I love you, son. [&Teemo]

Een opgewekte glimlach sierde het gelaat van de donkere kater, terwijl deze via een 'sluiproute' zijn tuin in klom. Niet dat het echt een hele geheime route was, terwijl de kater hem pas een aantal dagen geleden had ontdekt op een van zijn uitstapjes. Aragon voelde een heel verschil met de kat die hij jaren geleden was, dat merkte hij elke keer weer zodra hij wegzakte in zijn gedachtes. Hij was niet meer die arrogante, zelfzuchtige kat. In tegendeel zelfs, hij had zowaar katten gevonden van wie hij meer hield dan van zichzelf, om te beginnen met Sketch. Die hij alweer een hele tijd geleden had ontmoet, ze was onderhand ook de moeder van zijn kittens. De donkere kittypet schudde gelukzalig met zijn kop, zijn gedachtereeks beëindigend. Een bekende geur drong zijn neus binnen, Teemo. Zijn donkergekleurde zoontje. Hij sprong lenig over de schutting, die zijn huis scheidde van de tuin van Sketch. Zijn gele ogen zochten zijn zoontje.

||T E E M O||

De koude wind woelde door de grijze vacht van de stevig gebouwde kater, de sneeuw knarste onder zijn poten terwijl hij verder de tuin inliep. Zijn blik viel op het gestalte van zijn zwart gekleurde zoontje, Teemo. Maar wat deed deze in vredesnaam buiten? Hij wist toch dat hij niet in zijn eentje naar buiten mocht, vooral niet met de sneeuw. Die nu al tot de knieën van het katertje reikten. 'Pak, kijkt hoe stoer ik ben.' Miauwde de kitten trots, zijn gemiauw was nog wat schel. Maar het begon al steeds beter te klinken. Aragon kon een kleine glimlach niet onderdrukken, hij herinnerde zich nog wel dat hij vroeger ook altijd naar buiten sloop. Waarna hij altijd gigantisch op zijn kop kreeg van zijn vader, niet dat al die preken echt werkten. Voornamelijk omdat ze toch altijd eindigden met zijn vader die zei dat hij gewild had een andere zoon te hebben. Afijn, hij zou het anders aanpakken met Teemo. Dat kon haast niet anders, hij was dol op het gozertje en zou hem voor geen goud kwijt willen. Ondanks dat hij pas net vader was en eigenlijk nog niet echt wist wat hij moest doen, wist hij één ding zeker. Nooit maar dan ook nooit, zou het zich zo gaan gedragen zoals zijn eigen vader had gedaan. 'Teemo, waarom ben je buiten?' Sprak hij zacht tegen de kitten, terwijl hij iets dichterbij liep. Zijn grijze poten lieten afdrukken achter in de verse sneeuw.

"Ik wilde mama trots maken, door te laten zien dat ik net zo stoer als jou ben." Sprak het katertje zachtjes, zijn trots was duidelijk te zien in zijn ogen, hoewel zijn stem zcht en breekbaar was. Hij wist dat het katertje veel om zijn moeder gaf en haar graag trots wilde maken, dat kon hij zijn zoontje ook niet kwalijk nemen. Aragon zelf wilde ook altijd nog zijn geliefde trots maken. Teemo was op het af komen lopen, waarna hij zacht zijn neus tegen de hals van de grotere grijze kat aandrukte. De kater glimlachte, terwijl hij de kitten een liefkozende lik over diens oor gaf. ”Je bent ook heel stoer, Teemo.” Miauwde hij zacht. ”Maar geloof me, het is buiten niet veilig. Je weet hoe bezorgd mama kan zijn. En als zij boos wordt, dan ben zelfs ik niet meer zo stoer.”

OOC; Sorry voor de laatheid ~