Songkit ~ Songbird ~ Mimi

Deel 1: Golddust:

Lang geleden was Golddust lid van de Shadowclan. Hij was een doodnormale Warrior met een grote familie waar hij trouw voor zorgde. Hij deed altijd zijn plicht, en hielp zijn Clan wanneer dat nodig was. Zijn ouders waren blij met een zoon als deze, die zijn hart in zijn Clan legde. Die trots was lang, maar zou niet eeuwig aan blijven houden. Op één van Golddust's patrouille's kwam hij een poes tegen.

Golddust liep rustig over het gebied van de Shadowclan. Elke ochtend leek hetzelfde, altijd liep hij trouw zijn patrouille, jaagde hij en deed wat de Clan van hem vroeg. Gek genoeg begon het hem ook nooit echt te vervelen. Het nadeel was dat elke patrouille bijna hetzelfde ging. Niets. Heel soms was er een Rogue, die hij dan verjoeg. Of het nou goedschiks of kwaadschiks was. Ze mochten niet in dit gebied komen, en dat wisten ze. Hij had de meesten de kans gegeven levend het gebied uit te komen, maar sommigen hadden het er echt naar gemaakt. Ze waren nu in een betere wereld. Hij had verwacht dat deze patrouille hetzelfde zou gaan als alle anderen, maar dat was niet zo. Nee, deze zou zijn leven veranderen. Hij kwam een poes tegen, een Rogue was het, niets bijzonders. Hij zou haar hier binnen no-time weer weg hebben.

Golddust en de Rogue raakten aan de praat. Er was een klik, voor beiden viel dat niet te ontkennen. De poes vertelde dat ze Gold heette, en dat was gewoon toeval, maar dat iedereen haar Mimi noemde. Golddust kwam Mimi steeds vaker 'toevallig' tegen in het gebied. Mimi kwam bijna elke dag rond Golddust's patrouilletijd aanzetten op het ShadowClangebied, en ze leerden elkaar steeds beter kennen. Golddust hield hun geheime vriendschap verborgen voor zijn Clan. Hij wist dat als zijn ouders erachter kwamen dat hij vrienden was met een Rogue, ze hem niet meer accepteerden. De vriendschap tussen Golddust en Mimi groeide uiteindelijk uit tot een geheime partnerschap. Ze hielden van elkaar, en niemand mocht het weten. Ze zagen elkaar steeds vaker, tot op een dag Golddust schokkend nieuws kreeg.

Golddust liep vrolijk weer zijn patrouille. Blij van het idee dat hij Mimi vandaag weer zou zien. Eergisteren had ze gezegd dat ze zich niet lekker voelde, en die dag daarop was ze niet op komen dagen. Iets vertelde hem dat ze er vandaag wél zou zijn. En zoals hij al had verwacht, zag hij Mimi daar staan. Ze zag er anders uit, hij kon er niet helemaal bij wat er was, maar ze was zeker anders. Vermoeider misschien? Haar vacht was dof, ze was wat dikker dan voorheen, en ook haar ogen stonden wat uitzichtloos. Ietwat bezorgd versnelde hij zijn pas richting Mimi. "Wat is er mis?" vroeg hij met bezorgde stem. Mimi schudde even met haar kop, een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. "Er is helemaal niets mis, mijn lief." Golddust keek haar verbaasd aan, wat was er..? Opeens schoot het hem te binnen. Hij had haar gedekt, ze was ziek, en dikker... Mimi was drachtig! Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. "Maar Mimi! Dat is geweldig!" riep hij. Opeens dacht hij aan zijn familie, en aan de Clan. Ze zouden het nooit goed vinden als een Rogue zijn kind droeg. Ze mochten er níét achter komen. "Mimi... Vertel dit aan niemand. Ze mogen het niet weten, oké?" zei hij weer met die bezorgde stem. Mimi keek teleurgesteld naar de grond. "Ze heeft een vader nodig, Gold. Iemand moet haar beschermen, en dat kan niet als jij in die Clan zit." Twijfelend keek Golddust naar zijn partner. "Ik kan toch niet uit de Clan stappen? Je weet hoeveel die voor mij betekent. Er moet een andere manier zijn." Mimi keek hem strak aan, met een blik die hij niet van haar gewend was. "Er ís geen andere manier. Het is jóúw kind, Gold. Jouw verantwoordelijkheid," zei ze streng. Golddust knikte even, een onzekere knik was het. Hij stond op en liep naar de Clan om het nieuws te vertellen.

