Sharing tongues || The Sun Sets

Brokenpaw
Met een nerveuze blik keek hij naar de kampingang. Hij leek iets te verwachten, maar wat wist hij niet echt. Was het misschien het gevoel van het zien van prooi? Of toch dat gevoel dat hij een paar dagen eerder had gevoeld. Hij slikte even koortsachtig. Eugh, wat was er met hem de laatste tijd? Hij kon zich niet meer op de meest dingen concentreren en soms dacht hij dat dit zijn eigen stomme schuld was. Hij krulde zijn staart rond zijn poten heen en wierp even een blik op de open plek, waar steeds meer katten hun plaatsen opeisten. Hij zuchtte even, waarbij condenswolkjes zijn mond ontglipte en hun weg naar boven zochten. Soms snapte hij het niet helemaal. Dat gevoel, het was niet echt te plaatsen en ergens was het ook niet echt fijn om het te voelen, zoals het hem soms kwelde.
Tag:: ~

Lakepaw
Al hupsend en springend trippelde hij naar het kamp. In zijn bek bungelde een muisje en hij was er zo trots op! In deze schaarste kwam zijn kleine postuur soms heel erg goed van pas. Hij kon goed draaien en had daarom vaak een voorsprong op zijn prooi. Dit vond hij zo leuk aan het jagen! De adrenaline die zo door zijn anderen laaide en hem nog opgewekter maakte dan eerst. Het gaf hem een kik wanneer hij op het beestje lande en diens leven aan de... Muizenstraclan schonk? Hij schudde even lachend zijn kop, de muizenstarclan! Ha, geniaal, die moest hij onthouden voor Crimson. Toen hij het kamp binnenkwam, zag hij hoe katten zich klaar maakte voor een Sharing Tongues. Leuk! Wel meteen racete hij naar de prooistapel, waar hij het muisje liet vallen en vluchtig rondkeek. Al snel ontmoette hij de ogen van een kater die hij herkende als Mintfang. Hij trippelde op de kat af en zag dat deze een konijn voor zich had, maar deze leek hem niet te willen. "Hoe gaat ie?" Zei hij waarna hij zich naast de kater installeerde.
Tag:: Mintfang ~

Craneclaw
Ze zuchtte even en sloeg haar ogen van het tafereel. Sharing Tongues, ze haatte dit zo hard. Meestal ging ze weg, ze hield niet van sociaal doen. Totaal niet. Toch kon ze haar al zo stijve poten niet bewegen. Ze bleef zitten, alsof er een kat ging komen om met haar samen te tongen. Dat mocht ze wel vergeten.... Niemand vond haar leuk, dus waarom deed ze nog haar best? Ze zuchtte zachtjes en sloot haar ogen. Afgesloten voor de buitenwereld. Ookal kon ze nog de geluiden opvangen van de katten die zachtjes murmelden en nieuwtjes uitdeelden. Het zorgde voor de nodige rust die de clan nodig had. Ze lachte zachtjes, er ging nu een ontspannen sfeer, hopelijk bleef deze, want anders zou ze haar poten dwingen om het kamp te verlaten. En als ze dan nog steeds niet wilde meewerken, kroop ze wel weg in de Warrior's den.
Tag:: ~

De andere warrior, Starclan mocht zijn naam weten, had niet eens geantwoord en zijn vaderfiguur kwam al weer opdagen. Kon hij nu niet heel even alleen zijn met een ander? Nu moest hij weer vriendelijk en beleefd zijn, iets waar hij wel goed in was (Zoals hij alles zeer goed kon). Hij voelde het tikje op zijn neus maar kon niet snel genoeg reageren om hem te ontwijken. Daarom ging hij er maar niet opin. "Hallo, Deterkit, Raccoonmask." Zo heette de kater dus, Raccoonmask. Nou, handig, hoefde hij het zelf niet meer te vragen. "Waarom heb jij zo een grote prooi, Deter?" Zijn vacht kwam wat omhoog bij het horen van die toon. Wie dacht die kater wel niet wat hij was? ‘Nou pa’ Begon hij al wat brutaal. ‘Dit stukje muis lag los bij de stapel en is te klein voor een Warrior, daarom nam ik hem maar zodat hij niet werd verspild’ Ja, Deter, de held van Windclan. De leugens klonken niet verschillend als de waarheid en ook uit zijn blik kon je het niet halen. De trots die hij voelde, ookal was het maar een leugen drong hem tebinnen. ‘En ik moet ook nog groeien’ bracht hij er nog zielig tegenin. ‘Of wil je dat ik zo klein blijf?’ Hierbij hielt hij zijn adem wat in waardoor je zijn ribben zag, alsof hij nooit eten kreeg. ‘Mijn vriendjes zijn allemaal al groter dan mij’ Hij werkte wat waterige ogen op voor het effect, hij had een goed gevoel voor drama. Ook dit was een leugen, ten eerste had hij een gemiddelde bouw, ten tweede had hij geen vrienden.

