Lets start with showing you the territory[Lightpaw.]

Wintersong opende haar ogen en gaapte even. Vandaag zou ze Lightpaw het territorium laten zien. Ze had geen idee hoe de apprentice erover dacht dat ze nu in een andere clan was dan haar vorige clan, maar ze zou Lightpaw er zoveel mogelijk bij proberen te helpen. Ze stond op en strekte haar lichaam even uit. Ze liep de den uit en probeerde geen katten wakker te maken die nog lagen te slapen. Ze zouden dan waarschijnlijk tegen haar uitvallen als ze wel wakker gemaakt zouden worden. Eenmaal buiten de den kwam de koude lucht haar tegemoet. Het was nu al duidelijk te merken dat het bladval was. Een rilling liep over haar rug, maar ze schudde het af en zette koers naar de kampingang waar ze had afgesproken met Lightpaw en ging er zitten.

[Lightpaw.]

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] Z0IYPct

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] W0qAlxR

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] MKN7vHE

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 7iLZ7FI

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] PS18GM0

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] Xs4

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] AAyQp1

Lightpaw lag met open ogen in het duister te staren. rond haar hoorde ze de verschillende ademhalingen van katten die eerst vreemden waren, en nu haar clangenoten. Ze zuchtte voor de zoveelste keer. Kon ze maar haar stress uitblazen, dat het zo wegging op een zuchtje wind. Ze ging bijna vertrekken naar haar eerst training. Bijna, dat had ze haarzelf beloofd. Lightpaw had al een paar katten zien vertrekken, ze had gedaan of ze sliep. De bruine poes had geen zin om een gesprek te voeren, het zou hoe dan ook gaan naar de Skyclan. De herinneringen deden pijn. Moeizaam stond ze op. Zo voorzichtig mogelijk trippelde ze naar de uitgang. Lightpaw snoof de koude lucht op, de laatste restjes slaap werden door de koude lucht verdreven. Vol met zenuwen en de belofte aan haarzelf om zo positief mogelijk te doen stapte ze naar de afgesproken plaats. Ze zag Wintersong al vanaf een afstandje zitten. Lightpaw versnelde haar pas. ''Hallo' zei ze stilletjes. Met grote, bruine ogen keek ze haar mentor aan.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

"Hallo" Wintersong keek in de richting waar de groet vandaan was gekomen en zag dat het Lightpaw was. "Goedemorgen, Lightpaw." Begroette ze de apprentice terug. "Zullen we dan maar gaan?" Ze wachtte even op een reactie van de apprentice voor ze het kamp uit liep en erbuiten even halt hield. "Vandaag ga ik je het territorium laten zien." Begon ze. "De Thunderclan heeft een directe grens met Riverclan en Shadowclan en tussen Thunderclan en Windclan zit nog fourtrees." Vertelde ze aan Lightpaw. "Ik denk dat het het beste is als we eerst naar de grens met de Riverclan gaan." Ze wenkte de apprentice om haar te volgen en begon in de richting van de grens met Riverclan te lopen.

'Goedemorgen, Lightpaw.'zei de witte poes als begroeting. Lightpaw probeerde met een zo min mogelijk geforceerde glimlach haar zenuwen te verbergen. 'Zullen we dan maar gaan?'vroeg ze. Lightpaw knikte. haar stem weigerde dienst. Ze had geen idee waar ze geen gingen, toch volgde ze trouw Wintersong. 'De Thunderclan heeft een directe grens met Riverclan en Shadowclan en tussen Thunderclan en Windclan zit nog fourtrees.'vertelde ze aan de bruine poes. Lightpaw probeerde de informatie in haar geheugen op te slaan. 'Ik denk dat het het beste is als we eerst naar de grens met de Riverclan gaan.' zei ze. Lightpaw volgde haar mentor. Onderweg sloeg ze vlug naar een afvallend roodbruin blad. Ze wierp een vluchtige blik over haar schouder en stapte snel door. Misschien vond ze haar nu wel heel erg kinderachtig. Ze ging wat sneller lopen zodat ze naast haar mentor ging wandelen. Lightpaw aarzelde een beetje. 'Is er ook een grens met de Bloodclan?'vroeg ze dan toch zo onschuldig mogelijk. Hopelijk ging ze nu niet vragen waarom. Ze had nu eenmaal ook haar geheimen. Vragend keek ze de poes aan.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

