Meeting some others {Riverpaw}

Langzaam zakte de rossige kater door zijin pootjes een ging in een soort van sluiphouding staan. Hij verdeelde zijn gewicht terwijl hij naar het lievehersbeestje keek die voor hem op een grasspriet zat. Voor hem was het een klein, nietig beestje. Soms vroeg hij zich ook af hoe hij er voor dat beestje uit zag. Ookal was hij geen volgroeide kat, sterker nog hij was een kitten, toch moest hij best groot zijn voor dat beestje. Even wachtte hij voor hij zich afzette en  op het diertje af sprong. Hij sloot zijn poten op de  grond en wachtte even waarna hij eronder keek. Niets. Snel keek hij om zich heen, in de hoop hem te vinden. Daar was het. Snel vluchtte hij erachteraan tot de kampuitgang, daar topte hij. Dat was niet eerlijk, daar mocht hij niet heen. Al kon hij niet wachtten. Nou ja, dan maar in het kamp zoeken voor een nieuw prooi.

~Riverpaw~

Snel lieten zijn poten zich achter het witte vlindertje aan gaan. Het was geen groot beestje maar wel volgroeid. Timekit bleef hem achtervolgen tot de kampingang. Tot het witte ding verder vloog, hem achterlatend. Dat was oneerlijk, die vliegende rups speelde vals. Mokkend bleef hij even staan zo lang mogelijk het vlindertje in zijn zicht houden. Tot een stem zijn naam noemde. Zo blij als hij was vergat hij het beestje meteen toen hij omkeek naar de apprentice. hij moest even denken naar de naam. Kom op, Dawnstar had bijna alle namen verteld. uhm...Riverpaw. Dat was het. 'Het is veel te gevaarlijk zo dichtbij de ingang! Dadelijk stormen er andere katten binnen en botsten zij tegen jou aan!' sprak de kater al. Time keek even het kamp uit en keek toen weer naar Riverpaw. Waarom zouden er katten binnestormen, okeey het was best mogelijk. Hij voelde dat hij opgetild werd en trok zijn poten en staartje in zodat die niet op de grond hingen en hij er misschien op ging staan. Pas toen hij weer neer gezet was keek hij meteen om naar River. Toen de vroeg wat hij daar deed grijnste Time even. "Nou er was een beest in het kamp, en ik besloop hem. Alleen hij is ontsnapt uit mijn klauwen en is het kamp uit gevlucht" probeerde hij zo dapper mogelijk. "Het leek wel een warrior.... vlinder" twijfelde hij en keek op naar hem. Even wachtte hij op een reachtie maar zocht in zijn ooghoeken alvast voor een nieuw prooi. Misschien wou River hem wel helpen, leren hoe je ze moest vangen. Als hij echt later goed wou zijn voor je clan moest hij op zijn minst nu al een vlinder kunnen pakken, toch?

Zijn lichaam raakte net de ondergrond van het kamp toen twee apprentices door de ingang kwamen denderen. Timekit keek even naar ze. Tuurlijk had hij ze vast zien aan komen, of nou ja, soms leken katten wel voor hem op te doemen in zijn ogen. En aan de snelheid waarmee de katten binnen kwamen rennen wist hij niet zeker of hij optijd weg geweest was. Dan moest hij maar blij zijn dat Riverpaw hem optijd had weg gedragen. Slechts even keek hij de twee apprentices na voor hij zich weer op de ene voor hem richtte. Degene die vroeg wat hij bij de ingang deed. hij kon best zeggen dat hij het terretorium wou zien, want dat wou hij stiekem ook echt. Of dat hij wou trainen want damn, hij kon niet wachten voor hij nuttig kon zijn voor de clan. Maar hij besloot het maar bij de vlinder te houden. Want dat was ook waardoor hij daar kwam te staan. Alleen hoe ging hij het beter laten klinken. Warrior ervoor zetten, warriors klonken altijd goed. Hij liet zich door zijn voorpoten zakken en zette zijn vacht rechtop, waardoor hij nog meer op een bal vacht leek en legde het verhaal uit. 'Nou, ik ben blij dat je hem hebt weggejaagd, Timekit,' sprak de apprentice.  'Wie weet wat zo'n grote boze warriorvlinder zou kunnen doen met onze Clan!' ging die door en ook hij zette zijn vacht omhoog. ookal wist Time dat hij er niet bang voor was, of ook maar meende. Meespelen was altijd leuk. Timekit lachtte even waarna hij opsprong. "Het was de eerste die ik zag maar misschien zijn er nog wel meer" sprak hij enthousiast. Hij vond het leuk om te spelen. "Wilt u me helpen?" vroeg hij vrolijk. Dan konden ze samen zoeken naar insecten die te vroeg in het kamp waren.

