Can I help you? (Wintersong)

Rustig liep Hurricanepaw over de rotsen, hij had zijn oren gespitst en keek goed uit zijn ogen. Gisteren had hij niets gevangen dus hij moest vandaag wel iets vangen. In de verte zag hij wat bewegen, nu moest hij voorzichtig zijn. Als het een prooi was, is de kans groot dat er ook een slang in de buurt is. En het kan ook een slang zijn wat hij zag bewegen. Voorzichtig sloop hij in de richting van wat hij had gezien. Hij kon bijna zien wat het was, maar zeker wat het is was hij niet. Achter zich hoorde hij een geluid, weer wist hij niet wat het was. Op het moment voelde hij zich niet erg slim. De wind stond ook verkeerd, die kwam van rechts. Daardoor kon hij niet ruiken wat hij had gezien en wat achter hem stond. Hij waagde het er maar op en keek om. Achter hem stond een witte poes van zijn clan.

OOC: sorry ik moest nog 5 andere post eerst doen
en ik heb helemaal geen inspi

Wintersong liep door het bos heen. Ze had nog niet echt een bestemming uitgekozen om naartoe te gaan, maar daar zou ze wel achter komen als ze gewoon doorliep. Ze tuurde in de verte om te zien dat ze richting de Snakerocks aan het gaan was, als ze het zou doen, dan moest ze wel oppassen voor adders, maar dat zou wel goed komen. Ze liep nog wat verder en hield ondertussen in de gaten of er niet iets gevaarlijks in de buurt kwam toen ze op een bekende geur stuitte, namelijk een kat van haar eigen clan. Ze zag dat de kat zich omdraaide en wachtte even af hoe hij zou reageren voor ze dichter naar hem toe liep om hem te begroeten. "Hey." Begroette ze de kater.

''Hey.'' begroette dat poes hem. Het was Wintersong, een vriendelijke poes zo ver hij wist. ''Hey Wintersong, hoe gaat het er mee? vroeg hij vrolijk aan de poes. Hurricanepaw kreeg jeuk aan zijn linker oor, ''Wacht even, ik moet echt even krabben'' zei hij. Met zijn linker pootje begon hij aan zijn linker oor te krabben. Hierdoor werd hij wel wat wankel dus bewoog hij een beetje van links naar rechts. Doordat hij zo wankel was viel hij op een gegeven moment om naar links. Hij lag languit op de grond, Lekker handig... dacht hij en begon te lachen om zijn eigen onhandigheid. Hij spitste zijn oortjes toen hij een sissend geluid hoorde. Snel sprong hij op, er was een adder heel dichtbij gekropen. ''Winter pas op!'' riep hij niet heel hard. Hurricanepaw ging voor Wintersong staan en begon tegen de adder te blazen.

"Hey Wintersong, hoe gaat het er mee?" Vroeg de kater aan haar. "Het gaat wel goed." Antwoordde ze op de vraag. "Wacht even, ik moet echt even krabben." Ze wachtte rustig tot de kater klaar was, ze had het zelf ook wel eens, dus het maakte niet zo heel veel uit. Alleen plotseling viel de kater om en lag hij plat op de grond. Wintersong wilde naar hem toe gaan om hem overeind te helpen toen ze plots gesis hoorde. Waarom had ze nou niet op de adders gelet, dat had ze juist moeten doen. "Winter pas op!" Hurricanepaw kwam naar haar toe en ging tussen haar en de adder in staan. "Het is misschien beter als we hier weg gaan, de adder zal als het goed is wel niet volgen." Zei ze tegen de kater. Ze waren als het goed is wel sneller dan een adder, dus het zou wel moeten lukken.

"Het is misschien beter als we hier weg gaan, de adder zal als het goed is wel niet volgen." zei Wintersong tegen hem. ''Ja inderdaad. Adders zijn niet zo snel dus als ze een beetje doorlopen zijn we zo van hem af'' antwoorden Hurricanepaw. Voorzichtig zette hij een paar stappen achteruit, maar de adder volgde hem op de voet. ''Als ik 'Go' zeg draai je je om en ren je snel een stuk weg. Ik zal je dan volgen. Oké? zei hij tegen Wintersong. Hij keek haar serieus aan, Please Winter, je moet dit echt even doen. Anders weet ik niets. Hij keek haar nu dringend aan, WINTER! KOM OP ZEG; JA! Nu keek hij haar nog iets dringender aan. Eigenlijk is dit best gevaarlijk, als Winter weg rent zal de adder misschien uithalen. Haar zal hij dan niet meer raken maar mij misschien wel... Ach ja, dat zie ik dan wel! dacht Hurricanepaw.

