And then, you're free... [Quietpaw]

Het werd haar allemaal weer wat teveel. Alle emoties die op haar afkwamen, en die ze nergens kwijt kon. Haar vader en moeder die haar weer 'ns straf hadden gegeven,... Deze keer was het maar een gewone straf, ze moest enkel gaan helpen bij de elders. Dat viel nog erg goed mee, maar nu moest ze er gewoon even tussenuit! Zo zachtjes als ze kon sloop ze het camp uit en sprintte door het territory. Wat was dit toch een heerlijk gevoel! De knarsende sneeuw onder haar poten bij elke stap die ze zette, de kille wind die door haar vacht suisde, zo nu en dan een vlokje sneeuw dat naar beneden dwarrelde en op haar lichaam landde,... Ze kon op momenten als deze haar hoofd eens lekker leegmaken! Deze keer zette Frostpaw er wel erg veel vaart achter, en zonder enig besef van tijd kwam ze aan bij de grens van ShadowClan. Was ze nu al zo ver gelopen? Ze dook snel weg in de struiken wanneer ze een andere kat rook een hoorde.

+Quietpaw

_{Never broken}

And then, you're free... [Quietpaw] 10cjabn

_{Always smiling}

De zure geur deed haar opschrikken en ze voelde dat de grond wat drassiger werd. Voorzichtig zette ze haar vacht op en haar groene ogen werden groot. Ondertussen had ze wel geleerd dat die zure geur ShadowClan betekende en dat ze er koste wat het kost voor zou moeten oppassen. De jonge Apprentice stapte voorzichtig naar voren en een rilling gleed over haar rug toen ze een ijzige blauwe blik opving. Oh nee. Geschrokken sprong ze naar achteren en boorde haar klauwen in de grond. H-help. "Hallo..?" Mompelde ze zachtjes, maar haar toon was doordrenkt met angst.

And then, you're free... [Quietpaw] 5mwlqg

And then, you're free... [Quietpaw] EjrsROF

And then, you're free... [Quietpaw] PS18GM0

And then, you're free... [Quietpaw] W0qAlxR

x:

Frostpaw's ijzig blauwe blik was duidelijk zichtbaar tussen de bladeren door. Haar tegenstander had haar al opgemerkt, maar leek daar zelf minder blij mee dan zij.. Ze sprong geschrokken opzij en Fro kon zelfs met het blote oog zijn dat er een rilling over haar rug gleed. 'Hallo..?', klonk de gevlekte Apprentice zachtjes mompelend met duidelijk herkenbare angst. Angst van de andere kat was altijd een goed teken! Voorzichtig en op haar hoede kroop ze achter de struik vandaag en inspecteerde de ander. "Rustig aan joh! Ik ga je niet opeten of zo?", klonk ze een beetje spottend.

_{Never broken}

_{Always smiling}

"Rustig aan joh! Ik ga je niet opeten of zo?" Ze legde haar oortjes rillend tegen haar nek. Het klonk als een belediging, maar ze had de moed niet om er iets van te zeggen. "Als.. je maar niet over de grens komt." Mompelde ze zachtjes, maar haar stem liet niet vaak een hoger volume toe en ze bleef naar de vreemde ShadowClan kat kijken. Hier begon het echte werk.

x:

Rillende legde het poesje haar oren in haar nek, wat er niet bepaald angstaanjagend uitzag. 'Als.. je maar niet over de grens komt', mompelde ze zachtjes. Benieuwd naar de reactie van de andere hief ze haar voorpoot op en stak deze uit in de richting van de grens. Ze was er bijna over, maar trok haar poot dan voorzichtig terug in. "Is dit de eerste keer dat je een kat ziet of zo?", vroeg ze met een zacht lachje. "Kom op, ik doe je echt niets", klonk haar stem geruststellend waar een knipoog op volgde.

_{Never broken}

_{Always smiling}

Haar ogen werden groot toen de Apprentice haar poot vooruit stak. Nee.. "Is dit de eerste keer dat je een kat ziet of zo?" Haar blik werd weer naar de Apprentice getrokken, nadat deze haar poot weer had teruggenomen en haar met een lachje had toegesproken. "Kom op, ik doe je echt niets" Quietpaw geloofde geen woord ervan en bleef stil staan. Ze moest gewoon haar plicht volbrengen, dat deze ShadowClan kat niet over de grens zou gaan.

x:

Frostfall

De ogen van de RiverClan Apprentice werden groot toen ze plagend haar poot richting de grenslijn vooruit stak. Haar ogen werden terug naar Fro gericht toen ze haar poot weer had terug getrokken en de andere kat uitdagend vroeg of ze ooit al eens een kat gezien had. De calico poes verroerde geen spier toen de poes verklaarde dat ze haar heus niets zou doen. Frostpaw slikte. "Ik ben Frostpaw, maar je mag me ook wel Fro noemen", stelde ze zichzelf met een zachte glimlach voor. "Wie ben jij?" Ze moest toch iéts doen om een gesprek op gang te krijgen? Anders kon ze beter gewoon terug gaan, of het gevecht aangaan met de RiverClanner.

THANKS ♥

_{Never broken}

_{Always smiling}