Believe [&Dovepaw]

Vermoeid wandelde Skewpaw de Apprentices den in, haar training was eindelijk echt begonnen. Een grijns vormde rond haar lippen, hoewel de trainingen haar vermoeiden en haar ogen na een tijdje concentreren pijn begonnen te doen. Het gaf haar een gelukzalig gevoel, ze had weer hoop in wat de toekomst haar te bieden had. Misschien zou ze wel gewoon echt een warrior kunnen worden en niet linea directa het elders den ingestuurd worden. Het had een tijd geduurd voordat ze de hoop weer in had gezien, het leek onmogelijk; een krijger met schele ogen. Maar de jonge apprentice wist dat het mogelijk moest zijn, zolang ze er maar in geloofde. Met een plof liet ze zich in haar nest vallen, het mos gaf haar een huiselijk gevoel. Dit is waar ze thuis hoorde, ze voelde zich niet langer meer onnodig in de Clan. En dat was een fijn gevoel.

||D O V E P A W||

Dovepaw was net terug het camp in toen ze zich op de apprentice den richtte. Ze had wederom een poging gedaan tot jagen, ze vond het leuk. Eigenlijk kon ze het ook best goed alleen de vogels gingen haar wat minder goed af. Natuurlijk moest ze nog veel technieken leren, ze had nog niet eens een mentor. Maar een muisje of een dikke waterrat kon niet altijd aan haar ontkomen. Vissen was ook leuk, vooral als je ook nog wat ving. Vandaag had ze een verminkte rat kunnen vangen, waarschijnlijk was hij ergens vast komen zitten want zijn poot was op een vreemde manier omgebuigt. Vreemd genoeg was dat beest nog redelijk snel geweest. De zachtgekleurde poes schudde haar gedachten weg en liep de den in. Meteen voelde ze het verschil, hier blies er geen wind en was het gelijk een stuk prettiger. Ze zette wat stappen in de richting van haar nest toen ze Skewpaw zag. Een praatje maken kon geen kwaad, ze had de hele dag al niemand gesproken. Vrolijk liep ze naar de poes toe en ging bij haar zitten, haar bruine staart om haar poten heen slaand. ‘Hey Skew’ sprak ze opgewekt.

‘Hey Skew’ Klonk de stem van een van haar mede-apprentices, het was een lichtgekleurde poes. De schele kat glimlachte haar vrolijk toe. 'Ey Dove!' Ze krabbelde iets overeind, zodat ze - net zoals Dovepaw - ook zat. Ze sloeg haar witte staart netjes om haar voorpoten heen. 'Leuke dag gehad?' Vroeg ze vriendelijk. Het was fijn om te weten dat er altijd nog katten waren die wel vriendelijk tegen haar waren, dat was een heel verschil met de tijd dat ze slechts een kit wat. Toen was ze wel vaker gepest met haar schele ogen, maar dat leek nu een stuk minder uit te maken. Hoewel ze heus wel doorhad dat er nog steeds katten waren die het vreemd vonden dat een schele kitten apprentice was geworden.