Wintersong keek even opzij toen Lightpaw naast haar kwam lopen. Dit was de eerste keer dat ze een apprentice had, dus ze wist zelf ook nog niet helemaal of ze het wel goed deed, ook al hoopte ze van wel. "Is er ook een grens met de Bloodclan?" Die vraag had ze misschien niet helemaal verwacht. Ze wist wel dat de Bloodclan ergens in Twolegplace zou moeten zijn en daar hadden ze wel een grens mee, maar of dat ook gold als een grens met de Bloodclan wist ze niet. "We grenzen wel aan Twolegplace en dat is waar de Bloodclan als het goed is zit, maar ik weet niet of dat echt als een grens gezien kan worden." Praten over de Bloodclan was niet echt haar favoriete ding om te doen, maar als Lightpaw het wilde weten, was ze wel bereid om haar er wat over te vertellen.

Ze zag dat Wintersong aan het nadenken was, Lightpaw besloot haar maar niet te storen.'We grenzen wel aan Twolegplace en dat is waar de Bloodclan als het goed is zit, maar ik weet niet of dat echt als een grens gezien kan worden.' was het antwoord van Wintersong op haar vraag. Lightpaw knikte, dat wist ze ook weer. 'Heb je al eens met een Bloodclanner gevochten?'vroeg ze, de vraag was eruit voor ze er erg in had. Ze was gewoon nieuwschierig. Ze hoopte toch dat de poes naast haar dat dacht. Haar ogen dwaalden af naar de bijna kale bomen. Zachtjes dreven er bladeren op de koude lucht naar beneden. Lightpaw begon zich al wat meer te ontspannen. Het was oké, ze zou haar leven wel weer kunnen oppakken, praatte ze haarzelf in. Ze moest aan zulke dingen denken, positief blijven. Anders werd ze misschien meegetrokken met die draaikolk waar je zo langzaam uitkwam. Ze moest zich kunnen vasthouden, dacht Lightpaw. De bruine poes zou zich op de training storten als geen ander. Gewoon, niet te diep denken. Wat zou Wintersong van haar denken? vroeg ze zich af terwijl ze naast de knappe poes keek. Zou ze haar zielig vinden? Of had ze helemaal geen medelijden? Dat laatste betwijfelde ze. Haar mentor leek het wel goed met haar voor te hebben.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

"Heb je al eens met een Bloodclanner gevochten?" Wintersong keek even naar Lightpaw. De apprentice stelde wel veel vragen, ook al had ze er niet echt problemen mee. "Ik heb nog nooit met een Bloodclanner gevochten en ik zou het denk ik ook liever nooit hoeven doen, maar als ze op ons territorium zouden komen, zou ik mijn best doen om ze ervan af te jagen." Zei ze en ze wist dat ze het meende. Ze zou het niet alleen met een Bloodclanner doen, eigenlijk wel met elke kat die niet in het territorium hoorde. Alleen ze zou waarschijnlijk eerst proberen te praten met de kat voordat het een gevecht zou worden. Ze hoorde het geluid van de rivier al in de verte, het zou dus niet lang meer duren voor ze bij de grens met Riverclan aan zouden komen. Ze keek nog even een keer opzij naar Lightpaw voordat ze verder liep en halt vlakbij de rivier. Ze wachtte even tot Lightpaw er ook was en begon toen te spreken: "De rivier hier is de grens met Riverclan. Ik denk dat je de geur van de Riverclan wel kunt herkennen vanaf hier?" Zelf kon ze het wel ruiken. Ze hadden geluk dat de wind hun kant uit stond, daardoor kon je nu de geur van Riverclan ruiken, maar had hij andersom gestaan was het lastiger geweest.