De kitten keek om zich heen terwijl hij wachtte op een antwoord van Riverpaw. Hij was een apprentice, daar zou hij ook nog over kunnen vragen maar besloot dat te doen als ze klaar waren met spelen. Als hij wel wou spelen. Hij speelde mee met zijn enthousiastme. Tuurlijk had hij dat door, hij was niet helemaal blind maar dat maakte niet uit, had hij ook nog wat te doen. Maar als hij meespeelde op zijn enthousiastme zou hij dan ook mee willen spelen. Vragend keek Timekit naar de kater voor zich. Als hij een apprentice werd was Riverpaw waarschijnlijk ook nog een apprentice. Dan konden ze misschien samen trainen en jagen. Misschien hij nu iets te ver voor in zijn gedachte. Hij ging zelf in iedergeval heel erg zijn best doen om een goede warrior te kunnen worden. Zeker omdat hij hier opgenomen was terwijl hij uit een vervallen Clan kwam. Hij moest zijn dank toch laten zien, en daarbij beloofde hij het elke dag tegen zijn siblings in starclan. Ho, hij ging weer een hele andere kant op met zijn gedachte dan waar hij was. Daar moest hij op letten. 'natuurlijk,' antwoorde de kater op zijn vraag. 'Maar laten we wel binnen het kamp blijven!' waarschuwde hij erbij. Time knikte even. Hij wou heel graag het terretorium zien, hij had er niets van mee gekregen toen Dawnstar hem hier heen bracht maar hij wist dat dat nog ging komen. Daar zou hij later alle tijd voor hebben, ookal wou hij nu meteen ook hulpvol zijn. 'In het kamp zullen er vast meer mooie vlinders zijn dan buiten het kamp,' Dat leek hem sterk maar goed. Hij keek toe hoe Riverpaw de verkeerde kant op liep. al hoewel, je wist nooit waar ze zatten. Time draaide zich naar de kamp uitgang. Ze kwamen daar binnen. Dan zouden ze toch vooral in die buurt moeten zitten? Hij zou echt niet naar buiten lopen.

Het was toch logisch, als je keek waar ze vandaan kwamen vond je ze wel. Even keek hij om zich heen, opzoek naar de witte beestjes. Maar lang kreeg hij de tijd niet een stem deed hem opkijken. Een andere apprentice. Hij bekeek de kater en zocht naar zijn naam maar kon er niet op komen. Hij moest toch eens beter opletten als Dawnstar hem de namen vertelde. Hij keek even snel naar Riverpaw die zijn borst aan het likken was. Timekit had wel gezien dat hij zijn haren overeind had gezegd, hoe snel hij het ook weer liet zakken. Was de kater niet aardig? 'Vertel jij maar waar we opzoek naar waren, Timekit,' antwoorde Riverpaw op de vraag. Even keek Time op naar hem maar keek toen naar de andere apprentice. "we waren opzoek naar vlinders" antwoorde hij, de nieuwe apprentice recht aan kijkend. Er waren amper vlinders geweest in zijn oude clan. Dus ernaar zoeken mocht hier best.

De tweede apprentice leek bijna geschokt door zijn antwoord over de vlinders. Timekit hield even vragend zijn kopje schuin. Hij luisterde naar zijn woorden over buiten het kamp. Even dacht hij na. Blijkbaar te lang want Riverpaw gaf al antwoord. Mos, hij ging niet op mos jagen, dat was dom. Andere kittens waren een beter prooi. Hij keek weer naar de andere apprentice. "Dawnstar zal me wel meenemen" zei hij. Dawnstar was zijn beste vriendin, ze was elke dag bij hem. "Daarbij, voor ik hier kwam waren daarbuiten ook geen vlinders" sprak hij kalm. Hij wist ook wel dat niet iedere kat  In die moon die hij alleen was waren er geen vlinders, en ook in Skyclan waren ze niet te zien. Hij keek even naar de grond terwijl hij zijn twee optilde om te zien of er iets onder zat. Misschien was hij wel op een beestje gaan staan. Dat was ook niet leuk. Maar het enige wat er onder zijn pootjes was was de harde ondergrond. Hij keek even op naar Riverpaw. Hij deed hem na door ook rechtop te gaan zitten en zijn kleine pluizige straatje om zijn voorpoten te binden. Met zijn kopje omhoog om naar de twee apprentices te kijken. Hij was niet veel kleiner dan hun, hij was ook al 5 moons, het zou niet lang meer duren voor hij ook een apprentice was. Wacht, wist Dawnstar dat eigenlijk wel, hij had nooit gezegd hoe oud hij was. Misschien moest hij het maar eens zeggen. Hij keek even om zich heen maar kon haar zo even niet vinden. "daarbij, ik heb er net hier een gezien" mauwde hij vrolijk terwijl hij zijn blik weer terug draaide naar de twee katers. En hij wist best dat hij niet het kamp uit mocht.