Gold are the leaves, cold is the rain{Timberpaw}

Eigenlijk hield de gouden kater wel van bladval. Dan hadden alle blaadjes mooie kleuren, van rood en bruin tot goud, de kleur van zijn pels, en hier en daar zelfs nog een beetje groen. Natuurlijk kon hij het op zijn eigen territorium amper zien, maar aan de rand van Thunderclan was het verschrikkelijk mooi. Geen enkel ander seizoen was zo kleurrijk. Daarbij was het ook niet erg warm, en gelukkig sneeuwde het ook niet. Dat was namelijk iets waar hij al sinds zijn kittentijd een hekel aan had. Bladval was eigenlijk gewoon zijn favoriete seizoen. Het enige nadeel was dat het heel vaak regende in bladval, net zoals vandaag. De regen kwam met bakken uit de lucht en doorweekte zijn mooie gouden pels. Daarom was hij in het camp gebleven, onder een struik. Zo werd hij toch niet al te nat. Want nat zijn, dat vond hij verschrikkelijk. Dat was meteen ook de reden dat hij niet van sneeuw hield. Opeens kwam er een andere kat vlak voor zijn neus staan, waardoor zijn uitzicht geblokkeerd werd. Een beetje geïrriteerd keek hij op, wie kon dat nu weer zijn?

Gold are the leaves, cold is the rain{Timberpaw} 1sJJEcJ

Hij had een muis te pakken gekregen in de velden waar het gras hoger was dan een volwassen kat. Het was ook nog een wonder geweest dat hij er uit was gekomen, want vele katten waren er al eens verdwaald. Nu bevond hij zich in het kamp, de plek die hij liever vermeed omdat hij er zich niet echt thuis voelde, laat staan dat iemand hem een warm welkom zou geven. En dat was precies wat hij weer niet kreeg. Een geïrriteerde blik werd op hem geworpen en Timberpaw voelde de ambere ogen in zijn pels prikken. Nee. Hij liet dit niet over zijn kant gaan. De Apprentice liet het muisje vallen en draaide zich met een ruk om. "Wat?" Spuugde hij richting de Apprentice en snoof even.

[ Theme ]

Gold are the leaves, cold is the rain{Timberpaw} 2nc2dkx

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

"Wat?", spuugde de andere kat hem toe. Die kon zijn geïrriteerde blik blijkbaar niet erg waarderen. De goudkleurige kater keek op en herkende de kat voor hem als Timberpaw. Voorzichtig ging Goldenpaw rechtzitten. "Niks.", antwoordde hij, zo kalm als hij maar kon klinken. Hij knikte naar het muisje dat hij had laten vallen. "Iets gevangen?" Voor de verandering klonk er eens geen sarcasme in zijn stem, wat hem eigenlijk wel verbaasde. Het water druppelde door de struik waar hij zich onder had gelegd. Het hielp niet vele, dus stond hij maar recht. "Opgepast", waarschuwde hij de andere kat, waarna hij zijn vacht uitschudde.

"Niks." Timberpaw gromde nog wat zachtjes na. Ja ja en katten konden vleugels laten groeien. "Iets gevangen?" Timberpaw wierp een wat geïrriteerde blik op zijn prooi en gaf het een klein duwtje. "Ja.." Mompelde hij wat kalmer, maar hij was totaal niet geamuseerd met Goldenpaw. "Opgepast", Zei de andere Apprentice toen hij zich begon uit te schudden en Timberpaw zelf overlaadde met water. De tabby Apprentice snoof nogmaals, toch had de kater hem wel gewaarschuwd voor deze 'regen' van druppels. "Bedankt voor de waarschuwing.." Mompelde hij half gemeend.