'Ik heb nog nooit met een Bloodclanner gevochten en ik zou het denk ik ook liever nooit hoeven doen, maar als ze op ons territorium zouden komen, zou ik mijn best doen om ze ervan af te jagen.'zei haar mentor. Lightpaw probeerde te glimlachen. Oké, dat was best logisch, dat was eigenlijk heel normaal. Ze mocht echt niet zo alleen veel weggaan uit kamp, dacht ze nog voordat haar aandacht werd afgeleid door het mooie geluid van stromend water. Ze kon zich nog net inhouden om er niet naartoe te huppelen en de kleurrijke vissen daar te bewonderen. Wintersong was al even op haar voor en stond te wachten aan de rivier. Snel stapte ze naar haar toe. 'De rivier hier is de grens met Riverclan. Ik denk dat je de geur van de Riverclan wel kunt herkennen vanaf hier?'vroeg ze aan haar. Lightpaw ging ietsje rechter zitten en snoof de geur op. Ze herkende de geur van een oude vriendin. Mijmerend bleef ze even staan. 'Ja hoor.' zei ze trots met haar hoog stemmetje. Ze trippelde ietsje dichter naar de rivier. Onder water zag ze net schaduwen. Lightpaw wist dat het vissen waren. 'Kun je jagen op vissen?'vroeg Lightpaw. Ze hoopte dat Wintersong het niet erg vond dat ze zoveel vragen stelde. Het was gewoon leuk om aan iets anders te denken dan de Skyclan. Lightpaw vond haar mentor wel aardig. Ze zei niet veel meer dan nodig was, maar wel op een vriendelijke toon, vond de apprentice.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

"Ja hoor." Zei Lightpaw trots. Wintersong keek de apprentice even met een glimlach aan. Ze had wel gedacht dat Lightpaw het zou kunnen herkennen en anders had het haar ook niet uitgemaakt als ze erover moest vertellen. "Kun je jagen op vissen?" Ze keek even naar Lightpaw. Thunderclan ving geen vissen, dat deed de Riverclan, maar misschien vingen ze wel vissen bij de Skyclan? "Wij jagen niet op vissen, dat doet de Riverclan en ik zou dus ook niet weten hoe het moet." Ze had zelf geen idee hoe ze een vis zou moeten vangen en ze had er nooit echt bij stilgestaan, maar misschien wist Lightpaw wel hoe het moest, omdat ze het bij Skyclan wel te leren kregen.

'Wij jagen niet op vissen, dat doet de Riverclan en ik zou dus ook niet weten hoe het moet.'antwoordde haar mentor. Lightpaw staarde beteuterd naar het water. 'Oh, jammer.'zei de bruine poes. Zelf kon ze ook niet. Ze kon amper zwemmen. Ze vond het wel zo mooi. Lightpaw staarde als gehypnotiseerd naar het water. Ze schudde haar hoofd en keek haar mentor verwachtingsvol aan. Naar waar gingen ze nu? Lightpaw durfde het niet te vragen, misschien zouden ze hier nog iets belangrijks doen. Of had ze iets moeten zeggen dat ze niet zag. Lightpaw schudde haar hoofd. Dat zal wel niet, dacht ze terwijl ze nog vlug even haar ogen lied glijden over het landschap.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

Wintersong wachtte even de reactie van Lightpaw af, ze had geen idee hoe haar apprentice over vissen vangen dacht, maar ze kon het haar nou eenmaal niet leren, hoe graag ze het ook zou willen. "Oh, jammer." Kwam de reactie van de apprentice. Ze keek even toe hoe Lightpaw naar het water bleef kijken, maar toen toch weer naar haar keek. "De volgende plek waar we naartoe gaan is Fourtrees." Begon ze. "Ik weet dat je er wel al bent geweest, maar het is ook een grens van Thunderclan." Zei ze en wenkte de apprentice om haar te volgen.

