Just a normal day

Sheeptail opende langzaam haar ogen. Ze staarde even voor haar uit, nog niet willend om op te moeten staan. Ze hoefde het gelukkig ook niet, want ze hoefde niet meer te jagen en te patrouilleren, ook al zou ze het wel willen. Ze was er gewoon te oud voor en dan wilde alles niet meer zo heel goed lukken qua jagen en patrouilleren. Ze zuchtte even een keer voor ze opstond en ze haar lichaam uitrekte om de stijfheid uit haar gewrichten te halen. Dat was het nadeel als je ouder werd, maar gelukkig was het geen bladval of bladkaal, want dan zou ze er veel meer last van hebben dan nu. Ze liep uit de den en stond buiten de den even stil. Ze liet de zon haar crème kleurige vacht verwarmen. Het gaf haar altijd wel een fijn gevoel om gewoon in de zon te kunnen staan, zonder je echt ergens zorgen over te moeten maken. Ze liet haar groene ogen even over het kamp glijden, het zag er gewoon uit als normaal, de kittens speelden voor de nursery, terwijl hun moeders toekeken, een groepje warriors stond met elkaar te praten. Gelukkig was er niks aan de hand dat ze ongerust zou maken. Daar was het misschien ook wel een te mooie dag voor, maar ze wist zelf maar al te goed hoe een mooie dag ineens om kon slaan in iets slechts, alleen ze hoopte er nooit op. Ze zocht een zonnig plekje dichtbij de elders den uit en ging er liggen. Ze liet haar hoofd rustig op haar poten rusten en hield haar blik ondertussen op het kamp gericht.
Ze opende haar ogen, was ze weer eens ingedommeld? Dat moest wel, want toen ze naar de zon keek was het al zonhoog. Ze kon zich niet herinneren dat het al zonhoog was toen ze de laatste keer had gekeken, dus ze moest wel zijn ingedommeld. Ze gaapte even een keer, waarschijnlijk was ze gewoon duf geworden van de zon en daardoor uiteindelijk ingedommeld. Ze merkte dat de plek waar ze lag niet meer in de zon was, maar ze had ook geen zin om op te staan en naar een andere plek te gaan. Het was tenminste wel lekker koel rond zonhoog om in de schaduw te liggen. Ze zuchtte een keer en besloot om deze keer haar hoofd maar niet meer op haar poten te leggen, want ze had geen zin om weer in slaap te vallen, misschien gebeurde er namelijk wel iets in het kamp en was het misschien wel interessant om naar te luisteren. Ze liet haar groene blik rond het kamp gaan, kijkend of er iets interessants te vinden was.

Trillend van inspanning sprong de oranje witte apprentice op het kleine ietsvermoedende muisje voor hem, een laatste kleine piep als doods kreet liet hij nog horen voordat de apprentice hem dood beet. Trots hield Tailpaw zijn verse prooi omhoog en liep daarna naar de plek waar zijn andere prooi lag, nog een muis en een eekhoorn, hij was erg trots op wat hij gevangen had. Rustig pakte hij al zijn prooi op, de twee muizen en de eekhoorn, en begon daarmee rustig naar het ThunderClan kamp toe te lopen met een behoorlijk tempo. Toen hij daar eenmaal aankwam liep hij naar de prooi stapel en legde daar de twee muizen neer, de eekhoorn zou hij naar Sheeptail brengen had hij besloten, misschien had ze nog wel een mooi verhaal. Rustig liep hij, met de eekhoorn in zijn bek, naar de elders den. Al snel zag hij Sheeptail liggen, ze lag dichtbij de Elders den in de schaduw. Met rustige stappen liep hij naar haar toe. 'Hoi Sheeptail' zei hij vriendelijk terwijl hij de eekhoorn voor haar neer legde 'Deze heb ik voor je gevangen' vertelde hij trots terwijl hij naast haar ging zitten.