You're a shame for the family! {Snowkit/bird}

Kalm liep de witte kater door het camp. Sommige katten keken op als hij langsliep, en dan zwaaide hij naar ze met zijn staart. Hij wist niet wat ze dachten, maar dat kon alleen maar goed zijn over zo'n knappe kat als hij was, niet? Hij was onderweg naar de nursery. Zijn kleine zusje, Snowkit, was tot elder "benoemd" omdat ze blind was. Ze moest zich schamen! Hij kon nog steeds niet geloven dat ze familie van hem was, van juist hem, die altijd perfect is en diegene die overal goed in is. "Hai!", riep hij bot de nursery in, voor hij naar binnen liep. Waar zat dat kreng?

You're a shame for the family! {Snowkit/bird} BBTWvM

::

There’s a space kept in hell with your name on the seat.
With a spike in the chair just to make it complete.
When you look at yourself do you see what I see?
If you do why the f--- are you looking at me?

Snowbird lag pal voor de ingang van de medicine cat den. De Whitecough was vermindert maar nog steeds aanwezig, én dat merkte ze. Ze negeerde vrijwel iedere vorm van bezoek die haar op kwam zoeken en prees de goden dat haar broer nog niet langs gekomen was. Ze krulde zich een beetje op tegen de frisse wind en besefte dat in de koude wind liggen met Whitecough waarschijnlijk niet het beste idee was. Misschien ga ik wel dood zoals mama en Whitelion altijd al wilde. Dacht ze bitter. Niemand zou haar missen .. maar ze wilde helemaal niet dood. Ze wilde wraak op hen beide. Stomme vossenstronten! Ze spitste haar oortjes toen ze het karakteristieke gestamp van haar broer voelde. Hij liep weg van haar richting de Elders den. 'Hai!' Hoorde ze. Snowbird stond langzaam op met een duivelse grijns op haar smoel. Voorzichtig sloop ze naar hem toe en dook in elkaar toen ze vlak achter hem stond. Met een soepele beweging sprong ze naar voren en haakte ze haar scherpe tandjes in zijn staart. Meteen liet ze los en sprong ze naar achteren om uit zijn bereik van zijn klauwen te komen. "Ik ben hier, broertje lief" Zei ze op haar zoetste toon en ze ging recht op staan alsof ze helemaal niet ziek was en in feiten de hele clan nu in haar broekzak had.

Help me, if you can, It's just that this is not the way I'm wired.
So, could you please help me understand why.. You've given in to all these reckless dark desires?

::

Opeens voelde hij kleine tandjes in zijn mooie witte staart. Furieus draaide hij zich om, en zag nog net zijn kleine sneeuwwitte zusje wegschieten. Zijn haar stond recht omhoog en een grom rees op uit zijn keel. Hij zou dat kreng leren! "Ik ben hier, broertje lief!", mauwde Snowbird op haar zoetste toontje. Zijn onderlip krulde om in een sadistische grijns. "Ik ben niet blind zoals jij, dat had ik heus wel gezien!", antwoordde hij. Daarna sloeg Whitelion zijn klauwen in de grond voor hem. Hij wist dat als het tot een gevecht zou komen, hij gegarandeerd zou winnen; hij was sterker, ouder, beter in vechten én zij was blind. Daarom liep hij naar haar toe, tot hij zeker wist dat ze binnen zijn bereik was. Achter haar was de wand van de den, dus kon ze geen kant op.

::

There’s a space kept in hell with your name on the seat.
With a spike in the chair just to make it complete.
When you look at yourself do you see what I see?
If you do why the f--- are you looking at me?

Aan zijn hartslag te oordelen, was Whitelion woedend. Snowbird vond het allemaal maar een leuk spelletje en verwachtte half en half zijn snerende opmerking dus al. 'Ik ben niet blind zoals jij, dat had ik heus wel gezien!' "Als dat het geval was, waarom liet je dan toe dat ik in je staart beet?" Beet ze hem toe en ze lachte vreugdeloos. Toen haar broer als reactie zijn klauwen uitsloeg en haar dreigend achteruit loodste snoof ze schamper. "Wat ga je doen? Me vermoorden? Doe maar. Moeder zal het je nooit vergeven en Everstar zal je verbannen omdat je een, zielige, hulpeloze kit hebt aangevallen" Zei ze spottend en ze dook langs hem heen met haar staartje omhoog. "Ik weet je spel nu wel, en ik ben niet onder de indruk" Zei Snowbird eerlijk en ze wierp haar hoofd naar een elder die boos was opgestaan en Whitelion enorm vuil aankeek.

Help me, if you can, It's just that this is not the way I'm wired.
So, could you please help me understand why.. You've given in to all these reckless dark desires?