'De volgende plek waar we naartoe gaan is Fourtrees.' zei Wintersong. 'Ik weet dat je er wel al bent geweest, maar het is ook een grens van Thunderclan.' ging ze verder. Haar mentor wenkte haar met haar staart. Lightpaw trippelde haar achterna. Ze lieten het beekje achter zich. Lightpaw keek nog eens over haar schouder. Het herfstzonnetje schitterde op het water. De bruine poes moest haar ogen tot spleetjes knijpen om niet verblind te worden. Daardoor had ze te laat een boomwortel gezien. Ze struikelde en viel in een laagje roodbruine bladeren. Snel krabbelde ze weer recht. Lightpaw schaamde zich. Waarom moest ze nu zo lomp zijn? Wat moest Wintersong wel van haar denken? Met haar ogen op de grond gericht stapte ze snel door.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

Wintersong begon in de richting van Fourtrees te lopen en keek af en toe een keer achterom of Lightpaw haar nog aan het volgen was. Ze wilde de apprentice namelijk niet alleen achterlaten, vooral niet omdat ze de omgeving nog niet helemaal kende. Plots hoorde ze een geluid achter haar alsof er iemand viel en toen ze zich omdraaide zag ze dat Lightpaw gevallen was. De apprentice kwam snel weer overeind en liep toen verder met haar ogen naar de grond gericht. Wintersong wist dat ze nu iets moest zeggen, want anders zou Lightpaw zich er waarschijnlijk niet prettig bij voelen. "Ik ga je niet uitlachen." Begon ze. "Het is mij ook wel eens overkomen, dus je bent echt niet de eerste die dit is overkomen." Ze hoopte maar dat dit Lightpaw een beetje zou helpen.

'Ik ga je niet uitlachen.'zei haar mentor onverwachts. Lightpaw keek haar met grote ogen aan. 'Het is mij ook wel eens overkomen, dus je bent echt niet de eerste die dit is overkomen.'ging ze verder. Lightpaw hield haar hoofd een beetje scheef. 'Echt waar?'vroeg ze met een klein stemmetje. Lightpaw liet een aarzelende glimlach zien. 'Maar...wat als dat nu gebeurd op een héél belangrijk moment?' vroeg ze bezorgt. Ze was verbaasd dat Wintersong ook wel eens gevallen was. Ze leek zo lenig, en...helemaal warrior. Vallen warriors wel eens? De bruine poes schudde haar hoofd, met die vraag zou ze zich wel een andere keer bezig houden. Later zou ze het vast weten. Dat hoopte ze maar. Vol verwachting keek ze de poes voor haar aan. Wat zou ze dan moeten doen? Ze voelde al paniek opkomen bij het idee alleen al.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

"Echt waar?" Wintersong knikte bij deze woorden. Ze kon zich nog wel herinneren hoe ze zelf soms gestruikeld was. "Maar...wat als dat nu gebeurd op een héél belangrijk moment?" Ze keek even naar Lightpaw. "Als het op een belangrijk moment gebeurd, is het het beste om gewoon op te staan en weer verder te gaan. Je kunt er toch niks aan doen." Zei ze tegen de apprentice. Belangrijke momenten waren dan wel belangrijk, maar als je viel kon je er niet veel aan doen en was het het beste om gewoon door te gaan, zonder dat je je er druk om maakte. Ze keek even voor haar uit en zag dat ze al bijna bij vierboom waren. Eenmaal daar aangekomen keek ze even naar Lightpaw. [b]"Je weet denk ik al wat er bijzonder is aan deze plek?" Het was meer als bevestiging dan als vraag, maar ze wilde het gewoon even controleren.

'Als het op een belangrijk moment gebeurd, is het het beste om gewoon op te staan en weer verder te gaan. Je kunt er toch niks aan doen.'zei Wintersong. Lightpaw knikte, nu ze het zei klonk het best logisch. In de verte zag ze de bomen staan. Ze waren er bijna. 'Je weet denk ik al wat er bijzonder is aan deze plek?'vroeg Wintersong aan Lightpaw. De bruine poes was hier al vaak geweest, vaker dan het mocht. Ze had er nooit echt bij stilgestaan, dat deed ze nu wel. Het verbaasde haar dat Wintersong er vanuit ging dat ze het al wist. Het was dan ook wel redelijk bekend, een soort basiskennis. 'Hier is het toch dat alle clans samenkomen?'zei ze aarzelend, het was eigenlijk geen vraag, maar ze was bang om het fout te hebben. Haar ogen gelden langs de reusachtige boom. Hier had ze veel andere katten ontmoet. Maar dat hield ze liever voor zichzelf. De bomen waren nu roodbruine gekleurd, de tinten liepen zachtjes in elkaar over. Lightpaw genoot van het schouwspel van vallende bladeren en glimlachte.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

