Sweet Weather {&Ashtail}

_{Hij snoof de frisse lucht in en voelde de zachte wind door zijn witte vacht waaien. Hij opende zijn blauwe ogen en keek rond. De lucht was bewolkt, maar toch was het lekker weer. Frostberry zette zijn rechter poot op de grond en keek naar de goudgele sprieten die uit de grond staken. Hij glimlachte en snoof de lucht opnieuw op. Hij rook een konijn en dook in elkaar. Hij sloop vooruit, de geur volgend. Hij merkte het diertje bijna niet op, hij had bijna dezelfde kleur als zijn omgeving. Frostberry zwiepte een keer met zijn staart en sprong razendsnel naar voren om zijn nagels in het konijn te boren. Hij voelde het zachte vlees in zijn klauwen en merkte dat het konijn hem niet ontvlucht was. Hij knikte tevreden en begroef het dier, hij zou het later wel ophalen. Toen hij weer verder door het gras wandelde kwam hij een rots tegen, die alleen van dichtbij te zien was omdat hij niet boven het graan uitkwam. Frostberry sprong op de rots en keek rond, hij zag weer beweging.}

Ashtail liep rustig door de hoge graanpalmen heen en snoof de lekkere warme geuren van Leaf-fall op. Ze rook een muis, en niet ver weg ook. Ze dook in de sluiphouding, maar toen ze haar eerste stap zette stond ze op een graankorrel die een luide krak veroorzaakte. Ze had de muis nog niet gezien, maar ze wist dat hij gevlucht was. Ze zuchtte. De zoveelste keer dat haar jacht mislukt was. Nee, jagen was niet haar sterkste punt. Vechten, daar was ze beter in, ook al paste het totaal niet bij haar lieve-verlegen-moeder-karakter. Ze draaide zich om, en snoof weer de koele lucht op, want er moest wel prooi zijn. Ze rook een andere kat. Haar ogen lichtten wat op, als ze ging praten kon ze stoppen met jagen... Maar dan moest ze wel een soort van nieuwe ontmoeting laten plaatsvinden tussen haar en de andere kat. Ze haalde haar schouders op, beter praten dan jagen. Ze wilde wel haar sluipskills wat beter maken, dus besloot ze de kater te besluipen. Maar ze wist dat het niet zou lukken, ook al ging ze het wel proberen. Ze liet zichzelf op de grond in sluiphouding vallen en sloop wat uit balans naar de kater, dat rook ze nu, toe. Hij zat op een steen, ietsjes verder op. Toen kraakte er iets onder haar poten. Ze hield zichzelf muisstil.

_{Zijn blik bleef op hetzelfde punt hangen, was het weggelopen? Toen hij een geluid hoorde bewoog hij zijn hoofd richting het punt. Hij snoof de lucht op en merkte een sterke WindClan geur op. 'Met wie kan ik het genoegen nemen?' Zei hij tegen de plek waar hij het geluid had gehoord. Er was geen bewegen en geen geluid. 'Hallo?' Hij reek zijn kop uit en tuurde het lange graan in. Hij zuchtte, zijn clangenoot was waarschijnlijk al weer weg gerend, zoekend naar voedsel.}

Met wie kan ik het genoegen nemen?' Ashtail hield zicht nog steeds muisstil en ze zat onbeweeglijk. Ze wachtte net zo lang tot ze zeker wist dat hij haar vergeten was. 'Hallo?' Mouse-dung. Hij was haar nog niet vergeten. Nog even wachten... Nog even... Hij moest het nu wel opgegeven hebben. Voorzichtig zette Ashtail nog wat stappen naar hem toe, dook toen ineen en nam een grote sprong, en belandde op de rots. Ze speelde dat ze boos was en liet een gesis horen. Waarom kon ze boos op hem zijn? Aha... Een konijn. "Jij hebt mijn prooi afgepakt!" Ze sloeg haar nagels uit en sloeg tegen zijn gezicht aan, maar toen ze er bijna was deed ze haar nagels in zodat alleen haar poot tegen zijn gezicht kwam. Vreemd, ze voelde zicht totaal niet verlegen en wel op haar gemak bij hem. "Haha, ik had je even!" Ze glimlachte even naar de kater. "Hoe heet je?"

