Playing hide and seek? ||Teemo||

Gapend strekte het jonge katertje zijn voorpoten, waarbij zijn nagels in de rug van zijn moeder prikte. Waarschijnlijk voelde ze het niet eens, zijn nagels waren nog te dun om iets of iemand echt zeer te doen. Knipperend opende hij zijn ogen en tot zijn verbazing was hij de enige die wakker was. Teemo strekte zijn rug, staart en achterpoten, waarna hij soepel van het bed af sprong. Het katertje had het geluk dat hij niet lang wakker hoefde te worden en zo vrolijk als hij altijd was trippelde hij naar de dichte opening, waar hij de vorige dag nog door binnen was gekomen. Teemo begreep deze rare gaten nog steeds niet, snapte ook niet waarom het nu dicht zat. Hij snuffelde aan de kleine opening aan de onderkant waar licht vandaan kwam. Zijn groenige oogjes zochten een uitweg uit deze kamer, hij wilde met zijn twolegs knuffelen. Maar tevergeefs, er was echt geen opening. Wat teleurgesteld sjokte het katertje terug naar het bed. Sketch, Dinamo en Dakota sliepen allemaal nog, net nu hij zin had om te spelen. Verveeld liep hij de kamer rond, zoekend naar iets leuks. Zijn blik bleef hangen op een grote opening een stuk boven de grond waar fel licht uitkwam. Teemo had altijd al naar de opening gekeken, maar had er nooit wat mee gedaan. Misschien was dat zijn uitweg? Nieuwschierg als hij was probeerde hij zich met zijn nagels aan het gordijn vast te grijpen. Omdat hij nog jong was hadden zijn nagels nog een 'klittenband' effect, aangezien hij zijn nagels nog niet elke keer terug kon trekken. Hierdoor bleef hij in het gordijn hangen, hoewel hij al bijna halverwege was. Maar het kleine ding was geen opgever, hij zou hoe dan ook bij die uitgang komen. Na bijna een kwartier in het gordijn gehangen te hebben moest hij er aan geloven, dit werd hem niet. Met nog een teleurstelling liet het katertje zich naar beneden vallen waar hij netjes op zijn pootjes terecht kwam. Zijn familie sliep nog steeds en zijn twolegs waren nog steeds niet gekomen. Een zacht zuchtje verliet zijn neusgaten en weer trippelde Teemo de slaapkamer rond. Dit hield hij een tijdje vol, zoekend naar iets leuks, tot in zijn ooghoeken opeens iets bewoog. Meteen richtte hij zijn blik op het bewegende ding, zijn pupillen werden groot en zijn borst ging naar de grond, waarbij zijn kont de lucht in ging. Hij verloor het ding geen minuut uit het oog, schudde zachtjes met zijn kont. Klaar om elk moment aan te vallen. 1, 2, 3! Het katertje dook de klerenkast van zijn twolegs in en viel de sjaal aan. Hij rolde op zijn ruggetje, door alle kleren heen en beet zo hard als hij kon op de sjaal. Zijn nagels maakte kleine haakjes in de stof en zijn tanden doorboorde alle kleine gaatjes, waardoor die enorm uitrekte. Doordat hij zo druk bezig was met de sjaal, rolde hij door de andere kleren heen. Het leek opeens alsof die kleren hem aanvielen, waardoor hij hun weer aanviel. Zo kwam hij onder de kleren te zitten, en de kleren onder de haken en haren. Het kereltje had niet door dat zijn mama hem aan het zoeken was. Teemo had alleen maar oog voor de dingen in de kast die er echt niet mee weg kwamen om hem ongestraft aan te raken.