Horizon

Eventjes had ze het kamp verlaten. De kittens waren inmiddels oud genoeg dat ze wel eventjes op zichzelf konden blijven. Ze begon gek te worden om opgesloten te zitten in de nursery, ze moest en zou haar poten strekken. Het was nog vroeg, veel te vroeg voor haar doen. Maar haar hele slaapritme was uit z'n balans door het opvoeden van de kittens. Icyrose geeuwde eventjes en zetten er een stevige pas in. Ze was blij eventjes wat tijd voor zichzelf te hebben.
In de verte zag ze hoe de zon op kwam en ze bleef stilstaan om van het uitzicht te genieten. Blij dat ze alleen was, tenminste, dat dacht ze. "Prachtig" hoorde ze opeens iets verder op en haar nieuwsgierigheid bracht haar weer in beweging. Icyroses gekleurde vacht viel te veel op in het heatherfield, maar momenteel maakte het haar niet veel uit. "Ook hallo, Moonfall," miauwde ze kalmpjes, toen ze de kater in haar blikveld kreeg. "Geniet je van het uitzicht?" Ja, het was wel duidelijk, het zorgen voor de kittens en haar moederlijk gedrag, hadden ervoor gezorgd dat de ijzige kattin was ... ontdooit. Ze ging zitten en sloeg haar pluizige staart over dr poten, wachtend op het antwoord van de kater.

"Hallo, Icyrose," De gevlekte kattin snorde zachtjes, zodat de kater het niet zou horen, toen ze werd opgemerkt. "sorry, je was me niet direct opgevallen." Haar blauwe ogen gleden over de kater heen en ze grinnikte zachtjes om de schaapachtige grijns op zijn gezicht. Malloot. "Natuurlijk geniet ik van het uitzicht, ik bedoel, zo vaak kun je niet zo'n mooie zonsondergang aanschouwen." De kattin knikte instemmend en richtte haar blauwe ogen weer op de oranje lucht. Ze had nooit echt het geduld gehad om naar dit soort dingen te kijken. Inmiddels had ze wel gemerkt dat met de kittens haar persoonlijkheid iets was omgeslagen. Ze was geduldiger geworden, minder rebels en wat ... rustiger. Al kon ze nog steeds ferm uit de hoek komen en moest je d'r totaal niet kwaad maken. "Komt u hier ook van de zonsondergang genieten? of bent u aan het jagen?" Icyrose keek Moonfall eventjes vreemd aan, vanwaar dit formele gedoe opeens? Ze schudde haar kop daarna maar gewoon. "Eventjes de drukte van de nursery ontsnappen. De kittens kunnen wel eventjes zonder me en anders is Lionroar er wel voor ze," miauwde ze rustig als uitleg. Ze snorde zachtjes en ging erbij liggen.