Wintersong wachtte op het antwoord van de apprentice. Misschien had het wel een beetje raar geklonken hoe ze het vroeg, maar daar kon ze nu niet meer van terug komen. Het enige wat ze nu nog kon doen was wachten op het antwoord van Lightpaw. "Hier is het toch dat alle clans samenkomen?" Ze knikte even bij het antwoord. "Dat klopt. Bij elke volle maan komen de clans hier samen." Voegde ze eraan toe. Verder wist ze niet echt wat ze nog moest zeggen over vierboom, maar misschien was het wel beter als ze ook de grens van Windclan liet zien. Ze wenkteLightpaw om haar te volgen en liep naar de plek tussen de vier eiken. Daar stond ze stil en wachtte even tot Lightpaw er was. "Dat is de grens van het Windclan territorium. Zoals je ziet hebben we geen directe grens met Windclan, maar ik wilde het je toch laten zien." Zei ze.

Ze zag Wintersong knikken en Lightpaw wist dat haar antwoord juist was. 'Dat klopt. Bij elke volle maan komen de clans hier samen.'bevestigde de witte poes Lightpaw's gedachten. Ze hief haar kopje ietsje hoger. Ze wist het wel. Voor ze het wist was haar mentor al vertrokken naar een andere plek. Ze wou dat ze niets zo aan het dromen was geweest en trippelde snel Wintersong achterna. Lightpaw glimlachte verontschuldigend naar de poes voor haar. 'Dat is de grens van het Windclan territorium. Zoals je ziet hebben we geen directe grens met Windclan, maar ik wilde het je toch laten zien.'zei ze. Lightpaw knikte, ze probeerde alles zo goed mogelijk in haar hoofd te prenten. 'Wat gebeurd er als je met een andere kat van een andere clan omgaat?'vroeg de bruine apprentic. Haar grote, bruine ogen keken Wintersong verwachtingsvol aan. De bladeren kraakten onder haar kleine pootjes. De poes hield van het geluid. Ze stapte nog ietsje harder. Nee, zo was er niet veel aan. Lightpaw ging weer gewoon lopen en genoot van het geluid.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

"Wat gebeurd er als je met een andere kat van een andere clan omgaat?" Wintersong had die vraag net helemaal verwacht. Ergens had het wel gekund, omdat je wel katten van andere clans sprak op een gathering, dus misschien bedoelde Lightpaw dat. "Tijdens een gathering kun je best met katten van een andere clan praten en je kunt ook wel bevriend raken, maar je moet altijd wel blijven onthouden dat je elkaar ooit tegen kunt komen in een gevecht." Vertelde ze de apprentice. Zelf had ze niet echt wat met andere clans en ze was ook niet van plan om er te veel in aanraking mee te komen. Ze was loyaal aan haar clan en dat zou ze blijven ook. Ze keek even om haar heen en bedacht zich toen dat ze nog naar de grens met Shadowclan moesten gaan. Het begon al wat laat te worden, maar er zou nog wel genoeg tijd zijn. "Zullen we verder gaan?" Vroeg ze de apprentice.

'Tijdens een gathering kun je best met katten van een andere clan praten en je kunt ook wel bevriend raken, maar je moet altijd wel blijven onthouden dat je elkaar ooit tegen kunt komen in een gevecht.' zei Wintersong. Lightpaw kikte bedachtzaam. 'Oké'antwoordde ze stilletjes. Lightpaw keek naar de zon. Hij stond al veel lager dan in het begin van de ochtend. De bruine poes vond dat de tijd vloog. 'Zullen we verder gaan?' vroeg haar mentor. Lightpaw bedacht dat het eigenlijk geen vraag was. De gedacht ze nee ging zeggen was ondenkbaar. Een lachje speelde rond haar lippen toen ze het al voor zich zag. De bruine poes knikte. Daar was ze nog nooit geweest.

wie ik ben? Ik ben niemand, ik ben mezelf.

Lets start with showing you the territory[Lightpaw.] 313p2qg

Bedankt:

Lightleaf/Fantasypaw.
the things we lose have a way of coming back to us in the end, if not always in the way we expect- luna lovegood