_{Hij ging weer zitten en sloot zijn ogen even. Hij zuchtte en hield zich stil. Toen hij een gesis hoorde sperde hij zijn ogen open en zag hij een kat op zich af komen, shit. "Jij hebt mijn prooi afgepakt!" Zei de kat, terwijl ze haar nagels uit sloeg. Frostberry stond op en zocht paniekerig naar een uitweg. Toen hij haar poten tegen zijn hoofd aan voelde komen, voelde hij een stomp in plaats van een flinke steek. 'Ouch,' Zei hij, toen hij onderaan de rots lag. Hij lag er weer lekker charmant bij, op zijn rug tegen de rots aan met zijn achterwerk omhoog. "Haha, ik had je even!" Zei de kattin. Frostberry moest er ook om lachen en hij krabbelde overeind. Hij sprong naast de poes op de rots terug en ging naast haar zitten. "Hoe heet je?" Vroeg ze. Hij keek haar even aan, het was niet gek dat ze hem niet kende of nog nooit had gezien, hij was een tijdje weg geweest toen hij nog een Apprentice was. Toen hij Warrior werd, een aantal dagen geleden, was hij al 18 manen en nog net teruggekeerd. 'Frostberry,' Zei hij. 'En jou naam is..?'}

Ashtail grinnikte zachtjes toen hij haar eventjes aankeek met zijn felblauwe ogen. 'Frostberry,' Zei hij. 'En jou naam is..?' Ashtail glimlachte. "Ashtail. Maar normaal ben ik nogal verlegen," ze maakte even een hulpeloos gebaar, "Dus is het logisch als je nog niet van me gehoord had..." Ze knikte even kort. "Zullen we zo nog wat jagen? Ik ben nou niet wat je noemt een umm.. Natuurtalent." ze knipoogde even. Eigenlijk was het best vreemd dat ze zich zo op haar gemak voelde, normaal had ze dat niet zo. Al helemaal niet bij katers.

_{Hij ontving een glimlach van de poes. "Ashtail. Maar normaal ben ik nogal verlegen," Zei ze. Frostberry keek verbaasd. 'Jij, verlegen? Als je verlegen bent heb je niet zo'n eerste ontmoeting!' Zei hij. Hij glimlachte. "Dus is het logisch als je nog niet van me gehoord had..." Zei Ashtail. Hij schudde zijn hoofd. 'Dat is het denk ik niet.. Ik ben een aantal manen uit de Clan geweest.' Legde hij uit. Hij keek rond, hij had niet in de gaten gehad hoe erg hij de gezelligheid had gemist in de Clan, maar nu hij met Ashtail praatte voelde hij zich al beter. Hij was erg eenzaam geweest, zelfs toen hij teruggekeerd was, niemand leek hem echt gemist te hebben of ooit van hem gehoord te hebben. "Zullen we zo nog wat jagen? Ik ben nou niet wat je noemt een umm.. Natuurtalent." Zei Ashtail. Frostberry knikte instemmend en stond op. 'Goed plan. Enne... Ik leer je wel wat handige dingetjes.' Zei hij met een knipoog, waarna hij van de rots af sprong.}

'Jij, verlegen? Als je verlegen bent heb je niet zo'n eerste ontmoeting!' Ashtail glimlachte wat aarzelend naar de witte kater. Toen ze voorstelde om te gaan jagen, stemde Frostberry meteen in. 'Goed plan. Enne... Ik leer je wel wat handige dingetjes.' Ashtail knikte dankbaar. Ze kon best wel wat tips gebruiken! "Dankjewel! Waar zullen we heen gaan?" Vroeg ze met haar zachte stem en ze keek nu toch wel wat verlegen naar de grond.

_{Ashtail reageerde enthousiast, wat hem deed glimlachen. "Dankjewel! Waar zullen we heen gaan?" Vroeg ze. Frostberry dacht even na, terwijl hij door het gras sloop. 'We kunnen beter hier blijven, we zijn hier beschut en de prooi kan ons moeilijk ruiken door het graan.' Legde hij uit. Hij sloop verder en proefde de lucht, hij rook niets. 'Je moet hier wel heel stil zijn, door het gras kan de prooi je horen.' Zei hij en richtte zijn blik weer vooruit. Hij zwiepte zijn staart rustig heen en weer en keek beschaamd naar Ashtail toen hij merkte dat het puntje van zijn staart tegen haar neus aan kwam.}

We kunnen beter hier blijven, we zijn hier beschut en de prooi kan ons moeilijk ruiken door het graan.' De witte warrior sprak alsof hij veel ervaring had, wat hij volgens Ashtail ook wel had. 'Je moet hier wel heel stil zijn, door het gras kan de prooi je horen.' Ashtail knikte en zakte door haar poten en rolde even met haar schouders. Opeens voelde ze iets tegen haar neusje aankomen en toen ze opkeek, zag ze een beschaamde Frostberry. "Maakt niet uit," fluisterde Ashtail zachtjes, om de prooi - als deze er zou zijn - niet weg te jagen.

_{"Maakt niet uit," Zei Ashtail. Hij grinnikte zachtjes en knikte. Hij liep verder en proefde af en toe de lucht, heel lang was er geen spoor van leven te bekennen, tot er plotseling een geschrokken vogel door het gras vloog. Het zag er enorm onhandig uit, maar hij stond geen minuut stil. Frostberry racete achter het beest aan en voordat het boven het graan uit kwam had hij het in zijn klauwen. 'Die zit,' Zei hij en legde de vogel op de grond. Hij begroef het dier en murmelde een bedankje naar StarClan. Hij liep geruisloos terug naar Ashtail en glimlachte. 'Dat was een uitzondering.'}