Getting sick of this camp.

Onderwerp: Getting sick of this camp. ma 3 feb 2014 - 18:30

Nors staarde ze naar een vallend sneeuwvlokje dat op haar grijze voorpoot viel. Geïrriteerd schudde ze het eraf en snoof verontwaardigd. Sneeuw was ook hartstikke dom. Al die kleine kittens speelden erin alsof het leuk was, maar veel katten stierven door de kou ervan. Dat waren dan ook de watjes, maar goed, een sterke Clan had er niets aan. Starlingkit kwam overeind en begon wat onrustig over de open plek te lopen. Wanneer zou die Firestar een ceremonie gaan houden? Ze wilde hier weg, weg uit dit verrekte kamp. Met een zucht zakte ze met haar achterwerk op de grond en liet haar kopje in een hoopje sneeuw vallen.

OOC; Eerste post voor Sassykit

De winter had zich aangekondigd. Sneeuwvlokken dwarrelden vrolijk heen en weer, en niet alleen buiten het kamp was dit het geval. Ook in het kamp lag al een laagje witte ijsvlokjes. Toen Sassykit opstond om de Nursery uit te lopen, voelde ze een paar vlokjes op haar neus vallen. Er verscheen een glimlach op haar gezicht, de winter was best leuk, maar helaas was het wel erg koud. Iets buiten de Nursery zag ze haar zusje staan, Starlingkit. Ze wist dat zij de sneeuw maar dom vond. De jongere kittens speelden er vrolijk in, maar zij waren er een beetje te oud voor. Sommige deden zelfs verstoppertje in de witte deken. Ze wist dat zijzelf er goed in zou zijn, met haar witte vacht. Ze liep rustig naar haar zusje toe. "Hee Starling, verveel je je ook zo?" sprak ze rustig. Sassykit vond het steeds verschrikkelijker om in het kamp te blijven. Er viel totaal niets meer te beleven. Maar ze waren bijna 6 moons, en ze had een heleboel katten horen zeggen dat er weer bijna een ceremonie aankwam. Dan zou ze haar nieuwe naam krijgen! En wat nog veel beter is; ze zou het kamp uit mogen, hoe leuk is dat?!

"Hee Starling, verveel je je ook zo?" De grijze kitten sprong overeind, een paar vlokken sneeuw vielen van haar snuit en ze wierp een felle blik op de kat die haar zo had aangesproken. Maar toen ze Sassykit herkende, stak ze haar oortjes wat overeind en schudde ze met haar kopje. Oké, het was Sassykit maar.. "Ontzettend." Bromde de kitten na haar schouders wat opgehaald te hebben. Het gesmolten deel droop ijzig koud langs haar rug en de poes voelde haar vacht prikkelen. "Wanneer denk jij dat Firestar de ceremonie gaat houden?"

Haar zusje leek nogal te schrikken van haar plotselinge optreden. Het was niet haar bedoeling geweest, maar ze had het misschien wat beter kunnen aanpakken door gewoon rustig bij haar te gaan zitten. Nou ja, ze was wat meer gerust gesteld toen ze zag dat Starlingkits oortjes weer omhoog gingen en ze met haar hoofd schudde. “Ontzettend,” sprak ze als haar antwoord. Sassykit was het er zelf ook erg zat in het kamp. Ze had alles nu wel gezien en het liefst zou ze nu een apprentice zijn, dan kon ze tenminste weg uit het kamp. Waarschijnlijk waren ook Gravelkit en Rowankit, haar andere siblings, het daarmee eens. De drie anderen leken allemaal op elkaar, aangezien ze allemaal een grijze vacht hadden. Ze leken allemaal op hun moeder, alleen zijzelf leek op haar vader. Mama.. Haar blik gleed even naar de lucht, waar haar moeder woonde als ze de andere katten moest geloven. Haar moeder keek nu vast op hen neer, ze miste vast niets van haar leven. Dat hoopte ze dan maar. “Wanneer denk je dat Firestar de ceremonie gaat houden?” De stem van haar zusje maakte haar wakker uit haar gedachten. “Ik hoop zo snel mogelijk. Het kamp verveelt me de laatste tijd nog erger dan normaal,” mauwde ze. “Maar we zijn nu bijna 6 moons, net als zijn eigen kittens dus ik denk wel redelijk snel.”

De grijze kitten legde haar oren wat in haar nek toen haar zusje omhoog keek. Vast niet voor de sneeuw.. “Ik hoop zo snel mogelijk. Het kamp verveelt me de laatste tijd nog erger dan normaal,” Gelukkig, verandering van onderwerp. Starling wist zelf wel dat ze haar banden makkelijk kapot kon maken als het aan kwam op.. “Maar we zijn nu bijna 6 moons, net als zijn eigen kittens dus ik denk wel redelijk snel.” De kitten snoof en gaf haar voorpootje een paar ruwe likken. "Mooi, want dit kamp ken ik nu wel volledig uit mijn kop." Zei ze nog wat nors en keek haar zusje aan. "Het maakt me zelfs niet uit wie mijn Mentor wordt, zolang ik maar uit dit kamp kan. Ik wil wel eens zien of die andere Clans zo sterk zijn." Glimlachte ze zachtjes.

