Exploded mind .>Starling<.

Hij staarde voor zich uit. Katten liepen overal rond, en negeerden hem. Ze waren het van hem gewend dat hij nooit wat zei, en hij vond het niet erg.
Een eindje verderop waren een paar katten ruzie aan het maken. Het ging om een prooi ofzoiets. Kestrelwing liet het allemaal maar wat aan zich voorbij gaan. Hij voelde zich oud, verschrikkelijk oud. En misschien was hij dat ook wel. Soms had hij zin om gewoon van een klif af te springen, maar dat was ook weer zo laf.
'Things that are broken, can be never made again.'
Hij zuchtte, en likte zijn vacht maar wat schoon. Dit was waarschijnlijk weer zo'n saaie dag als altijd.

Met een woeste zucht trok ze haar poot weg onder een kwijlbal, nee, letterlijk, een Apprentice was gaan kwijlen op haar poot terwijl hij sliep, en Starling trok een vies gezicht bij haar natte grijze poot. Moest ze dat nou droog gaan likken? Gadver. Met een rothumeur stapte ze de Den uit en wierp een vurige blik op een Warrior die haar bijna de pas afsneed en de kat was slim om geen opmerking te maken, want dan had hij de woede van Starlingpaw op zich gehaald. Bijna liep ze tegen iemand aan, maar werd uit haar gedachten gehaald door een schaduw. Toen ze kwaad opkeek, herkende ze de vacht en snoof. Vroeger had ze hem wel gemogen, maar hij was wel de pleegvader van.. Ze beet op haar lip en slikte nog net een opmerking weg en trippelde om hem heen en plofte neer naast een hoop sneeuw en keek bedenkelijk naar haar nog natte poot. Gross.

Half weggezonken in zijn gedachten, had hij eerst niet door wie er naast hem neergeploft was. Hij keek even opzij, en zag lichtelijk verbaasd toe hoe Starlingpaw bedenkelijk naar haar poot keek. Hij leek een beetje nat... "Heeft de een of andere idioot op je poot lopen kwijlen?" vroeg hij, eigenlijk al wetend wat het antwoord was. Hij keek weer vooruit, en zei verder niks meer. Het was best lang geleden sinds hij Starling gesproken had. Waarschijnlijk was ze toen zelfs nog kitten geweest, een titel die totaal niet bij haar paste. Hij wist niet wie ze als mentor had, maar hij zou bijna medelijden met diegene krijgen. Hij dacht dat Starling zich wel wat beter in de clan zou voelen als ze warrior werd. Het zou ook goed mogelijk zijn dat ze later vrijheid verkoos boven de 'gezellige' clan die ze toch niet leuk vond.

"Heeft de een of andere idioot op je poot lopen kwijlen?" Ze keek met haar vlammende groene ogen naar de zwart witte kater en trok haar lip wat geïrriteerd op. Kon hij dat zelf niet zien, dan? Arrogant snoof ze en veegde het pootje af aan een nabijgelegen hoopje sneeuw. Yuk, zo koud én nat. "Hmm." Antwoordde ze een beetje afwezig.

"Hmm." Starling leek vandaag niet zo goed gehumeurd. Kestrelwing besloot het maar te negeren, het zou er toch niet beter op worden. Hij staarde voor zich uit, en zei niets. Hij dacht dat het maar weer een zwijgzaam gesprek zou worden. Misschien dat een van hen af en toe wat zou zeggen. Hij zuchtte, en keek wat geïrriteerd naar het stel ruziënde katten. Een van hen beet de ander nu in z'n oor, die op zijn beurt weer naar hem mepte. Uiteindelijk kwam er een warrior die de boel probeerde te sussen. Het hielp niet. Kestrelwing snoof kort. Wat een idioten, zeg.

De Warrior besloot stil te zijn. Mij best. Nors keek de grijze poes voor zich uit. Hoe lang moest ze hier nog zitten en waarom was ze niet allang weggegaan? Plots hoorde ze de kater naast haar snuiven en licht ontvlambaar keek ze hem aan. "Wat?" Gromde ze, bijna snauwend. "Ben ik geen goed gezelschap? Nou bedankt hoor." Siste ze boos. En dat allemaal door die ene etter.