With broken words I tried to say; [&open]

Ugh. Warriortaken, Warriortaken en nog eens Warriortaken hielden hem maar van zijn sociale leventje af en soms dacht de kater zelfs dat dat deel gewoon geheel was verdwenen. Snowy had hij al een tijdje niet meer gezien en hij voelde elke dag het beknellende gevoel in zijn keel groeien. Wat als ze..? Snel schudde Ashdrizzle zijn grijze kop en stapte stevig verder in de sneeuw. De kou deed zijn korte vacht niet veel goed, maar ach, hij had al eerder een Leafbare overleefd, dus nu zou het ook moeten lukken. De kater kwam aan bij een bekende zwart geblakerde boom, maar onderdrukte de neiging om er in te klimmen. Als iemand hem daar zou betrappen, oe, dan kreeg hij een probleem.

Langzaam liep de kater, door de koude wind, en door de ijzige sneeuw. Niet wetende waar hij geweest was, en eigenlijk wist hij ook al niet waar hij heen koerste. Één ding wist de kater gelukkig wel, hij was, wederom, niet in the mood om andere katten, en al helemaal geen vrolijke katten, te zien of te spreken. Nu was dat niet echt aan hem, want helaas voor hem was dat besluit niet aan hem, als hij een andere kat zag, hoe vrolijk ook, moet hij omwille van zijn 'goede' manieren, hallo zeggen.
Een tijdje liep hij zo doelloos rond te sjouwen, tevreden met het feit dat hij in dit witte landschap inderdaad niemand zag, en misschien was er zelfs een klein lichtpuntje in zijn ogen te zien. Maar als je dat zou willen zien, was je alweer te laat, want daar, om de volgende hoek, zat er een ander. Grijze vacht, met zwarte tabby strepen. Een luid hoorbare zicht verliet zijn mond, Ashdrizzle. Eerst dacht de kater er nog aan om gewoon ongezien door te lopen, maar de blik in de ogen van het ongewenste gezelschap deed hem zowaar iets, dus slofte hij met lichte tegenzin naar hem toe. "Hey," Bomde hij, niet bijzonder uitnodigend of geïnteresseerd, maar hij zei wat.

~ Allemaal op de telefoon getyped!

"Hey," Geschrokken draaide hij zich om, zijn nekharen sprongen overeind. Oh wat een geluk dat hij zichzelf had tegengehouden zijn klauwen niet in die bast te steken. Pfoew. "Hey." Begroette hij Brokensong maar neutraal terug. Hij had nooit echt gesproken, maar iets aan de toon die zojuist tegen hem was gebruikt, deed hem niet helemaal welkom voelen.

Hij merkte de toon van de andere kater meteen op, en besloot om even wat toegankelijker te doen. Dus liep hij naar hem toe en ging naast hem zitten, even was het stil, maar Brokensong wist die stilte al snel te doorbreken. "Wil jij nou nooit je nagels in deze boom zetten? Ik heb daar altijd de neiging toe," Het was een gevaarlijk gespreksonderwerp, maar Ashdrizzle leek hem nu echt een van de weinige katten die het wel zou kunnen waarderen.