Ready? [&Icepaw]

Hij was vroeg opgestaan, plots niet meer moe en was stilletjes de Den uitgeglipt. Voordat hij zijn nieuwe Apprentice zou wekken, wilde hij eerst zijn kop leeg hebben. Niets meer aan zijn hoofd hebben, zodat Icepaw niet in de gaten kreeg dat haar Mentor van binnen nog een soort wrak was. Met een kikker liep hij het kamp weer binnen en ging direct weer naar de Apprentice Den. "Icepaw? Ik ontmoet je buiten het kamp voor je training." Sprak hij met een neutrale toon en glipte gelijk weer door de doorntunnel en wachtte vervolgens in de schaduwen buiten het kamp op zijn Apprentice.

Het duurde niet lang voordat zijn nieuwe Apprentice verscheen. "Hoi Ashdrizzle" Zei het vrolijke stemmetje en Ashdrizzle glimlachte voor een kort moment. "Hey," Begroette hij haat terug en stond gelijk op, waarna hij zijn vacht een paar likken gaf. "Wat heeft je vorige Mentor je allemaal geleerd, Icepaw? Dan kunnen we echt beginnen met je trainingen."

"Nou eigenlijk weet ik niet wat er is gebeurt, maar ik heb misschien een keer een jaaglesje gehad" Oh, dat is niet veel, maar ze had niet voor niets een andere Mentor nodig gehad. "Ik ben bang dat je me alles moet leren. Sorry" De kater haalde zijn schouders wat op. "Dat vind je toch niet erg he?" Vervolgens schudde hij zijn kop, met een wat geruststellende glimlach. "Nee hoor, we hebben nog genoeg tijd. Maar omdat we nu zoveel mogelijk voedsel nodig hebben, ga ik voor nu verder op je jachttechnieken. Dus kom maar mee." Antwoordde hij en begon al te lopen.

Ze kwamen aan bij de zwart geblakerde boom en Ashdrizzle had het antwoorden van haar vraag nog even uitgesteld, zodat hij zich kon concentreren op de weg voor hem. "Op welke soort prooi ga ik leren jagen?" Was het geweest en Ash ging zitten op het besneeuwde gras. "In het ShadowClan gebied lopen vooral muizen, kikkers, eekhoorns en vogels rond. Soms een slang of een hagedis, maar die kom je niet vaak tegen. Laat nu maar eens zien hoe jij een prooi zou besluipen."

Icepaw zakte in een sluiphouding en maakte er voor een paar meter gebruik van. "Wat moet ik allemaal verbeteren?" Ashdrizzle glimlachte, het was wel een nieuwsgierige Apprentice, dat maakte het hem wat makkelijker. "Zet je poten wat verder uit elkaar, zodat je wat steviger op de grond staat. Zorg er altijd voor dat de wind niet van achteren komt, want dan ruikt je prooi je te snel en let er goed op dat je staart niet over de grond sleept. Goed," De kater stond op en testte de lucht even. Ja, daar rook hij iets. "Oké er is een prooi in de lucht en ik wil dat je hem zoekt en vangt." Glimlachte hij. Als Icepaw ook maar iets gegeten had de afgelopen dagen kon ze wel merken dat er een muisje hier rondliep. "Maar aangezien dit je eerste volledige les is, zal het niet erg zijn als je hem niet vangt. Zelfs in Leafbare moet je oefenen. Dus ga je gang maar."

De Apprentice had meteen in de gaten waar de prooi zich bevond en sloop er op af, maar het lukte Icepaw net niet om het muisje ook daadwerkelijk te vangen. Jammer, hij had haar graag haar eerste of misschien wel tweede prooi laten vangen. Maar goed, het was nog steeds een van de eerste lessen. "Ah dat geeft niet," Glimlachte hij geruststellend. "Daar kan je nog genoeg op oefenen in je vrije tijd. Oké.. dan wil ik nu dat je me iets verteld over de grenzen met de andere Clans en wat die andere Clans allemaal zo gevaarlijk maakt."

