Who the Heck are you?

Erg snel liep hij niet, maar ook niet langzaam. De laatste dagen was het katertje enorm uit zijn doen vanwege het feit dat zijn dagen als kitten bijna waren geteld. Waarom zouden katten geen kitten meer willen zijn? Hij kreeg alles, iedereen behandelde hem goed, nou ja, behalve Frostpaw dan, en je kon zonder dat iemand het merkte, in je eentje het territorium verkennen. Langzaam aan liep hij zo naar een klein onderdakje, waar een plasje sneeuw tot ijs gevroren was. Interessant zeg, een zucht verliet zijn lippen, en langzaam zakte zijn trotse hoofd. Geen zin in.

-Dimkit

Met een duister gelaat verliet ze de Nursery. Haar gedachten stonden op nul en haar blik veraade dat wel. Verveling sloeg weer eens toe. Misschien moest ze maar iemand in elkaar gaan slaan of gaan uitlachen of lekker gaan praten over zoiets als Dark Forest katten. Starclan klonk minder interresant met al die sterren en lachende gezichtjes en er waren waarschijnlijk ook regenbogen en eenhoorns -oh, hoe kwam ze daar op?- en waarschijnlijk ook vliegende eekhoorns. Alles wat een kat zowat wilde -ookal wist ze niet echt wat een kat met een paard moest die erg lelijk was en iets in zijn kop had. Ja, echt daar moest ze haar levenloze dagen als kit mee voelen, denken aan misvormde paarden. Ugh, waar ging het leven naartoe? De eerste kat die op haar netvlies verscheen, trok meteen haar aandacht. Ze trippelde, totaal niet geïntereseerd in deze persoon, naar hem toe en keek hem met een achterdochtige blik aan. "Tallkit niet?" Vroeg ze scherp. Ookal was ze iets van hem verwijderd. "Ik ben Dimkit, je nichtje," mompelde ze er er snel achter. Ugh, nog meer familie die waarschijnlijk zo soft was als Sinkit en die Runningkit. Ze wist dat er een Tallkit in de clan zat en dat Runningkit haar nichtje was, toen kreeg ze ook te horen dat Tallkit haar neefje was, dus vandaar dat ze het wist.

Ineens kwam er een zwart poesje op hem afgestapt, ze keek niet al te vrolijk, en Tallkit nam meteen een verdedigende houding aan. Wat zou ze van hem willen? Maar de kater besloot haar een kans te geven, en luisterde dus toen ze wat te zeggen, "Tallkit niet?" Hij knikte, niet verbaasd, eerder aanvallend. Ja, hij was Tallkit, iets mis mee? Haar toon beviel hem niet. "Ik ben Dimkit, je nichtje," Meteen knikte hij, en ontspande zich een beetje, zijn nichtje, ze zou hem niets doen. "Wie zijn je ouders dan?"

Tallkit knikte en ontspande zich duidelijk bij haar tweede 'zin', een zin kon je het niet echt noemen, het was eerder een uitbraaksel van woorden die zo haar mond uit waren gerold. "Wie zijn je ouders dan?" Ah, iets waar ze zoal graag als niet graag over praatte. Over de ene misschien wat meer dan de ander. Dimkit ging zitten en sloeg haar staart langs haar poten. Ze tilde haar linkerpoot op. Ze vond het eigenlijk wel raar dat die zilver was, maar dat kwam door haar moeder. Dus was het zoal vreemd als verstaanbaar. "Darkfire en Disturbingvoice," zei ze. Ze likte even de opgetilde poot waarbij ze haar goudkleurige ogen sloot. Toen ze dacht klaar te zijn, wat erg snel was, plaatste ze netjes haar zilveren ledemaat naast de ander. Ze opende terug haar ogen en met haar goudkleurige ogen keek ze strak naar haar neef. "Disturbingvoice is de nicht van Shrewstar," vertelde ze hem, voor als het niet duidelijk was.

Hij wist niet zeker wie de twee katten waren die de poes opnoemde, maar hij wist wel dat hij de namen niet eerder had gehoord. Zijn moeder had hem ook nog nooit gezegd dat ze nog meer familie hadden. Hij fronste lichtjes, en bedacht zich maar dat hij het er met haar over zou hebben. "Disturbingvoice is de nicht van Shrewstar," Hij knikte, maar keek toen corrigerend naar het poesje, "Dus eigenlijk ben je m'n achternichtje,"

Tallkit knikte. Maar de volgende woorden had hij niet mogen uitbrengen. "Dus eigenlijk ben je m'n achternichtje," Ze snoof. "Nicht, ACHTERnicht, denk je serieus dat ik iets om die benamingen geef?" Ze snoof even, maar vermande zich al snel en keek met een zachte blik naar Tallkit, toch voor zover ze zachtaardige blikken kon uitdrukken. "Hoe gaat het?" zei ze, alsof het een alledaags gesprek ging worden.