Rat in the water. {Nevermind}

De houtduif pikte rustig in zijn veren en genoot van de rust. Zijn kraaloogjes hielden even enkel zichzelf in de gaten, terwijl hij zijn schoonmaak deed. Ratbite snoof bijna onhoorbaar en sloop nog wat dichterbij. De takken gleden geluidloos over haar dikke vacht heen en ze wist dat ze enkel vooruit moest nu. Deze jacht mocht ze niet verpesten, elke jacht trouwens. Elke mislukte jacht betekende een ontsnapte prooi en dus minder voedsel voor de clan. Ratbite wou laten zien dat ze haar nieuwe rang waard was. De grijze poes besloot dat ze maar eens wat moest doen en sprong de struiken uit. De duif vloog op met veel kabaal, iets wat Ratbite haatte, en verdween bijna in het luchtruim. Ratbite zette zich nogmaals af en greep de duif met haar poten vast. Met een plof landde ze weer op de grond en doodde de wat verdoofde duif. Fijn, de rest was nu vast weg... Kon ze weer vossensprongen verderop gaan en die duif...Moest ze dus begraven. Ze begroef hem vlug en besloot om wat te drinken in het water. Het was gelukkig niet helemaal bevroren, enkel wat schotten. Ze dronk rustig het koele water en wou net vertrekken. Plots viel haar blik op haar spiegelbeeld. Ze stak haar tong uit naar zichzelf en trok met een oor. Een windvlaag versnelde plots de prooi en haar spiegelbeeld. Een rat keek haar aan. Ratbite deinsde geschrokken naar achteren en verloor haar evenwicht. Met een plons kwam ze het water in en ging kopje onder...