"Ja inderdaad. Adders zij niet zo snel dus als ze een beetje doorlopen zijn we zo van hem af." Wintersong wist dat hij gelijk had, het was nu alleen nog de vraag wie er eerst zou gaan. "Als ik 'Go' zeg draai je je om en ren je snel een stuk weg. Ik zal je dan volgen. Oké?" Ze wist niet helemaal of ze dat wel wilde, hem achterlaten voelde niet helemaal goed, maar veel keus had ze niet, er moest toch iemand eerst gaan. "Oke, ik zal eerst gaan, maar kom je niet achter me aan, dan kom ik terug." Zei ze. ze was niet van plan om de kater hier alleen achter te laten. Het was nu alleen nog wachten op het signaal en dat duurde hopelijk niet te lang.

"Oke, ik zal eerst gaan, maar kom je niet achter me aan, dan kom ik terug." zei Wintersong. Oké, mooi zo... 3, 2, 1.... dacht hij en riep ''GO!'' Hopelijk rende Wintersong die achter hem stond weg. Zelf kon hij dat niet zien omdat, ze achter hem stond. Horen kon hij het ook niet omdat zijn oren in de richting van de adder stonden. Snel zette hij een aantal kort achterelkaar volgende stappen achteruit. Die actie was echter niet zo slim van hem want daardoor haalde de adder uit. De eerste paar keer beet hij mis, maar op een gegeven moment raakte de adder hem lichtjes in zijn poot. Akts... dat is niet goed... dacht hij. Snel draaide hij zich om en rende weg...

"GO!" Wintersong keek nog even naar de kater voor ze zich omdraaide en wegrende. Ze hoopte maar dat Hurricanepaw niet geraakt werd, maar daar kon ze niet zeker van zijn. Toen ze dacht dat ze eenmaal ver genoeg weg was, stopte ze en draaide ze zich om, om te kijken of de kater haar had gevolgd of dat ze terug zou moeten gaan om hem te helpen. Ze had er namelijk nog steeds geen goed gevoel bij dat ze hem had achtergelaten, maar ze hoopte maar dat alles goed was gegaan.

Snel rende hij achter Wintersong aan, hoe verder hij kwam hoe meer zijn poot zeer begon te doen. Hij zag haar al zitten in de verte. Normaal gesproken was hij er zo geweest maar hij kreeg meer en meer last van zijn poot. Het kleine stukje leek langer en langer te worden. Hij voelde het gif in zijn poot zitten, gelukkig was het gif van deze adder niet dodelijk maar verlammend. Strompelend kwam hij bij Wintersong aan hupsen. ''Ik ben een beetje gebeten.'' zei hij een soort van grappend. Op deze manier kwam het wat minder erg over. ''Maar maak je niet gerust! Het gif van die adder is niet dodelijk, het verlamt alleen maar...'' vervolgde hij om haar gerust te stellen.

OOC: Mij is dus net verteld dat ik eigenlijk hier nog nie mag posten omdat ik dus nog niet ben geaccepteerd in de Thunderclan... maar ik mag dit topic wel afmaken!
En ik weet dus nu ook dat -paw voor Apperitices (hoe spel je dat in hemels naam...) is en hij dat dus niet is en zijn naam daarom nog moet worden veranderd.
Vandaag schiet het wel op met het topic hè! Alleen dit word mijn laatste post voor vandaag...
Te veel OOC.....

Wintersong zag de kater in de verte al aankomen, het zag er alleen niet naar uit dat de kater er ongeschonden vanaf was gekomen. "Ik ben een beetje gebeten." Ze had hem daar blijkbaar toch niet alleen achter moeten laten, wat nu als er iets ergs aan de hand was. Je wist maar nooit wat voor een gif de adder had. "Maar maak je niet gerust! Het gif van die adder is niet dodelijk, het verlamt alleen maar..." Ze hoopte maar dat hij gelijk had, je wist alleen maar nooit of dat ook echt zo was. Ze keek de kater een beetje twijfelend aan. "Weet je zeker dat alles goed gaat?" Ze was alleen maar bezorgd, maar misschien kwam het toch een beetje raar over.