Sassy hoorde haar zusje snuiven. Ze keek even om en zag dat ze haar voorpootje ruw likte. Zou er iets mis zijn? Starling zou het vast wel tegen haar zeggen right? Ze waren nou eenmaal zusjes en ze vertrouwden elkaar, toch? Het witte poesje twijfelde wel een beetje, maar liet dit niet merken. "Mooi, want dit kamp ken ik nu wel volledig uit mijn kop," klonk het toen wat nors. Toen ze omkeek zag ze de blik van het grijze poesje op haar gericht. "Het maakt me zelfs niet uit wie mijn Mentor wordt, zolang ik maar uit dit kamp kan. Ik wil wel eens zien of die andere Clans zo sterk zijn," zei ze toen, met een zacht glimlachje. Oké, Starling was er misschien meer klaar voor dan zij was, aangezien ze braaf in het territorium zou blijven. Nou ja, de eerste paar weken dan. En over de mentor had ze wel gelijk, al hoopte Sassy wel dat haar mentor aardig zou zijn en haar goed zou trainen. Wie weet gebeurd dat niet goed en dan? Misschien mag ze dan niet eens warrior worden. "Ik hoop wel dat ik een aardige mentor krijg," zei ze toen maar. "Misschien worden we wel samen getraind!" vervolgde ze met pretlichtjes in haar blauwe ogen. Dat zou cool zijn!

"Ik hoop wel dat ik een aardige mentor krijg," Hmm, aardig boven goed? Ach, dat was Sassy's mening. "Misschien worden we wel samen getraind!" Haar mondhoek schoot wat omhoog, maar het was niet veel. "Ja," Glimlachte ze. Maar.. er zou ook de kans kunnen zijn dat zij en Gravelkit.. Yuck! De grijze kitten deed een paar pasjes langs Sassykit heen en hield haar groene blik op het dikke pak sneeuw gericht. Misschien voor een keertje kon ze zich verlagen tot dat niveau. "Kijk daar eens!" Ze wees richting de Warrior's Den alsof daar een groene kat liep en greep snel een pak sneeuw met haar pootjes vast en wierp deze op Sassykit, in de hoop dat haar afleiding had gewerkt!

Ook de mondhoeken van Starlingkit gingen iets omhoog, al was het niet echt heel veel. "Ja," bracht ze uit met een glimlach. Sassykit knikte, dat zou best leuk zijn. Maar alsnog, als ze een aardige mentor zou krijgen die haar niets leert, zou het alsnog niet leuk zijn natuurlijk. Nou ja, Firestar wist vast wel wat hij deed, anders was hij geen leader geweest. En haar moeder had hem dat geleerd, een betere leraar had hij niet kunnen treffen. Ze miste haar moeder echt, ze kwam zo vaak op in haar gedachten de laatste tijd. Ze zou haar nog erger missen op de ceremonie-dag, dat had haar moeder natuurlijk moeten zien. Ze zou zo trots zijn geweest, nou ja dat dacht ze dan. En Sassykit zelf zou nog veel trotser zijn geweest op haar moeder. Ineens voelde ze iets kouds tegen haar huid. Ze keek recht voor haar en zag dat het grijze poesje niet meer voor haar stond. Langzaam draaide ze zich om om in het vrolijk lachende gezicht van haar zusje. Ze lachte en ging dit keer zelf in de aanval. Haar pootjes pakten wat sneeuw en gooide het naar haar zusje. "Revanche!" schreeuwde ze lachend.

Haar aanval lukte, al was er natuurlijk niet veel van te zijn op Sassy's witte vacht. Maar het net wat fellere witte poeder bleef aan haar vacht plakken. Als een kleine kitten sprong ze grijnzend op en neer. "Revanche!" Ze legde haar oren gelijk in haar nek toen Sassy sneeuw naar haar begon te gooien. De bal viel uit elkaar midden in de lucht en Starling voelde een soort regen van sneeuw op haar neer komen. De grijze poes schudde haar kopje en schopte met haar voorpoten sneeuw naar haar zusje toe. Die kreeg ze terug!

Ze zag Starling helemaal dubbel liggen om haar geslaagde actie. Nou, dit poesje liet zich niet op haar kop zitten, en al helemaal niet bij haar zusje. Nadat ze sneeuw op het grijze poesje had gegooid schudde ze zichzelf even uit, nou ja, dat probeerde ze. Het plakte enorm aan haar vacht. Ze zag hoe Starling een regen van sneeuw op haar kreeg, waarna ze met haar kopje schudde. Het was nu Sassy's beurt om te lachen. Maar helaas was dat voor korte duur, ze kreeg meteen meer sneeuw in haar richting getrapt. Ze schopte sneeuw terug in de richting van Starling, wat eigenlijk best nutteloos was. Blijkbaar is sneeuw best wel leuk! Ze grinnikte en liet zich toen vallen. "Ik geef me gewonnen, zusje," zei ze met een glimlach. Ze keek naar haar leukste sibling, en sloot toen even haar ogen.

"Ik geef me gewonnen, zusje," Met een triomfante glimlach zag ze hoe Sassykit neer viel in de sneeuw en plantte voor even een grijs poot op haar borst. "Haha, de machtige Starling wint altijd!" Riep ze met een vrolijke grijns en plofte neer op de grond en zakte al snel door haar grijze voorpoten. "Wat wilde je nu gaan doen?" Vroeg ze en draaide haar kopje om naar de witte kitten.