Yep… Still Stuck

Hij was niet moe, slapen deed de kitten meer dan genoeg, hij was superdruk en hyper en alles wat daar ook maar een heel klein beetje op lijkt. Snel sprong de tabby op, en rende richting de uitgang, om daarna een noodstop te maken om te kijken of z'n moeder in de buurt was. Een zucht van verlichting verliet Tallkit's lippen toen hij een slapende Shrewstar in zicht kreeg. Als hij zachtjes en snel was, zou ze niets merken. Dus nam hij een aanloop, en sprong met een dramatische sprong naar buiten, de sneeuw in. Hij lachte zijn volle, lieve, charmante schaterlach, en draaide zich om om weg te rennen. Alleen erg ver kwam hij niet, een grote schaduw viel ineens over hem, en een grote zilver kleurige kater stond voor hem. Vastberaden om geen enkele vorm van angst te laten zien, richtte Tallkit zich op, en keek recht in de helderblauwe ogen. "Ook Hallo,"

- Ashdrizzle

Een ijzige poot porde hem tussen zijn ribben en humeurig keek hij op. Een Warrior wenkte hem. Oh nee, een patrouille, niet zo vroeg! De kater kon maar beter niet proberen om te smeken, want dan zou de patrouilleleider hem gewoon meenemen, dus met een zucht stond hij op en verliet de Den. Zonder echt voor zich uit te kijken slofte hij door de sneeuw. "Ook Hallo," De plotselinge stem deed hem stoppen en hij plaatste zijn opgetrokken poot snel weer op de grond. Bijna was hij tegen een kitten aangelopen! Snel wierp de kater een blik op de verzamelende patrouille. Misschien.. als deze kitten hem iets zou vragen te doen, dat hij hier kon blijven. Het was tenslotte wel dé Tallkit, eh? "Hey kit, wil je spelen of iets spannends doen?" Vroeg hij snel en met een grote glimlach.

Hij keek met een boze blik naar de warrior die voor hem stond, en het leek te werken. Hij trok iniedergeval zijn poot terug, en het werkte zelfs zo goed dat de kater hem meteen vroeg om wat te gaan doen. Dit ging snel, té snel, meteen zochten de twee priemende oogjes van de snuggere Tallkit de oorzaak van het aanbod van de kater, en al snel schoot hij in de lach. "Zijn patrouilles echt zo erg?" Vroeg hij, met een glimlach op zijn gezicht, en vrolijk fonkelende oogjes. Op dit soort momenten leek hij een modelkitten, maar dat kon helaas niet altijd zo zijn.

"Zijn patrouilles echt zo erg?" Nee hè! Het katertje had hem door. Ashdrizzle beet op zijn lip, zoveel tijd had hij niet, maar goed, hij moest het katertje even gebruiken. "Zo vroeg in de ochtend en in die verschrikkelijke kou? Ja. Nou kom, speel iets." Mompelde hij snel en wierp een snelle blik op de patrouille. Kom op kit..

Hij grinnikte, de ander gaf tenminste eerlijk antwoord. Even, heel even was Tallkit aan het overwegen om de kater gewoon te laten staan, maar een plan kwam in zijn hoofd en de kitten besloot om toch maar te helpen. "Oke, maar dan moet ik wel je naam weten ennnnn…"Hij ging even verzitten, en keek de ander met een ondeugende blik aan, "Dan moet jij ook iets voor mij doen, deal?"

"Oke, maar dan moet ik wel je naam weten ennnnn…" Goed, dat klonk nog niet zo erg.. "Dan moet jij ook iets voor mij doen, deal?" Dit stond hem niet zo erg aan, maar goed, hij wilde echt niet mee met die patrouille. "Ashdrizzle en is goed, nou ga iets spelends doen.." Voegde hij er haastig aan toe.

Het antwoord op de eerste vraag was snel, en gemakkelijk. "Ashdrizzle," Hij proefde de naam even op zijn tong, en lachte vrolijk toen Ashdrizzle, zoals de kater dus blijkbaar heette, hem snel vroeg iets spelends te doen. Hij zette zich schrap, en sprong toen een mooie, elegante sprong. In mis-air ontmoette hij de kater's oor, en trok het met zich mee naar beneden. "Haha, de grote Tallshadow heeft Ash op de grond gekregen!"

Plots was de kitten van de grond verdwenen en voordat hij kon reageren werd hij met zijn oor naar de grond getrokken. "Auw!" Piepte hij klaaglijk toen hij de koude sneeuw tegen zijn wang voelde. "Haha, de grote Tallshadow heeft Ash op de grond gekregen!" Boos keek hij de kitten aan, maar kalmeerde al snel. Het was een spelletje. Vanuit zijn ooghoek zag hij de patrouille uit het kamp verdwijnen, de leider schudde afkeurend zijn kop. Gelukt! "Nou kit, nu zijn ze weg en ik denk dat ik ook maar weer ga slapen." Grijnsde hij.

De kitten grinnikte om de reactie van de grote warrior, maar sprong boos op toen 'ie hem mededeelde dat hij weer weg zou gaan. "Mooi niet!" Riep hij verontwaardigd, met een hoge kittenstem. "Je wilde spelen, nou, dan gaan we spelen ook," Boos keek hij de kater aan, niet erg bang voor diens reactie, de kitten wist inmiddels al wel dat hij dé Tallkit was, anderen zouden hem helpen.

"Mooi niet!" De grijze kater schudde glimlachend zijn kop toen hij de toon van de kitten hoorde en krabbelde overeind. Zijn grijze vacht zat deels onder de sneeuw. "Je wilde spelen, nou, dan gaan we spelen ook," Nogmaals schudde hij zijn kop. "Ik wil mijn nest inkruipen, spelen kan een andere keer wel." Gaapte hij lui.

De kitten bleef boos kijken, ook toen de ander glimlachte. "Ik wil mijn nest inkruipen, spelen kan een andere keer wel." Woedend sprong Tallkit op, en in zijn boosheid duwde hij een enorme hoop sneeuw de openstaande mond van Ashdrizzle in, "Ik kan ze nog terughalen hoor," Dreigde de kitten, hij moest en zou nu met de kater spelen, want hij had het tenslotte gevraagd, en dan is het onbeleefd om zomaar nee te zeggen, volgens zijn moeder dan.