food

Lightpaw trippelde naar de open plek. Ze onderdrukte een geeuw en besloot wat te gaan eten. De sneeuw was op een drukke plek als dit vermorzeld tot een nat hoopje...bruine sneeuw. De kleine bruine poes rilde en schudde wat van haar pootjes. Hoopvol keek ze naar de plek waar de verse prooi zou moeten liggen. Haar schouders zakte een beetje naar beneden toen ze ontdekte dat er bitter weinig te eten was. Lightpaw trippelde naar de hoop en nam een spitsmuisje eruit. Nog even en ze zou meehelpen met prooi te vangen. De bruine apprentice glimlachte, dat was een mooi vooruitzicht. Omdat ze nu liever niet alleen was zocht ze naar iemand waarmee ze kon eten. Veel gezelliger, en warmer.
+ Softvoice en eventueel andere katten.

Lightpaw keek nog een keer rond haar tot ze Softvoice zag zitten. De bruinepoes vermoedde dat ze naar haar zat te kijken. Ze keek nog eens rond haar, er waren wel wat clangenoten die zaten te kijken. Lightpaw voelde zichzelf rood worden en zocht snel een plaatsje op. Ze glimlachte naar Softvoice,-ze dacht tot dat ze zo heette- en trippelde snel naar haar toe. Een paar staartlengten afstand ging ze zitten. Ongemakkelijk keek ze naar de muis. 'Zullen we...eu...deze anders delen?' vroeg ze aarzelend. Zo had ze tenminste niet last van al die blikken, en trouwens, ze probeerde heus wel haar bijdrage aan de clan te brengen. Hoe kon je dat nu doen met een lege maag? Iedereen zat wel een beetje op zijn honger.

'Dat is goed, graag zelfs.' zei ze. Lightpaw zuchtte opgelucht. De kans dat ze werd afgewezen was beangstigend groot voor haar. Met een kleine glimlach schoof ze de muis naar de andere poes toe. Haar reputatie was toch al een beetje gered. Lightpaw liet Softvoice eerst eten. Ze was bang dat ze anders een te groot stuk zou nemen, dat zou pas beschamend zijn. De bruine poes liet het liever over aan een ouder iemand zoals Softvoice. Lightpaw had het gevoel dat ze iets moest zeggen. 'Smakelijk' begon ze aarzelend. 'Jammer dat er zo weinig prooi is, maar zo leer je toch weer beter iemand kennen, niet?'ging ze verder. Een babbeltje slaan lukte al beter. Dingen zoals het weer of eten waren meestal wel veilig, zolang ze geen oude taboes of roddels aansneed had ze zichzelf toegestaan om erop los te babbelen. Ze wachtte even, misschien had Softvoice helemaal geen zin een praatje.