We must talk this out

Onderwerp: We must talk this out zo 23 maa 2014 - 9:42

Met zware pootstappen van vermoeidheid baande hij zich een weg door het territorium heen. Het maakte hem niks uit waar hij naartoe ging, hij liet zijn poten hem gewoon ergens naar toe brengen, en zou wel zien waar hij uiteindelijk uitkwam. Zijn amberkleurige ogen waren halfdicht van vermoeidheid. Gisteren had hij de hele nacht door gebracht bij Silverstream, en wegens schuldgevoel was hij dus nog niet met Swiftheart gaan praten, al wist hij maar al te goed dat hier een eind aan moest komen. Een eind aan hun verwarring, echter ontbrak er iets.. Zijn moed om de witte poes nu nog aan te spreken, zeker nadat ze hem samen met Silverstream had gezien.
De gespierde grijze kater hielt halt toen hij opmerkte dat hij was gearriveerd bij een klein stroompje. Meteen sloegen zijn gedachten weer naar de zilverkleurige poes. Haar lange zachte vacht.. Haar prachtige rivierblauwe ogen.. Graystripe schudde zijn kop en probeerde die gedachte uit zijn kop te verbannen, waarna hij zich terug omdraaide om weer weg te lopen. Echter schoten zijn ogen open van verbazing bij het zien van een bepaalde kat. Degene die hij juist zo hard had proberen te ontwijken; Swiftheart

Onderwerp: Re: We must talk this out ma 24 maa 2014 - 21:04

_{» Haar kopje laaghangend sleepte ze haar poten door de sneeuw. Ze deed niet eens de moeite om op te kijken en te zien waar ze heen ging, wat kon het haar nou schelen? Ze had op dit moment even helemaal niemand nodig. Ze wist tot nu pas hoeveel ellende een gebroken hart. Want ondanks dat ze het zo hard probeerde te ontwijken, was het overduidelijk; ze was gebroken. Evenals haar lichaam was op, het deed pijn om überhaupt te blijven staan. Maar toch, de tijd zal helen, hoorde ze altijd. Was het echt zo? In de verte hoorde ze een beekje en liep op het geluid af. Ze ging op de oever zitten en staarde naar haar wazige zelfbeeld in het water. Ze sloot haar ogen en er rolde een traan over haar neus het water in. Plotseling schoten haar ogen open bij het horen van enkele pootstappen, en langzaam keek ze op. Het was Graystripe... Het enige wat Swiftheart deed was recht vooruit blijven staren, tranen achterhoudend. Ze maakte geen enkele beweging, enkel haar onrustige ademhaling was te zien. Ze voelde van alles, maar bovenal angst. Wat moest ze doen, wat moest ze zeggen?}