[Oke, ik begrijp het en je schrijft het als apprentices]

Wintersong keek hem twijfelend aan en vroeg "Weet je zeker dat alles goed gaat?" aan hem. Ja hoor, het is alleen dat ik mijn poot nu niet kan bewegen nou ja, ik kan hem wel bewegen maar niet goed. stelde hij haar gerust. Als of er niets aan de hand was liep hij verder, maar het verbergen van zijn pijn lukte hem niet zo goed. Bij elke stap op zijn poot beet hij zijn tanden harder op elkaar. ''Oké... het doet best zeer...'' zei hij een beetje teleurgesteld. ''Maar ik kan nog wel terug lopen naar het kamp. Dat moet wel lukken hoor.'' vervolgde hij. Hij zuchtte en keek naar zijn poot. ''Ik ga alvast teruglopen naar het kamp. Ga jij nog maar even jagen, ik zie wel hoe ik thuis kom.'' zei hij tegen haar.

"Ja hoor, het is alleen dat ik mijn poot nu niet kan bewegen nou ja, ik kan hem wel bewegen maar niet goed." Wintersong kon wel zien toen hij verder liep dat er meer aan de hand was dan hij haar vertelde. "Oké... het doet best zeer..." Eindelijk gaf de kater het toe, ook al had ze zelf ook al wel kunnen zien dat het pijn deed. "Maar ik kan nog wel terug lopen naar het kamp. Dat moet wel lukken hoor." Ze liep naar de kater toe om naast hem te gaan lopen, ze zou hem op zijn minst willen ondersteunen als hij terug ging naar het kamp. "Ik ga alvast teruglopen naar het kamp. Ga jij nog maar even jagen, ik zie wel hoe ik thuis kom." Ze schudde haar hoofd bij wat hij zei. "Als je terug gaat naar het kamp, dan zal ik je helpen om terug te komen." Zei ze. Dit klonk misschien een beetje raar, maar ze was niet van plan om de kater alleen terug naar het kamp te laten gaan.

"Als je terug gaat naar het kamp, dan zal ik je helpen om terug te komen." zei Wintersong tegen hem. ''Weet je het zeker? Anders komen we allebei terug zonder iets gevangen te hebben. En weet je... ik probeer andere katten zo veel mogelijk te helpen. Dus dan krijg ik een beetje een gevoel dat ik mislukt ben als andere mij moeten helpen.'' zei hij een beetje teleurgesteld in zichzelf. Rustig hupte hij verder met Wintersong naast hem. Dit is dus helemaal niet de bedoeling... zo help ik andere alleen maar in de problemen... dacht hij.

OOC: sorry voor korte post ben ziek...

"Weet je het zeker? Anders komen we allebei terug zonder iets gevangen te hebben. En weet je... ik probeer andere katten zo veel mogelijk te helpen. Dus dan krijg ik een beetje een gevoel dat ik mislukt ben als andere mij moeten helpen." Wintersong kon ergens wel begrijpen dat de kater er zo over dacht, maar daar zou ze nu niet naar luisteren, ook al wilde hij van wel. Ze zou altijd later nog kunnen jagen, er zou niemand boos worden op het feit dat ze iemand aan het helpen was. "Ik kan later altijd nog gaan jagen. Daar hoef je je geen zorgen over te maken." Zei ze. "Niemand zal het erg vinden dat ik jou aan het helpen ben, in plaats van dat ik aan het jagen ben." Ze had geen idee of de kater het nu zou accepteren, maar daar zou ze vanzelf achter komen.

"Ik kan later altijd nog gaan jagen. Daar hoef je je geen zorgen over te maken." zei Wintersong tegen hem. Ja maar... hij zuchtte maar... dacht hij. "Niemand zal het erg vinden dat ik jou aan het helpen ben, in plaats van dat ik aan het jagen ben." ging Wintersong verder. ''Dat is waarschijnlijk wel waar maar alsnog... ik heb nu echt een rotgevoel... daar valt alleen niets aan te doen helaas.'' antwoorden hij. Hij strompelde nog eens stukje verder met Wintersong naast hem, na een tijdje zei hij; ''Bedankt voor het helpen trouwens...'' een beetje verlegen.

"Dat is waarschijnlijk wel waar maar alsnog... ik heb nu echt een rotgevoel... daar valt alleen niets aan te doen helaas." Wintersong keek even naar de kater naast haar. Blijkbaar was hij het er nog steeds niet mee eens dat ze hem hielp, maar ze had ook geen zin om verder in discussie te gaan. Ze was in ieder geval niet van plan om weg te gaan, zoals de kater hebben wilde. "Bedankt voor het helpen trouwens..." Na een tijdje kwam dan toch een bedankje. Misschien vond hij het toch niet helemaal erg dat ze hem aan het helpen was. "Graag gedaan." Zei ze tegen de kater. Ze was toch wel blij dat de kater misschien toch wel iets blij was dat ze hem hielp. Ze wilde namelijk gewoon een clangenoot helpen en dat kon alleen als ze bij hem bleef.

