50 ways to say goodbye (Ashdrizzle)

Een vogeltje pikte op de bevroren grond, zijn vederige staartje zijn kant opgericht. Voedsel voor de Clan. De grijze kater spande zijn spieren aan en hield zijn blauwe blik vastgeklemd aan zijn prooi, tot er plots een gil weerklonk. Meteen schoot zijn prooi overeind en vloog het op, ook al had het hem in die seconde niet eens gezien, het geluid was al genoeg geweest. Ash draaide zich om, want het was alsnog een gil geweest. Zijn oren waren overeind gesprongen en toen zag hij.. Meteen draaide hij zijn blik weg en beet op zijn lip. Uh oh. "Gaat het?" Mompelde hij bijna onverstaanbaar en hield zijn blik van de Warrior af. Was het niet te vroeg? Oh waarom was die Tallkit er nu niet.

"Ja hoor.." Antwoordde ze en hij zag vanuit zijn ooghoeken dat ze wat overeind kwam. Nou.. dat was het dan? De grijze kater beet aarzelend op zijn lip en begroef zijn grijze poot in een dun laagje sneeuw. Tja.. Wat moest hij nu doen dan? Hij bleef dan ook een 'verzopen muis'. Ongemakkelijk opende hij zijn mond, om iets te zeggen, maar hij bleef vasthaken in een onhoorbare woordenstroom. Verslagen sloot hij zijn mond weer een drukte zijn oortjes schuldig tegen zijn nek en draaide zijn grijze kopje iets naar Snowy, maar keek haar maar voor een seconde aan. "Eh.. het.. erm.. spijt me.." Mompelde hij zachtjes en keek gelijk naar de grond. Te moeilijk voor hem, dat was het.

"Mij ook.." Schuldgevoelens staken hun kop weer op en Ash drukte zijn grijze oortjes dichter tegen zijn kop en zachtjes schudde hij zijn kop. "Eh.. dat hoeft niet.." Mompelde hij zachtjes en hield zijn blauwe blik strak op de grond voor hem gericht. "Ik ben gewoon egoïstisch.." Hij wendde zijn kop nog verder van Snowy af, zodat ze eventueel kon weggaan en hij het ook zeker niet zou zien.

"Niet waar.." Een brok verscheen in zijn keel en hij haalde zijn schouders wat verslagen op. Hij wist niets meer te zeggen en keek strak naar de grond. Nou.. ehm, dat was het dan..?

Hij voelde zich schuldiger met de minuut, want Snowynight was nog steeds niet weggegaan en moest dus met hem hier blijven zitten. "Haat je me net zoals Fawnstep me haat.. of..?" Een frons verscheen op zijn gezicht en voorzichtig keek hij op naar Snowy, maar kon haar blik niet al te lang vast houden. "Haat..?" Vroeg hij, duidelijk verward. En hoezo Fawnstep? "N-nee.. hoezo denk je dat..?"

"Gewoon... Even nieuwsgierig.." Antwoordde ze en Ash liet zijn kopje weer wat hangen. Dus.. ze dacht dat hij haar haatte omdat hij haar een tijd niet had gesproken nadat ze verteld had dat ze niet voor hem had gekozen? Ergens deed het hem pijn. Niemand kon dat toch zomaar wegwuiven? Zelfs Little was boos op hem geweest toentertijd. "Dus.. je dacht dat ik je haatte?"

"Nee.." Het overtuigde hem niet echt. "Maar ik weet dat andere katten me haten... En ik dacht.. dat ze.. Ik weet niet.. Laat maar.." De kater keek naar de struiken achter hem en hij zuchtte. "Je.. zou het anders toch niet gevraagd hebben?" Vroeg hij duidelijk gekwetst en stond op. Hij was er nu eigenlijk klaar mee. Voor hem had hij nu zijn excuses aangeboden en dat was alles wat hij van zijn geweten had moeten doen. "Ik denk dat ik je dan maar alleen laat.." Mompelde hij vervolgens en sjokte weer terug naar de struiken, keek nog een keertje om naar achteren, keek Snowy even aan, maar liep toen weer verder. Ze mocht zelf beslissen wat ze over hem dacht.

"Jij.. jij hebt.. jij hebt geen idee wat ík allemaal heb moeten meemaken!" Hij stopte in zijn pas en draaide zich met een ruk om. Was.. was ze nou echt boos geworden. "Terwijl jij weg zat te kwijnen en geniet van iedereens medelijden, ben ik gepest, geslagen, bedreigd, word ik vuil aangekeken!" Hij drukte zijn oren direct tegen zijn nek en versmalde zijn blik. "En voor wat..? Omdat ik bij de kat wil zijn waar ik van hou. Vind je het gek dat ik niet meer weet wat ik moet geloven of denken..?" Hij stapte wat terug, zodat hij niet het hele woud gealarmeerd hoefde te maken. "Nee dat weet ik inderdaad niet," Redelijk kalm was hij gebleven, maar zijn hart pompte adrenaline door zijn lichaam. "Jij weet ook weer niet wat ik heb meegemaakt. Het is echt niet leuk hoor, met een gebroken hart zitten. Als Little er niet was geweest, stond ik hier niet meer, weet je? Zo ver heeft dit me gedreven." Hij wilde haar niet overstuur maken, maar hij wilde zijn punt duidelijk maken, dat zijn situatie minstens zo erg was als die van haar. "En als je denkt dat ik die katten op je af hebt gestuurd dan.. dan denk ik dat je mij nooit gekend hebt. Ik heb geen enkel slecht woord over je gesproken in die tijd, anders had ik toch nooit mijn verdomde excuses aangeboden?" Hij boorde zijn nagels in de bevroren grond en keek naar de grond. "En ja, ik weet dat je gekozen hebt voor degene van wie je echt houdt, maar het deed gewoon zo'n zeer, snap je? Maar ik wilde het gewoon een beetje goed maken." Zuchtte hij tenslotte.

"Ik ben het ten eerste niet waard om zo verdrietig over te wezen." Oh nee, niet die Snowy. Ash schudde zijn kopje gelijk na die woorden. "En Fawnstep die kwam gister naar me toe, begon me te treiteren, beukte me aan de kant, zei dat lang niet alle katten mijn keuze accepteerden en vertrapte m'n gevangen prooi de sneeuw in." Huh? Had Fawnstep dat echt gedaan? "De kattin met wie jij de laatste tijd heel erg veel om gaat... Ik raakte niet zomaar bang.. Ash.." Voorzichtig hief hij zijn kopje op en fronste. Hij kon Fawnstep niet echt zo zien, maar waarom zou Snowy hierover liegen? "Ten eerste, dan had je dat misschien eerder moeten zeggen," Grijnsde hij zacht, maar toch wel wat flauwtjes. "en.. dat wist ik niet.. Maar.. ik weet niet, misschien..?" Fronste hij, verwarder dan eerst. Die kant van Fawnstep had hij nooit gezien..

"Nee, het zou ook wel een geweldige pickup line zijn, goh, Ashdrizzle, we hebben een paar weken niet gesproken maar de poes die met wie je omgaat doet zeer gemeen tegen me." De kater fronste wat, maar glimlachte een beetje. "Ik.. heb haar echt nooit zo zien doen.." Mompelde hij vervolgens. "Maar je kan ook niet vrienden zijn met iedereen, toch..?"