{Thrushdive} Terrible Things

Zijn magere gestalte kwam het kamp binnen. Zijn ogen glommen voldaan terwijl zijn patrouille uit één ging. Hij had een konijn weten te vangen, een dikke één, en het konijntje was sloom geweest, had een vreemde geur, maar niet al te afstotelijk. Het konijn had wel iets van een boerderij muis. Hij ging met de muis in de richting van de nursery en legde 'm daar neer, waarna hij zich weer terug trok en even ging zitten terwijl hij een observerende blik over het kamp heen liet glijden.
Hij hoorde vlugge passen op hem af komen, hij draaide zijn kop om op het moment dat ze zijn naam uit sprak. "Thrushdive..?'' klonk haar zachte stem, de zachte stem van Snowynight. "Snowynight?" miauwde hij terwijl hij haar vragend aan keek. De wat is er vraag, lag al in haar naam door de manier waarop hij haar naam had uitgesproken.

Thrushdive zag dat Snowynight haar blik te neer sloeg. Er was iet, maar wat? Hij probeerde opnieuw haar blik op te vangen, hij moest weten wat er was. "Ik heb het Ashdrizzle verteld.." miauwde Snowynight, en hij merkte dat ze geaarzeld had. Daar zag Thrushdive zo niet het probleem van in, hij maakte zich meer zorgen over hoe Ashdrizzle gereageerd had. Het zou hem niet verbazen als zijn nagels straks in zijn schouders worden gestoken, al zou Thrushdive dat wel voorkomen. "Hij.. hij reageerde niet zo goed.." kwam er mompelend, zachtjes achter aan. Thrushdive ging rechter op zitten en keek haar recht aan. "Wat heeft hij gedaan, Snowynight?" Miauwde hij bezorgd, en beschermend, op een strakke, doel gerichte toon. Als hij haar maar niet had aangeraakt! Al was mentaal pijn doen hem al erg genoeg.

Bij het zien van hoe Snowynight angstiger werd, verzachtte hij zijn houding. "Doe hem niks..!" Miauwde Snowynight geschrokken. Thrushdive legde zijn staart rustgevend op haar rug. "Niet nog meer problemen.." kwam er op smekende toon achteraan. Thrushdive wiebelde ongemakkelijk met zijn oren. "Sorry," murmelde hij terwijl hij haar recht aan keek. "Ik wil niet dat iemand je pijn doen," murmelde hij vervolgens terwijl hij haar een lik gaf langs haar oor. Hij hield zijn lange staart op haar rug terwijl hij haar aan keek. "Hij heeft je toch niet aangeraakt?" Miauwde hij terwijl hij een scannende blik over haar heen liet glijden op zoek naar verse wondjes, voor het geval dat het dat zou zijn.

"En ik wil niet dat jij weer in de problemen komt.." murmelde Snowynight op een zachte toon. Thrushdive liet een zacht zuchtje over zijn lippen rollen. "En ik wil niet dat je pijn hebt..." murmelde hij als antwoord. Daarna vroeg Thrushdive of hij haar had aangeraakt. "Nee.." Miauwde Snowynight op haar veel gebruikte zachte toon. "Heeft hij je gekwetst? Gemene woorden tegen je gezegd?" Vroeg hij toen, kalm en beheerst. Hij wou weten wat er mis was gegaan toen Snowynight had verteld over dat ze haar keuze had genomen. Hij drukte zijn gestreepte lichaam zachtjes tegen de hare aan terwijl hij haar staart om haar heen legde.

"Hij zei dat hij geen vrienden meer met me wilde zijn nu.." Thrushdive drukte zijn oren even plat tegen zijn kop aan. Hoe durfde hij? Alleen omdat ze haar keuze had gemaakt, en die niet voor hem was geweest? Thrushdive kon zijn oren niet geloven. Fawnstep had het zelfde bij hem gedaan, en hij was daar door kwaad op hem geworden. "Fawnstep heeft ongeveer het zelfde tegen mij gezegd," miauwde hij. Hij zweeg en gaf haar opnieuw een lik over haar kop Hij begreep het niet, waarom konden ze niet begrijpen dat liefde niet te bepalen was. Dat het kwam, dat de liefde de keuze maakte, niet jij zelf. En ergens voelde hij zich schuldig. "Het spijt me voor je..." miauwde hij bijna nier hoorbaar.

Thrushdive voelde het schokje van Snowynight door haar lichaam trekken toen hij de naam Fawnstep zei. Meteen gingen er bellen rinkelen, had die poes nou ook al iets geflikt? "Het spijt me ook voor jou.." Thrushdive streek zijn kop langs haar wang en snorde zachtjes. "Snowynight..." murmelde hij. "Als er iets is, je kan me alles vertellen..." murmelde hij. "Ik beloof geen gekke dingen meer toe doen," vervolgde hij. Hij wist dat Snowynight niet alles zou vertellen als iemand haar iets aangedaan had, omdat Thrushdive wel eens agressief uit de hoek kon schieten. Maar voor Snowynight zou hij geen gekke dingen doen, voor haar wel, tenzij het hem écht te ver ging.

"Ja.. dat weet ik.." Murmelde ze zachtjes. "Dank je." Meer zei de witte kattin niet. Thrushdive voelde lichte frustratie opborrelen en wou zo graag doorvragen. Maar dat kon hij niet, en ergens wou hij haar niet opdringen. Hij likte haar oor. "ik hou van je..." murmelde hij zacht terwijl hij haar koesterend tegen zich aan drukte met zijn staart om haar heen. Hij wou haar niet kwijt, hij wou haar gelukkig maken, gelukkiger dan ooit. Hij zou er ook alles voor doen. De zon was aan het onder gaan, maar het was nog lang geen avond. "Zullen we er samen nog even op uit gaan?" Stelde hij voor met een glimlachje op zijn gelaat haar aankijkend met een warme blik.