"Graag gedaan." zei ze tegen hem. Zo te horen was ze blij dat ze hem kon helpen, hij kende dat gevoel. Het was zeker een fijn gevoel om te hebben, het was zelf voldaan. Hij hielp andere graag voor dit gevoel, het was ook fantastisch om de vrolijke kop van andere te zien als je ze had geholpen. Ook deed hij het om een reden die niemand anders wist, het was zijn geheim en zou het aan niemand vertellen. Anderen helpen is goed, ik wil dat niemand meemaakt wat ik moest meemaken als kit en appertice. dacht hij altijd maar. Soms moest hij er dingen voor doen die hij eigenlijk helemaal niet wilde doen, maar hij deed het altijd. No matter what, I must help others! was zijn gedachten dan. Hij keek naar Wintersong, deze liep nog steeds naast hem. ''Hey Winter... zei hij aarzelend. Zijn stem stierf weg, hij zuchtte en haalde nog een keek diep adem. ''Dankje dat je me wilde helpen, en het spijt me dat ik zo in de problemen ben gekomen terwijl ik jou juist wilde helpen...'' zei hij oprecht tegen haar.

OOC: Sorry voor de late reactie...

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

''Hey Winter..." Wintersong keek in de richting van de kater toen die begon te spreken. ''Dankje dat je me wilde helpen, en het spijt me dat ik zo in de problemen ben gekomen terwijl ik jou juist wilde helpen...'' Ze was blij dat Hurricanestep haar had willen helpen, ze was alleen wat minder blij dat hij gewond was geraakt, maar ze was niet van plan om dat te zeggen. "Dat maakt niet uit. Het kan iedereen overkomen en ik ben wel blij dat je me geholpen hebt." Zei ze. Ze had geen idee hoe de kater er precies over dacht, maar ze wilde er in ieder geval voor zorgen dat hij niet zichzelf de schuld gaf. Het was ook gedeeltelijk haar schuld.

"Dat maakt niet uit. Het kan iedereen overkomen en ik ben wel blij dat je me geholpen hebt." zei ze poes na dat hij haar bedankt had. Dit gaf hem toch wel een goed gevoel, dat hij toch iets goeds had gedaan maakte zijn pijn wat minder erg. Toch was hij er niet helemaal tevreden mee, liever had hij gehad dat de slang hem niet had gebeten. Hij keek voor zich uit, de hele wereld schudde hevig. Dat kwam omdat hij moest hinken. Even stopte hij, in de verte dacht hij wat te horen. Hij stond even stil en besefte dat het vast niets was. Hinkend liep hij weer verder, met Wintersong nog steeds naast hem. Toen ze weer een stukje verder waren hoorde hij weer iets, hij stopte en keek in het rond. Wat kan het zijn... dacht hij terwijl hij zoekend in het rond keek. ''Er is hier iets, of iemand...'' zei hij op een licht bezorgde toon tegen Wintersong. Laat het alsjeblieft geen adder, Rogue of een Bloodclan kat... dacht hij. Hopelijk was het geen van deze dingen, dat zou nu erg slecht uitkomen. Als het een adder was zouden ze moeten rennen, wat hij natuurlijk niet kon. Als het een Rogue of Bloodclan kat zou zijn moest hij maar hopen dat die niet zou aanvallen. Hij kon zich op dit moment namelijk amper verdedigen, hij wist niet hoe sterk Wintersong was maar alsnog... Dus hij hoopte maar dat het een prooidier of kat van hun clan was. Hij spitste zijn oren en keek nog eens goed in het rond. Het geluid werd steeds harder, het kwam dus dichterbij.

OOC: Mooie postsheet happy wink

Age: 12 moons
Gender: Female
Rank: Warrior

Wintersong liep door terwijl ze naast hem liep. Het zou nog wel even duren voor ze bij het kamp waren, maar dat maakte voor haar niet uit. Ze merkte dat Hurricanesteps even stilstond, alleen ze wist niet waarom, alleen voor ze hem iets kon vragen liep hij alweer verder en ze besloot om het maar niet te vragen. Ze waren niet veel verder toen ze een geluid hoorde en ze merkte dat Hurricanesteps het ook had gehoord. "Er is hier iets, of iemand..." Ze spitste haar oren en luisterde of ze kon horen wat voor iets het was, maar zonder veel succes. Het geluid werd steeds harder, dus ze nam een gevechtshouding aan. Ze hoopte maar dat het niks ernstigs was.