Diezelfde dag vertelde Golddust zijn ouders het hele verhaal over Mimi en de kitten die op komst was. Zoals hij had verwacht, werden zijn ouders woedend. Alles waar ze trots op geweest waren, was verpest. Golddust had de Clan bedrogen, en het ook nog eens voor hen verzwegen. Als straf werd Golddust de Clan uit gezet. Hij trok in bij Mimi, en leerde te leven als een Rogue. In de loop der dagen accepteerde Golddust wat er gebeurd was, en zag in dat het leven van een Rogue nog niet zo verschrikkelijk was als hij had gedacht. Geen verplichtingen, gewoon doen wat je zelf wilde. En na een paar maanden was het zover, de geboorte van zijn eerste kitten.
De bevalling verliep goed, maar gek genoeg was er maar één kitten geboren. Dat was hoogst ongebruikelijk. Toch was hij zielsgelukkig met het kleine beestje. Mimi en Golddust gaven haar de naam Songkit, wat later Songbird zou gaan worden. Vlak voor de bevalling stond er een zingende vogel voor hun hol. Mimi nam het aan als teken dat alles goed zou komen, en zo was het ook. Songkit was een onrustige kitten, maar Mimi wist haar altijd te kalmeren door voor haar te zingen. Voor een paar weken ging hun leven goed.
Op een dag, Mimi was aan het wandelen met Songkit, en Golddust was alleen bij hun hol, kwam Golddust's broer langs. De familie was nog lang niet klaar met Golddust. Hij was een bloedverrader, en daarvoor betaalde hij een hoge prijs: zijn leven. Toen Mimi en Songkit terugkwamen, vonden ze Golddust dood voor hun hol. Mimi's hart was gebroken, en het ging bergafwaarts met haar. Ze besteedde geen aandacht meer aan Songkit, en zorgde ook al niet meer voor zichzelf. Dagen zat ze in het hol, zonder te jagen of te drinken. Ze staarde voor zich uit, de vrolijke blik had plaatsgemaakt voor ogen die verdriet uitstraalden. Ze was gebroken.

Deel 2: Pouncy

Anderhalve maand na haar geboorte, stierf Songkit's moeder, en zo was ze allebei haar ouders kwijtgeraakt. Ze kon amper voor zichzelf zorgen, en ze zou het dan ook niet lang uithouden. Op één van haar mislukte jaagpogingen, kwam ze een poes tegen. Op het eerste gezicht leek ze gemeen, maar na een gesprek konden ze elkaar anders zien. De poes, die de naam Pouncy droeg, was een Rogue. Toen Songkit vertelde dat Mimi haar moeder was, draaiden de rollen zich totaal om. Pouncy bood aan om Songkit te trainen, en Songkit accepteerde. Zonder de training van Pouncy zou ze toch sterven, dat wist ze zelf ook wel. Pouncy nam haar mee, en Songkit kwam erachter dat Pouncy samen leefde met nog een paar andere Rogue's. Ook kwam Songkit erachter dat Pouncy en een aantal anderen van het groepje, familie waren van haar moeder. Dat was de reden geweest dat Pouncy Songkit per sé wilde trainen. Songkit bleef een tijd bij de groep, totdat ze sterk genoeg was om zichzelf te kunnen verdedigen en om haar eigen eten te vangen. Ze bedankte Pouncy en de rest, en ging er vandoor. Een idee brandde in haar achterhoofd, het was geen goed idee, maar het was nodig, vond ze. Ze zou wraak nemen op de broer van haar vader. Hij had haar leven verziekt. Haar vader vermoord, en daarmee ook haar moeder. Ze was zich niet bewust van het risico dat ze nam. Zelf was ze nog maar vijf maanden oud, ze zou het nooit redden.

