New undiscovered worlds {Open}

Bunnypaw keek verbaasd om zich heen. Ze was net tot leerling benoemd, en de katten hadden allemaal vrolijk haar nieuwe naam geroepen. De vrolijke en vriendelijke ogen waren allemaal op haar gericht. Bunnypaw was er niet echt dol op om alle aandacht te krijgen, maar nu moest het wel. Ze had er wel van genoten, en ze was erg trots op zichzelf dat ze nu dan eindelijk een leerling was geworden.
Bunnypaw stond in het midden van het leerlingenhol. Om haar heen zag ze takken en riet, en nesten op de grond die wel comfortabel moesten zijn, als ze ze nu met het blote oog beoordeelde. Voorzichtig sloop ze naar het achterste nest toe, omgeven met riet en bladeren, een beetje uit het zicht. Het zag er erg rustig uit, ze zou daar vast goed kunnen slapen. Voorzichtig snoof ze aan het nest. Ze probeerde met alle macht een geur op te vangen dat zou wijzen op een bekende kattengeur, maar ze rook helemaal niets. Even keek ze voorzichtig om haar heen. Ze zag helemaal niemand. Buiten liepen de katten gewoon rond, en een paar katten stelden zich op voor de volgende jachtpatrouille. De blaadjes en het riet ritselde bij het waaien van de wind. Het was nog maar net zonhoog, en de zon scheen naar binnen, in het leerlingenhol.
Bunnypaw ging zachtjes in het nest liggen. Meteen slaakte ze een tevreden zucht, wat lag dit lekker! Ze ontspande zich en luisterde naar de wind die de katten buiten koelte bracht. De zon scheen met zachte stralen naar binnen. Bunnypaw sloot haar ogen. Wat was dit een heerlijk plekje! En ze zou er elke nacht slapen, totdat ze een krijger werd. Áls ze ooit een krijger werd. Ze huiverde even en haar hart klopte opeens wat sneller. Haar ogen vlogen open.
Nadat ze zichzelf even rustiger had gemaakt schudde Bunnypaw haar kop. Daar wilde ze nu zeker niet aan denken. Ze sloot haar ogen weer en liet de warme zonnestraaltjes dansen op haar verzorgde, rode vacht. Ze voelde zich geweldig, ze was zo rustig en blij. Even bleef dit gevoel zo, totdat ze opeens een andere stem hoorde. 'Hoi! Jij bent Bunnypaw, toch?' riep een aardige stem. Bunnypaws ogen vlogen opnieuw open en ze sprong op, haar mooie vacht opgezet voor het gevaar. Maar het bleek gewoon een andere kat te zijn. De kat keek haar met vriendelijke ogen aan. De vacht op Bunnypaw's rug ging weer rustig, en ze zuchtte. Ze glimlachte en liep naar de kat toe, met haar staart in de lucht.