[ Theme ]

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

"Bedankt voor de waarschuwing…", mompelde de grijze kater. Ergens leek het gemeend, maar de gouden kater wist het toch niet zeker. "Graag gedaan" Hij praatte redelijk luid omdat dat zijn gewoonte was. Hij keek even omlaag, naar zijn poten. Goldenpaw wist niet wat te antwoordden. Ergens wou hij niet al te vriendelijk overkomen, zijn reputatie niet vergallen, maar ook niet te gemeen, hij moest wel nog betrouwbaar blijven. Dus bleef hij zo maar even zitten, wachtend tot Timberpaw wat zou zeggen.

"Graag gedaan" Antwoordde de kater en de bruine tabby keek even naar zijn poten. Een gesprek proberen te maken of nu gewoon weggaan? "En.." Begon Timberpaw nog wat aarzelend, nog niet zeker met wat hij wilde zeggen. "hoe lopen jouw trainingen?" Besloot hij nog even snel te vragen.

[ Theme ]

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

"En.." De grijsachtige kater wist blijkbaar niet goed wat te zeggen. Goldenpaw keek op, terug naar Timberpaw. "Hoe lopen jouw trainingen?", vroeg hij uiteindelijk. De goudgekleurde kater leek even na te denken, om vervolgens zelfverzekerd te antwoorden: "Helemaal niet goed. Cindertalon heeft nooit tijd voor me, in de tijd sinds ik apprentice ben heb ik nog maar 1 training gehad! Ik hoop dat Everstar me bij de volgende ceremonie een nieuwe mentor geeft. Dan kan ik op z'n minst verder met m'n trainingen!" Zijn kopje kantelde en beetje terwijl zijn gouden ogen even nieuwsgierig glansden. "En hoe zit het met jouw trainingen?", vroeg hij daarna, uit beleefdheid vooral.

~Sorry, flut ~,~

"Helemaal niet goed. Cindertalon heeft nooit tijd voor me, in de tijd sinds ik apprentice ben heb ik nog maar 1 training gehad! Ik hoop dat Everstar me bij de volgende ceremonie een nieuwe mentor geeft. Dan kan ik op z'n minst verder met m'n trainingen!" Dat klonk hem bekend in de oren, zelfs nu zat hij met hetzelfde verhaaltje. "En hoe zit het met jouw trainingen?" Timberpaw keek opzij. "Een beetje hetzelfde, Skymask is mijn tweede Mentor, maar ik denk dat hij een beetje heeft ingezien dat ik niets waard ben." Mompelde hij weer op een zachtere toon. Hij had dit onderwerp niet moeten aansnijden, dan hoefde hij niet telkens weer over zijn situatie te praten.

OOC; Sorry had het niet gezien! o;

[ Theme ]

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

Goldenglow

De grijze kater keek een beetje opzij. "Een beetje hetzelfde, Skymask is mijn tweede Mentor, maar ik denk dat hij een beetje heeft ingezien dat ik niets waard ben." Goldenpaw moest op zijn tong bijten om geen nare opmerking te maken. "Komop, nu niet verpesten. Straks heb je nog een échte vriend!", riep het stemmetje dat hem de laatste dagen wel vaker lastigviel. "Hou je kop..", mompelde hij er zachtjes tegen. meteen had hij spijt dat hij dat gezegd had. Timberpaw kon nu denken dat hij hem beledigde! "Niet jij hoor.", voegde hij er daarom snel aan toe. Hij haalde diep adem. Als hij al tegen zichzelf begon te praten, was het echt niet goed met hem gesteld! "Jep, je bent een gestoorde gek." Hij probeerde het stemmetje te negeren, maar het bleef toch steeds weer opduiken. "Maar je kunt me toch niets doen!" In zijn ogen was frustratie te lezen. Zijn wenkbrauwen waren gefronst en hij klemde zijn kaken op elkaar. Dit had de gouden kater nu eens nog nooit eerder gehad, dat het stemmetje op het randje van bedreigen was! Niet dat hij dat stemmetje al heel lang had..

~Dit word interessant Xd Oh, en sorry van de late reactie :3