Met een boze blik op haar gezicht zocht Songkit de weg naar de ShadowClan. Haar idee vol waanzin en stommiteit in haar achterhoofd gebrand. Ze was gestoord om het uit te voeren, maar toch was ze van plan het echt te gaan doen. Niemand zou haar tegenhouden, dat was tenminste wat ze toen dacht. Nog een paar minuten bleef ze doorlopen, ze zou er weldra zijn. Voor de grens zat ze nu, in de bosjes. Ze liet haar groene ogen over het gebied heengaan. Waar moest ze die kat vinden? Het zat er vol met ShadowClankatten, ze kon nooit zomaar hun gebied opwandelen en doodleuk weer weggaan. Opeens hoorde ze een stem achter zich. "Songkit! Wat ben jij hier in hemelsnaam aan het doen?!" hoorde ze de boze stem van Venom. Venom was een lid van The Thunderbolts, het groepje van Pouncy. Ze keek achterom. "Venom! Ik eh... Ik moet wraak nemen!" zei ze ietwat beschaamd tegen hem. "Je bent gestoord, weet je dat? Je krijgt je wraak echt niet zo, en je weet het," zei hij, met een stem alsof ze niet goed bij haar hoofd was. "Maak dat je daar wegkomt. Laat het verleden rusten, Songkit. Er valt heel wat uit je te halen, en je zou het alleen maar verkloten als je dit zou doen," zei hij kortaf. Hij draaide zich om en liep weg. Songkit keek Venom aan terwijl hij wegliep, en liet ieder woord dat hij had gezegd even bezinken. Toen drong het tot haar door dat hij gelijk had. Wat ze deed was waanzin.

Songkit ging met spijt, maar vooral schaamte, naar The Thunderbolts toe. Ze had Pouncy eerlijk verteld over haar idiote idee, en dat ze er spijt van had. Pouncy begreep haar, en Songkit sloot zich aan bij The Thunderbolts. Ze maakte vrienden in de groep vol Rogue's. Ze vond het steeds leuker bij The Thunderbolts en voelde zich er ook steeds meer thuis. Blizzard, een ander lid van het groepje, had haar verteld dat ze maar eens een andere naam moest gaan vinden. Songkit deed hen teveel aan een Clannaam denken, en ze was nou eenmaal een Rogue geworden. Songkit besloot meteen de Roguenaam van haar moeder te gaan gebruiken: Mimi. Sindsdien noemde iedereen haar zo, en leek de naam Songkit vergeten te zijn. Een tijd ging Songkit zorgeloos door het leven als Mimi, tot het noodlot wéér toesloeg.

Mimi opende haar ogen, rare geluiden leken van buiten te komen. Ze waren niet onbekend voor haar, maar wel zeldzaam. Mimi sprong overeind en keek vluchtig om zich heen. Wat was er aan de hand? Opeens kwam Cyclone naar haar toerennen. "Mimi, je moet weg. Nu!" zei hij tegen haar. Mimi keek hem verbaasd en slaapdronken aan. "Maar- Maar waarom?" bracht ze vermoeid uit. "Je familie, ze hebben ons aangevallen. Pouncy is dood. Ze zei dat we jou in veiligheid moesten brengen," zei Cyclone. Mimi's ogen werden groot. "Pouncy is... Ze is dood?" bracht ze moeizaam uit. Cyclone zuchtte, hij had hier geen tijd voor. Hij pakte Mimi bij haar nekvel en bracht haar weg. Met diezelfde grote ogen bracht Cyclone Mimi naar een schuilplaats. "Ik moet je hier achterlaten, oké?" Mimi knikte levenloos, en Cyclone rende weg. Eigenlijk wilde ze helemaal niet dat hij weg zou gaan. Ze was weer alleen, in een hele tijd, en ze vond het nu al niets.

Sindsdien zwerft ze rond onder haar Roguenaam, Mimi. In de strijd tussen haar familie en The Thunderbolts, had haar familie gewonnen. Alle Thunderbolts waren óf vermoord, óf op de vlucht geslagen. Sindsdien had Mimi geen van hen nog gezien. Stiekem hoopt ze nog een lid tegen te komen, maar daar heeft ze nog weinig vertrouwen in. Het idee wraak te nemen op haar familie zat nog steeds in haar achterhoofd, maar de enige die ze kende, was Golddust's broer. En ze wist dat die in de strijd al door Pouncy was vermoord. Mimi is nu alleen, doelloos loopt ze rond. Ze heeft geen familie, geen Clan. Helemaal niets. Toch blijft ze volhouden.