"Nou ik weet dat de ThunderClan het dichtst bij onze grenzen liggen ook al ligt het Donderpad ertussen. De krijgers zijn sterk en loyaal, maar ze zouden onze clan niet zomaar aanvallen... Eeh en het WindClan territorium grenst niet echt aan ons territorium. Zij zijn erg volhoudend en snel, maar ze vluchten sneller dan de andere katten. En de RiverClan grenst helemaal niet aan ons gebied. Die zijn net als vissen en zwemmen, ze eten vooral vis en ze zijn sterk." De grijze kater knikte en nam deze pauze even om wat te corrigeren. "Dat is goed, alleen zijn alle Clans in deze moeilijke Leafbare heel vijandelijk tegen elkaar. ThunderClan heeft al een keer onze grenzen genegeerd, dus lappen ze de Code eigenlijk een beetje aan hun laars. WindClan is een zeer vijandige Clan voor ons op het moment, dus blijf maar uit de buurt van de hazeneters en RiverClan is neutraal. Maar dat is goed, je kent de grenzen goed." En ook het verhaal van de buitenstaanders klopte en Ash knikte. "SkyClan was eens de vijfde Clan in het woud en is door een grote brand verwoest. Heel veel SkyClan katten hebben hun intrek genomen in de Clans die er nog zijn, maar de meeste zijn naar Thunder of RiverClan gegaan. Wij hebben er maar een paar, maar die kunnen het tenminste aan." Glimlachte hij en draaide zijn oor plots toen hij een zacht geritsel hoorde. Snel checkte hij de lucht. Merel. Zijn blauwe ogen glansden. "Ik denk dat hier je tweede poging is Icepaw, probeer hem maar te vangen en let goed op de windrichting en waar je je poten plaatst, dan pas je timing."

Tevreden glimlachte hij toen Icepaw haar prooi dit keer wel ving en knikte trots toen ze haar prooi kwam brengen. "Deed ik het goed?" Nog goedkeuring vragen? "Ik denk dat je het antwoord daarop al weet." Glimlachte Ashdrizzle. "Maar onze grenzen met de andere clans zijn toch gescheiden door het thunderpath, bedoel je dat ze aan onze kant van de grens komen?" De kater haalde zijn schouders wat zuchtend op. "Tja, honger drijft een kat tot vreemde dingen, maar elke andere Clankat op ons gebied, moet verjaagd worden. WindClan vooral, onthoud dat Icepaw." Antwoordde hij. Tja.. in zijn eerste Moon als Warrior had hij misschien die grens een beetje genegeerd. "Is er iets?" Een schok ging door zijn lichaam toen zijn Apprentice deze vraag stelde en nerveus beet hij op zijn lip. Straalde zijn houding dit dan uit? Leek hij nog zo kwetsbaar? Zonder het te merken was zijn ademhaling iets versneld en gleden zijn ogen over zijn omgeving. Rustig blijven, rustig blijven.. Suste hij zichzelf, voordat hij weer door paniek flauwviel. De Warrior schudde zijn kop en keek naar de grond. "Nee hoor, niets." Beet hij haar een beetje toe.

"Ik zal oppassen voor vijandelijke krijgers." Opgelucht haalde hij adem toen Icepaw besloten had er maar over op te houden. Dat bespaarde zijn net herstelde hartje nog wat. "Is er nog iets wat ik moet leren vandaag?" De kater nam een paar seconden om zijn kop weer op orde te stellen en nam een grote hap lucht. "Ik wil nog een basis leggen voor het vechten, zodat je, als je ooit een vreemdeling op ons gebied tegenkomt, je je kan beschermen. Dus.." Hij deed een paar passen naar achteren en ging stevig op zijn vier poten staan. "probeer mij maar van mijn poten te krijgen."

Met zijn blauwe ogen volgde hij de bewegingen van zijn Apprentice en plots zette ze zich af. Zijn zij! De kater dook op de grond en drukte zich zo dicht mogelijk tegen de grond aan, in de hoop dat Icepaw net over hem heen zou gaan.