar mee wou hij Snowynight niet mee belasten. "Ook goed..." murmelde hij. "Tenminste, álles gaat goed, in m'n familie, in de clan... maar... ik voel me gewoon raar, ik voel me niet ziek of zo... maar gewoon raar," besloot hij gewoon naar waarheid te zeggen. "Oké... Ik maak me gewoon zorgen om je..." besloot hij te zeggen.

"Echt.. Je hoeft je geen zorgen om me te maken," reageerde Snowynight daar op. Thrushdive wou reageren, maar Snowynight sprak verder, met een zo'n overtuigend mogelijke glimlach op haar kop. "Zie je? Ik ben in orde," sprak ze. Thrushdive kon het niet laten een grinnikje te laten horen. "Maar ik ben blij dat het goed met je gaat, is goed om te horen. Maar ik stoor je toch niet op je patrouille..? Want in dat geval mag je best verder gaan als je het druk hebt." Thrushdive schudde zijn kop. "Nee, je stoort me niet, en gezien jij dit deel al gecontroleerd hebt, ben ik bijna klaar, loop je anders nog een stukje met me meer?" Stelde hij toen voor. Het voelde verkeerd haar hier alleen te laten.

"Ik zou niet weten waarom ik hier zou moeten blijven zitten," miauwde Snowynight. Thrushdive glimlachte. "Ik kom wel mee." Antwoordde Snowynight. "Let's go then," snorde hij met een grijns. Hij wou Snowynight weer laten lachen, op recht laten lachen. Hij zwaaide met zijn staart. Hij versnelde zijn tempo. "Probeer me maar in te halen," daagde hij haar uit, ook rennend en een tikkeltje speels konden ze zien of er indringers waren of niet.

OOC:
Ff het topic positief maken. ;D

"Zo dicht bij het donderpad?" Thrushdive dacht na, ach, zolang ze niet op Thunderpath terecht kwamen, was het goed, toch? "Fine.." Thrushdive grijnsde breed. "Ik lig voor!" Pas toen Snowynight dat zei, merkte Thrushdive dat hij ingehaald was. "Dacht je dat?" Miauwde hij waarna hij voorbij haar schoot door nog harder te gaan rennen.

Thrushdive stak triomfantelijk zijn kop in de lucht toen hij op kop bleef lopen. "Wacht maar!" Hoorde hij Snowynight roepen. En niet veel later voelde hij een knal op zijn rug, waarna hij door zijn poten heen zakte. "Nu heeft niemand de leiding," miauwde Snowynight. Thrushdive pufte. "Jij moet écht minder eten, vetzak," plaagde Thrushdive terwijl hij Snowynight van zich af rolde, en zo over haar heen ging staan. Hij keek haar grijnzend aan. "Geintje," fluisterde hij.

Voldaan stond Thrushdive over Snowynight heen. "Ik ben niet dik," reageerde Snowynight op zijn plagerige opmerking. De witte poes zuchtte opgelucht toen Thrushdive had gezegd dat het een grapje was. "Tss.." kwam er zachtjes uit haar bek terwijl ze beschaamd met haar pluizige voorpoot over haar snoet heen wreef. "Je bent zo niet aardig, weet je dat?" Thrushdive grinnikte. "Dat weet ik toch?" Miauwde hij met een knipoog. Hij ging zitten, boven op haar, hopend dat Snowynight dan vast zat. Hij keek haar uitdagend en speels aan.

Hij grinnikte toen hij Snowynight naar lucht zag happen toen hij op haar ging zitten. "Wie is hier nou dik? You lazy lump!" Miauwde Snowynight waarvoor zich ze nog had proberen los te krijgen. Thrushdive lachte. "Allemaal spieren," beantwoordde hij haar opmerking. Snowynight duwde met haar poten om los te komen, Thrushdive ontspande zich en liet zich door haar om duwden waardoor hij met een plof op de grond terecht kwam.

Thrushdive bleef lang uit op de grond liggen. "Ik win," miauwde Snowynight. Thrushdive grinnikte. "Ja, ik geef me over," snorde hij. Hij bleef zo liggen, met zijn kop in de bladeren, zijdelings naar Snowynight kijkend. "Als je lui blijft liggen komen we er nooit eh?" Thrushdive pufte, en kwam overeind. "Let's go further then!" Miauwde hij opgewekt terwijl hij met grote stappen al naar voren liep.