Tag; Raccoonmask en Dyingblack

Brokenpaw
Hij staarde maar wat in het niks, tot hij de bekende witte vacht van Tinderpaw zag opduiken en... En... En... Ze ging regelrecht de andere kant uit. Hij zuchtte even, waarom wilde hij haar zien? Toen hij opeens het dwalende vachtje van Spottedpaw zag, wenkte hij met zijn staart dat ze bij hem kon zitten. Ze leek niet echt op haar gemak en hij wilde wel wat gezelschap. Toen zag hij een ander kat opduiken. De zwarte pels van de kattin herkende hij niet meteen en toen ze een knikte, knikte hij vriendelijk terug. "Crowpaw, toch?" Hij hoopte maar dat zijn gebroken stem haar niet afschrok. Hij wist immers niks van deze kattin af. Was ze soft, was ze sterk. Kon ze tegen iets, dat wist hij niet. De tabby was echter wel blij met wat gezelschap, beter dan alleen zitten staren naar dat gezellige groepje aan de andere kant van de open plek.
Tag:: Crowpaw

Lakepaw
”Goed, zijn gangetje.” Hij knikte opgetogen. ”En met jou dan?” Hij lachte breed en keek met twinkelende ogen naar de kater. "Kon niet beter," gaf hij eerlijk toe. ”Neem trouwens gerust een hap van het konijn, er is meer dan genoeg voor alleen mijzelf.” "Serieus? Bedankt Mintfang!" Hij trok de prooi naar zich toe en langzaam liet hij zijn tanden in het taaie vlees zaken. Konijn, dat hij nog nooit gegeten. Toen hij nog een jong was had hij ze zien liggen op de prooistapel, maar toen was hij nog te jong geweest om vlees te eten. Hij trok een klein stukje weg en begon hierop te kauwen waarna hij de prooi terug wat aar voren duwde zodat de kater ook wat kon eten als hij wilde. "Hallo," De gevlekte apprentice keek op en zag dat een andere apprentice zich bij hen voegde. ”Hoi Redpaw.” Lakepaw slikte het vlees in. "Hey Red!" Zei hij opgetogen, zijn oranje ogen vriendelijk gericht op zijn mede-apprentice. "Je hebt geluk gehad dat je dat nog hebt kunnen vinden." Lake grinnikte even zachtjes. ”Ja inderdaad, het is wel het eerste dat ik weer heb gevangen sinds een paar weken, maar ik ben er redelijk trots op.” Lake keek hem even kort aan. "Ik heb ook problemen gehad bij het jagen en als ik iets kan vangen dan is het meestal van die veel te magere muizen," Of een Crimsonpaw. Die waren niet mager, nee, die waren mooi. "Hallo," Lake keek op toen een andere kat zich bij hen voegde. "Mag ik erbij komen?" Hij herkende de flame-point als Tinderpaw. ”Natuurlijk, sharing tongues is voor iedereen.” "En hoe meer zielen, hoe meer vreugd," vulde hij Mintfang aan. Hij hield van het gezellig gekibbel met veel katten. "Hey," Hij trok vreugdevol met zijn snorharen toen hij de stem herkende. "Is het goed als ik me hierbij voeg?" Hij liet zijn blik op de grijze apprentice vallen en duwde zichzelf recht om zijn neus zachtjes tegen haar te duwen. "Tuurlijk mag je dat," murmelde hij zachtjes tegen zijn geliefde zusje. Sinds het verlies van Ladykit, was hij erg beschermd tegenover Vanillapaw en dat liet hij merken. ”Hallo Vanillepaw, kom er ook maar bij zitten.” Hij richtte zich weer op de volledige groep en hij liet zich langzaam door zijn pootjes zaken. ”Dus hoe was jullie dag vandaag?” Lakepaw lachte zachtjes. "Slecht," gaf hij toe. "Een mislukte jacht, maar ik heb wel een muis weten te onderscheppen toen ik terug kwam van de jacht," Trots sloot hij even zijn ogen, om ze daarna terug te openen. Wie was de beste in jagen? Hij zeker niet. "Koud," Had Tinderpaw nog gezegd. Hij knikte even naar haar. "Inderdaad, met al die sneeuw. Ik vraag me af wanneer het eindelijk zal stoppen,"
Tag:: Mintfang ~ Redpaw ~ Tinderpaw ~ Vanillapaw

Craneclaw
Opeens voelde ze een duwtje tegen haar kop. Craneclaw opende haar ogen en ontmoette de felgroene ogen van een kit. Ze herkende haar niet meteen en ging er ook niet op ingaan.  'Eeeh.. Hoi! Sorry!' Crane lachte zwakjes. Dit deed haar zoveel denken aan Lizard. Die lieve kat. "Hoi, is niet erg hoor," zei ze zachtjes, haar felblauwe ogen diep gebonden in de hare. "Hey, Craneclaw", De grijze tabby keek op en ontmoette de geelachtige ogen van haar zusje. "Dag Owlflight," begroette ze haar geliefde zusje. "Hoe was je dag?" Vroeg ze aan de tabby. Buitenstanders zouden nooit merken dat ze zussen waren, dat vond Crane wel goed. Ze wilde niet dat haar zus werd beoordeeld omdat ze zo'n mislukking was.
Tag:: Mosskit ~ Owlflight