Being on my own

Onderwerp: Being on my own do 17 feb 2011 - 16:05

Mintwhisker liep het kamp uit. Ze had niet echt een doel waar ze naartoe zou gaan, maar misschien kon ze wel even naar het kleine meer gaan. Het was de plek waar zij en Eagleheart verliefd waren geworden, maar dat leek nu alleen maar af te zwakken. Hij hielp haar nooit meer ergens mee, maar ze wilde er niet aan denken. Het liefst wilde ze gewoon dat hij haar wat meer aandacht schonk, maar blijkbaar had hij daar geen tijd voor. Ze zuchtte een keer diep en ze was eindelijk bij het kleine meer aangekomen. Misschien moest ze niet alleen van het kamp weg gaan, want dan gaat ze veel te veel denken aan wat er niet goed gaat en dan komt er niks van jagen als het al haar bedoeling is. Ze wist dat ze zo niet veel langer door kon gaan zonder er iets van tegen Eagleheart te zeggen, maar ze wilde er ook weer niks van zeggen. dat was het geen dat haar tegenhield. Ze schudde de gedachte weg, er zou nog wel tijd voor komen, maar dat was niet nu, nu moest ze zich op iets anders gaan concentreren, ook al had ze even geen idee waarop.

Onderwerp: Re: Being on my own vr 18 feb 2011 - 18:36

Het vervelende gezoem in Appletree's hoofd bleef aanhouden, als een wekker die nooit meer af zou gaan. Als een oplossing, legde Appletree haar pootje op haar oortje, waar het gezoem vandaan kwam. Het resultaat was dat de zoem meer dwangmatig was, zodat Appletree haar ogen wel open moest doen. Appletree opende haar ogen. Een lichtbundel kwam gelijk door de Den vallen en Appletree voelde zichzelf vrolijk worden. Dit werd een gelukkige, zonnige dag! Toch merkte Appletree de sfeer op die in het kamp rondging. Sommige katten waren vrolijk en deelden grapjes mee, anderen hielden zich meer afzijdig, weer anderen waren echt chagrijnig, zo te zien. Appletree genoot even van deze sfeeromgang. Het was iets wat de Clan met elkaar deelde, ook de chagrijnige katten. Appletree was 's morgens in haar opperbeste humeur. Waarom? Nou, omdat ze dan de zon zag opkomen en omdat de wind 's morgens niet al te stevig was, maar gewoon een lekker, koel briesje. Appletree's vacht was sowieso niet bestemd om een krachtige wind zonder rillingen te doorstaan. Appletree sliep vaak tegen iemand aan in de Den, omdat ze het niet erg leuk vond als ze het heel erg koud had, alhoewel wind ook gewoon een element was van het weer en er dus bij hoorde. Appletree verwierp deze gedachten, om zich te concentreren op prooi. Toen ze eenmaal het kamp uitwas, liet ze de gedachten over de ochtendglorie ver achter zich, om zich te kunnen concentreren op wat er nu was. Een felle zon scheen op haar pels, maar ondanks dat die zo fel scheen, was het niet overdreven warm of zo. Voor Appletree was de temperatuur eigenlijk wel goed. Haar ogen keken naar de zon, om zich vervolgens weer sterk knipperend te richten op prooi. Ze ging meteen in een sluiphouding over en niet veel later hoorde ze geritsel. Haar tanden ontblootten zich meteen. De aanvliegende kraai kwam weer in haar hoofd op en Appletree keek even opzij. Deze keer had ze geen Swiftstorm bij zich om haar te redden. Een moedige, lieve, dappere Swiftstorm. Appletree snorde. Een hels geluid, zo in deze stilte. Appletree concentreerde zich en hoorde een snelle hartslag. Appletree draaide haar kopje een beetje schuin, om het geluid dat van rechts kwam beter te kunnen begrijpen en te kunnen horen. Dit gebeurde al snel en Appletree sloop langs het geluid af, naar een punt verderop, waar ze geduldig bleef wachten. Geduld was het beste wat je in deze situatie kon hebben. Ze zag iets grijzigs tussen de bladeren. Ze zat in elk geval al goed. De hartslag ging steeds sneller. Het beest moest Appletree onderhand toch wel in de gaten hebben, of niet soms? Appletree kwam dichterbij en schoot in de struiken. Ze sprong op het beest, die goed gemaskeerd was door de bladeren, maar niet goed genoeg en doodde de muis. Tevreden begroef Appletree het. De duisternis overviel haar en Appletree ging terug de zon in, een open plek. Appletree richtte haar blik op een wit soort iets. Appletree opende haar mond. De geur van Mintwhisker kwam in haar neus en ze proefde het letterlijk. Appletree liep op Mintwhisker af. Het kabbelen van het meertje, dat dankzij de wind werd veroorzaakt, viel haar nu pas te goed op. Appletree kwam naast Mintwhisker staan en gaf haar alleen maar een vriendelijke knik. De stilte met het gefluit van vogels en het geluid van dieren die zij nog niet kende, was te mooi om te verstoren. Appletree richtte haar blik vriendelijk op Mintwhisker.

Onderwerp: Re: Being on my own za 19 feb 2011 - 12:58

Mintwhisker hoorde een kat dichterbij haar komen. Ze werd er niet ongerust door, want de kat droeg de geur van Windclan en dat betekende geen gevaar. Althans normaal gesproken zou dat geen gevaar moeten betekenen. Het duurde niet lang voor ze Appletree naar haar toe zag komen en een vriendelijk knikje gaf. Mintwhisker gaf haar ook een vriendelijk knikje en keek daarna weer naar het meer voor haar. Ze wist niet goed wat te zeggen, misschien zou het wel heel raar overkomen als ze zomaar over iets zou beginnen. Ze had ook niet echt iets om over te praten, ze kon hooguit vragen hoe het met Appletree ging, misschien was dat ook wel hetgene dat ze het beste kon gaan doen. Het duurde even, maar uiteindelijk verbrak ze de stilte. "Hallo Appletree, hoe gaat het?" Zei ze en wachtte rustig op de reactie. Misschien zou ze dezelfde vraag terug krijgen, maar daar wist ze misschien wel een antwoord op, tenminste als de vraag kwam, want het hoefde niet eens nodig te zijn. Ze liet haar staart even een keer rustig heen en weer gaan en ze liet haar blik even over het water gaan, misschien zou het allemaal wel anders verlopen dan ze dacht en zou het heel ergens anders over gaan, dus het beste wat ze kon doen was gewoon wachten op een reactie van Appletree.

(Sorry voor de korte postX_X, ik moet mijn inspi met Mintwhisker nog terug vinden)