::

"Als dat het geval was, waarom liet je dan toe dat ik in je staart beet?", beet ze hem toe. "Omdat ik dan een reden had om aan te vallen. Duh.", antwoordde hij met zijn ogen rollend. dacht ze nu echt dat hij geen antwoord zou weten te verzinnen? Zij was amper oud genoeg om echt opgemerkt te worden. "Wat ga je doen? Me vermoorden? Doe maar. Moeder zal het je nooit vergeven en Everstar zal je verbannen omdat je een, zielige, hulpeloze kit hebt aangevallen" Zei het witte misbaksel spottend. Snowbird dook langs hem heen, haar staartje verticaal in de lucht. "Ik weet je spel nu wel, en ik ben niet onder de indruk" "Oh ja? Fijn voor je. En als ik het me nog goed herinner vond Everstar je niet goed genoeg om apprentice te worden. Je bent een zielig, verwent nest en alles wat je doet is de prooi opeten die wij warriors voor je vangen!", snauwde hij terug, zijn laatste woorden door de den geroepen. Enkele elders keken hem boos aan, maar eerlijk gezegd kon het hem niks schelen. Het waren maar oude, verwende grijsaards die prooi opaten. Zij hadden tenminste iéts gedaan in hun leven, in tegenstelling tot zijn luie zusje. Grijnzend wachtte hij tot ze antwoord zou geven.

::

There’s a space kept in hell with your name on the seat.
With a spike in the chair just to make it complete.
When you look at yourself do you see what I see?
If you do why the f--- are you looking at me?

Snowbird hoorde de spot in zijn stem rolde met haar ogen toen ze haar kop wegdraaide. Sinds ze geboren was ging het al zo, maar ze had nu minder zorg aangezien Mintfang er alles aan zou doen haar net zo goed te maken als Whitelion. Inderdaad, hij was een wonderkit al sinds de geboorte. Dat blonk door in moeders stem .. en in alles wat hij deed. Maar het zag er naar uit dat zijn faam en talent hem naar zijn hoofd was gestegen aangezien hij alleen maar kon sneren naar dingen die ze allang wist. Ze had het katten aandeel gehad en had duidelijk de hersens waar Whitelion de brute kracht gekregen had. "Helaas Whitelion, waarom zou ik een poot optillen om prooi te vangen als mijn getalenteerde broeder het voor me vangt?" Sneerde ze terug en ze draaide zich om met een uiterst zelfvoldane grijns om haar snoet. "Oh broertje-" Miauwde ze vermoeid alsof ze aan een kleuter moest uitleggen dat twee plus twee vier was. "Weet je dan niet dat kittens helemaal het kamp niet uit mogen? Pas als ze zes manen worden mogen ze prooi gaan vangen.. en ik ben pas vier manen" Legde ze tergend langzaam uit om hem in zijn schild te jagen.

Help me, if you can, It's just that this is not the way I'm wired.
So, could you please help me understand why.. You've given in to all these reckless dark desires?

::

"Helaas Whitelion, waarom zou ik een poot optillen om prooi te vangen als mijn getalenteerde broeder het voor me vangt?", sneerde zijn kleine zusje terug. Ze dacht duidelijk dat hij alleen maar kracht was, en misschien was dat voor een deel ook zo. Maar in de tijd dat zij kon praten, was hij steeds beter geworden in het verzinnen van goede, spottende antwoorden. "Omdat je te lui en te blind bent om een poot te kunnen uitsteken. Ik durf te wedden dat je anders maar graag genoeg een poot uitgestoken had om je eigen prooi te vangen! Hij zag dat ze een uiterst zelfvoldane grijns op haar snoet had, maar hoopte dat zijn woorden daar verandering in zouden brengen. "Oh, broertje." Ze klonk vermoeid, alsof ze aan ene kitten van 2 manen moest uitleggen waarom eten zo belangrijk was. "Weet je dan niet dat kittens helemaal het kamp niet uit mogen? Pas als ze zes manen worden mogen ze prooi gaan vangen.. en ik ben pas vier manen" Ze sprak vreselijk langzaam, waardoor Whitelion verschrikkelijk boos was. "Je hoeft het niet zo traag uit te leggen hoor, ik ben niet zo traag van begrip als jij bent hoor.", zei hij. "Maar je kunt niet zeggen dat je later wel iets gaat doen voor de clan, niet? Jij gaat je hele leven lang alleen maar prooi opeten, in plaats van af en toe ook wat te vangen. En als we ooit in hongersnood zitten, dan voeren we jou en je makkers omdat jullie elders zijn en dus altijd voorrang krijgen voor eten, terwijl de hardwerkende warriors en apprentices honger lijden! Je zou je moeten schamen!, tierde hij. Enkele elders stonden recht en gingen ergens anders liggen om hun slaapje verder te doen, of om hun gesprek in alle stilte verder te doen zonder dat ze het gekibbel van hem en zijn zusje wouden horen. Er waren er echter ook enkele die dichter bij kwamen, die blijkbaar hielden van een beetje opschudding in hun saaie leventje. "Ramptoeristen", mompelde hij binnensmonds.

~Even haar de les lezen X'D~

::