We meet again but this time let's try not to become sick ~Frostpaw*~

Verschillende kringen vormde zich rond de tip van ene oranje poot wanneer 'ie contact maakte met het water. De oranje poot hoorde bij een even oranje poes. Een poes die voor de zoveelste keer het meer bezocht. De poes genaamd Heathpaw lag rustig aan de rand van een klein meer die was gevuld met helder water en liet 1 van haar poten contact maken met het water. Het water voelde nog precies hoe ze het zich herinnerde, koud en nat. Het was alweer ene tijd geweest sinds ze contact had gemaakt met het water op een andere manier dan drinken. Dit was aan de ene kant best raar sinds ze eigenlijk het grootste deel van haar dag aan dit meer doorbracht wanneer ze niet sliep of apprentice taken deed zoals jagen. Of nou ja, meestal jaagde ze ook in de buurt van het meer. De poes wist eigenlijk niet waarom ze het meer leuk vond, of toch ze wist het niet helemaal zeker. Het meer was de plek waar ze Frostpaw had ontmoet, de eerste kat waarmee ze een vriendschap had gesloten. Of toch, ze hoopte dat ze een vriendschap had gesloten. Maar aan de andere keer had het koude water van dit meer haar ook heel erg ziek gemaakt. De poes wist dus niet echt zeker waarom het meer haar favoriete plek was geworden. Met haar amberkleurige ogen volgde de poes een stel hele kleine visjes die diep in het water lagen te zwemmen. De vissen waren te klein om te vangen en dat wist ze maar Heathpaw vond het meer samen met de piep kleine visjes erg kalmerend om naar te kijken.

-Frostpaw ^-^

We meet again but this time let's try not to become sick ~Frostpaw*~ 2w562co

^{Lovelypaw x Luckypaw x Locustpaw x Fatekit x Heathpaw x Stormpaw}

Oude sig:

Onbewust droegen zijn donkere voorpootjes hem naar het voor hem eindeloze, wassende water van het meer. Het spiegelende oppervlak bracht het schitterende zonlicht al vanaf een afstand aan de horizon en kondigde voor Frostpaw al aan dat hij in de buurt kwam. De kater was ouder geworden, iets wat hij zelf nog niet eens bewust door had, maar groter was hij zeker wel geworden. De kater's pels was langer geworden en gaf hem een ietwat pluizige uitdrukking, maar nog steeds had hij zijn zachte blauwe ogen behouden, een herkenningspunt.
De zwarte kater drukte zichzelf door de het hoge gras heen. De dunne spriet-stengels weken moeiteloos voor zijn lichaam en bogen door. Al vlug viel zijn oog op een andere apprentice die bij het meer zat en een glimlach verscheen op zijn lippen. Die kende hij nog wel. "Oi, Heathpaw," Miauwde de kater, zijn aanwezigheid kenbaar makende aan de rode poes.

We meet again but this time let's try not to become sick ~Frostpaw*~ 5Z3r5kt