No heroes... {Jack D}

Jack D

Zijn poten stonden stil op het asfalt. Zou hij het vandaag echt doen, zou hij het vandaag durven? Het was maar één stap verder, maar het leek een hele andere wereld. Zijn groene ogen namen de grote zandvlakte in zich op. Nog nooit was hij zo ver van zijn huis geweest, zo ver van de plek die hij als veilig beschouwde. Hij kwam al een paar dagen hier, zeggend dat hij het nu ging doen, hij zou nu de zandvlakte op gaan, maar elke keer deed hij het toch niet. Elke keer gaf hij het toch op en liep hij weer terug naar zijn vertrouwde buurt met zijn vertrouwde vrienden. Deze keer was anders, deze keer waagde hij zichzelf eraan. Hij trok zijn linkervoorpoot op en hield het boven het zand. Even hing het stil, maar met een smakkend geluid kwam het in het natte zand terecht. Jack liet wat adem ontsnappen, niet in de gaten gehad dat hij het ingehouden. Al snel volgde zijn volgende poten en stond hij helemaal op het zand. Het had geregend de vorige paar dagen en het zand was sompig geworden. Trots op zichzelf begon hij door het zand te rennen en te springen, tot hij ineens een schuurtje in de verte zag. Hij bleef niet staan twijfelen deze keer. Als hij op het zand durfde dan was een schuurtje ook geen probleem. Zo snel mogelijk, met zijn poten die steeds wegzakte, rende hij naar het schuurtje toe. Hij liep er een paar rondjes omheen, maar zag toen geen mensen. Een kijkje binnen kon toch geen kwaad, dacht hij bij zichzelf. Poot voor poot liep de kater richting de ingang. De deur stond op een kiertje open, precies groot genoeg voor een kat om erdoorheen te glippen. De geur van een dood dier kwam gelijk zijn neusgaten binnen en hij bleef even staan. Zijn ogen wendde aan het donker en ineens zag een schim bij het karkas zitten. Het was een zwerfkat die bij het karkas zat en ervan zat te eten. Gegrom kwam uit de keel van de kater voor hem, die duidelijk veel ouder was dan hij. De staart van de kater ging heen en weer en hij was duidelijk klaar om aan te vallen. Jack draaide zich om en wou weer naar buiten, maar hij knalde tegen de deur aan, waardoor die dichtviel. Het enige streepje licht kwam nu nog uit de ramen die helemaal beslagen en vies waren. Bang krabde de kater aan de deur, maar die was in het slot gevallen. Snel draaide hij zich om en hield zijn groene ogen op de kater voor hem. ”Sorry ik… het was niet mijn bedoeling dat de deur dichtging.” Tegen de muur aan gedrukt liep de kater naar de andere kant van de schuur en sprong daar op een baal hooi, om zo ver mogelijk van de kater weg te zijn. Ook aan die kant probeerde Jack met zijn voorpoten en nagels een gat in de muur te vinden.