Lost words {Dustheart}

Het was gebruikelijk dat queens lekker warm in hun nest bleven, op de kits pasten en over het algemeen niet zo veel nuttigs deden. Het was bijna verplicht, elke kat keek je namelijk aan alsof je iets heel erg vreemds aan het doen was als je als queen het kamp uitliep. Strawberry liet deze blikken echter maar over zich heen gaan. Ze moest het benauwde kamp eventjes uit om 'adem te halen'. Ze deed dit de laatste tijd steeds vaker, vooral nu haar kittens oud genoeg waren om een tijdje alleen te blijven. Ze vonden het waarschijnlijk niet zo heel erg leuk dat ze dit deed, maar ze bleef alsnog haar tripjes maken. Ze werd anders helemaal gek in de nursery. Ze voelde zich er ongelukkig, eenzaam. Er was niks te doen en dan had ze veel te veel tijd om na te denken. Natuurlijk dacht ze nu nog steeds na, maar het was minder verstikkend buiten dan in de nursery. Maar... Ze was hier ook veel kwetsbaarder. Daar werd ze zich pijnlijk van bewust toen de struiken ritselden. Het klonk alsof zich er doorheen dwong. De poes zette haar pels iets op en fixeerde haar blauwe ogen op de struiken, wachtende tot een verschijning zich kenbaar zou maken... Dan kon ze wel beslissen of dit vriend of vijand was.

Words: 221 || Extra: - || Tag: Dustheart

Sheet door Cricket van Kickstart

Stamps
Lost words {Dustheart} PS18GM0

Het leven binnen het kamp ging zo zo'n gangetje. Toch bleef de langharige rode kater daar liever uit de buurt. Nog steeds, al zat hij al sinds zijn kittentijd in Thunderclan, keken katten hem met de nek aan. Iets waar hij nog steeds niet aan gewend was. Dustheart zuchtte zachtjes en glipte het kamp weer uit, om zijn hoofd eventjes tot rust te laten komen. Hij had al genoeg te doen, nu hij een oud Skyclan kater onder zijn hoede had, iets waar hij niet echt geweldig blij mee was.
De kater zuchtte zachtjes en liep maar wat rusteloos in het rond. Totdat hij uiteindelijk tot stilstand kwam en ging zitten, jagen zat er niet echt in vandaag. Het was koud en de meeste prooi zou wel lekker warm in holletjes zitten. Dustheart zuchtte, waarom kon hij dat niet? De rode kater draaide zich om en liet daarbij de struik achter zich ritselen. Zijn oren schoten overeind en nu pas viel het hem op dat er nog een Thunderclan geur was. Voorzichtig duwde de redelijk kleine kater zich door de struik heen en stond opeens oog in oog met de poes die hij vaag herkende als Strawberry. Ze zag eruit alsof hij haar heel erg had laten schrikken. Oeps.
Dustheart schudde zijn langharige vacht uit en ging zitten. "Heb ik je laten schrikken?" miauwde hij zachtjes. "Sorry," kwam er mompelend achteraan, terwijl hij zijn cyaanblauwe ogen naar de grond toe richtte.

»Everybody wants to change the world. But no one, no one wants to die.

Ze kon al een glimp opvangen van een vossenrode pels en de schrik sloeg haar eventjes als een koude klauw om het hart. Haar blauwe ogen verwijdden zich lichtjes en de tipjes van haar nagels gleden al ietsjes uit hun beschermende hulzen. Al wist Strawberry zelf ook wel pijnlijk goed dat het niet verstandig zou zijn om het tegen een vos op te nemen. Sterker nog, dat zou ze waarschijnlijk niet overleven. Zelfmoord zou dat zijn. Maar terugrennen naar het kamp was ook geen optie, wetende dat de vos haar misschien zou volgen... Een vos het kamp binnen brengen was nog onverstandiger dan er eentje bevechten.
Maar al die zorgen bleken helemaal voor niks te zijn, aangezien er een clangenoot uit de struiken stapte. Opgelucht liet Strawberry haar ingehouden adem in een kleine zucht ontsnappen. Het was Dustheart, geen vos. Ze had de kater nooit echt gesproken, maar gevaarlijk was hij niet. Of tenminste, dat hoopte ze. Meteen begon de kater zijn excuses aan te bieden, iets waar Strawberry niet goed van wist wat ze ermee aan moest. "Euh.. geeft niet.. Jij kon er niks aan doen," kwam er wat onhandig uit. Strawberry ging wat ongemakkelijk zitten, niet goed wetende wat te zeggen. Ze lachte ietsjes nerveus. "Ik dacht wel even voor een moment dat je een vos was," gaf ze toe, licht beschaamd.

Stamps
Lost words {Dustheart} PS18GM0

De rode kater hielt zijn ogen stevig op zijn pluizige poten gericht en wachtte geduldig totdat de poes tegen hem begon te snauwen, zoals iedereen altijd bij hem deed. "Euh.. geeft niet.. Jij kon er niks aan doen," horde hij opeens onhandig gemiauw. Dustheart keek op en zag hoe de poes was gaan zitten, ze leek wat nerveus in zijn ogen. "Ik dacht wel even voor een moment dat je een vos was," Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. "Not the first time I hear that," miauwde hij daarna. "Al denk ik niet dat je nog snel een vos tegen komt met een stompstaartje," kwam er daarna, nog zachter, achteraan. Hij richtte zijn blik weer omlaag en zuchtte. Zijn staart was de grootste reden van zijn pesterijen, net zoals zijn afkomst trouwens. Want tja, niemand wilde graag een halve kittypet in zijn clan hebben toch?

»Everybody wants to change the world. But no one, no one wants to die.

De kater had haar nog steeds niet aangekeken terwijl deze aan het spreken was. Het was een beetje een vreemd gebaar en het maakte dat ze ietwat moeite had om de kater te verstaan. De ferme winterbries sneed moeiteloos door haar kortharige pels heen en liet haar eventjes huiveren. Ze had toch liever nieuwblad of groenblad... Alles wat maar minder koud was. Ze keek weer omhoog naar Dustheart. Deze zou waarschijnlijk geen last hebben van de kilte die haar nu teisterde met zijn lange vacht. Ze moest haar oren spitsen om zijn volgende woorden te horen. "Al denk ik niet dat je nog snel een vos tegen komt met een stompstaartje," merkte Dustheart nog zachter op. Strawberry haalde haar schouders wat ongemakkelijk op. Dat was waar ook, Dustheart had een stompe staart. De kater had een kittypet afkomst, of niet? Strawberry wist zelf niet goed hoe ze daarmee om moest gaan. Er hing nou eenmaal een zeker stigma aan Kittypets, niet? Maar ja.. Zijzelf had ondertussen ook wel een stigma na de verdwijning van Twirlfang en de dood van Oakpaw... Dus hetzelfde schuitje. "Je weet het niet," miauwde Strawberry toen dus maar, "je weet niet wat voorn vossen er rondlopen... Allemaal soorten en maten... Net zoals katten." De woorden kwamen er onhandig uit, maar niet onaardig van toon. "Net zoals jij.. en ik.." Kwam er daarna op een bijna onverstaanbare toon achteraan, alsof ze iets goed probeerde te maken. Koortsachtig bedacht ze zich of ze nu al iets verkeerds had gezegd.

Stamps
Lost words {Dustheart} PS18GM0