Please, don't break me again... {{Smokebreath}}

Wolfpaw schudde haar kop en probeerde de natte plekken te ontwijken. Nu ze geen mentor had moest ze zichzelf als leren en dat was dus ook over moeras lopen. Al mislukte dat wat. Het water stond nu hoger dan ooit met de sneeuw die smolt. En haar buikvacht was daardoor doorweekt. Wat nog erger was dat ze net op dit moment doorzakte en een grote plons maken. Het water spetterde hoog op en tot haar angst op een kat. Die was nu helemaal doorweekt. Ze trok grote ogen op. "Ooh, sorry meneer."

"Nog niet genoeg problemen, Wolfpaw? Moeten er ook nog zieke katten bij." Ze kromp in elkaar. De kater leek zo boos. Ze dacht daarom super snel na. Als hij zo boos kon zijn kon zij dat ook niet? Waarschijnlijk zouden ze dan ruzie hebben, maar ze had totaal geen zin om weer eens met angst opgescheept te zitten. Dus daarom reageerde ze even chagrijnig als hij. "Kan ik eraan doen dat de sneeuw smelt, waardoor het water extra hoog staat." Ze wierp een blik op de plek waar hij stond en waadde er naartoe. Zo had ze het nog droog. "En trouwens ik kan er niets aan doen dat ik geen mentor heb die mij kan leren waar ik moet staan." Voordat hij iets kon zeggen voor verdediging sprak ze al. "En ik weet dat Shrewstar het druk heeft, dat weet iedereen." Ze zei het rustiger dan de vorige zinnen, maar nog steeds slechtgehumeurd.

"Hier niet lopen misschien?" Ze vernauwde haar ogen. "Dan doe je misschien nog iets nuttigers, in plaats van prooi wegjagen voor katten die wel wat kunnen." Wolfpaw zuchtte en keek naar de grond. Hij had gelijk, maar dan had hij het recht nog niet om zo te doen tegen haar. Als het van haar had afgehangen had ze vriendelijk gedaan. "Ik zou zelf immers geen brutaal nest willen trainen." Ze moest tranen wegslikken. "Dat wilt blijkbaar niemand.", antwoorde ze afgemat. Ze zette een drafje in zodat ze naast hem ging lopen. "Maar ik bedoel, wil jij de hele tijd angstig zijn, nee." Ze staarde strak naar de grond. "En als ik eens het lef heb om niet angstig te antwoorden, word ik afgesnauwt." Zijdelings wierp ze een blik op hem. Dan gingen haar gedachten weer naar zijn laatste zin. "Jij was toch ook zo brutaal als apprentice, of is dat met de jaren gekomen?" Het was een gewone vraag, dat ook verkeerd geïnterpreteerd kon worden. Hopelijk vatte de kater het juist op.

Ze liet haar kop hangen toen ze zijn gezicht zag. "Blijf je me beledigen Wolfpaw? Of ben je nu klaar?" Ze schudde haar kop. "Nee, nee. Dat bedoel ik niet. Ik vroeg het gewoon. I-ik bedoel, je bent niet oud. Ik ken er die nu half dood op de grond liggen en alleen maar prooi vragen. M-maar i-ik vroeg het me gewoon af." Niet wetend wat te doen bleef ze naast hem lopen. Ze voelde zich slecht. Gedeeltelijk doordat ze zo brutaal was geweest en omdat hij gelijk had.

"Zo oud ben ik nog niet, Wolfpaw." Ze zuchtte. Er was echt geen gesprek te vinden nu. "En nee, een apprentice behoort discipline te hebben. Brutaal zijn naar je meerdere werkt alleen maar in je nadeel." Denkend aan zij die geen prooi kon vangen. "S-sorry Smokebreath, ik zal nooit meer brutaal zijn." Zou zij echt geen discipline hebben. "Heb je geen discipline als je geen prooi kan vangen?", vroeg ze voorzichtig, maar krachtig. Wolf probeerde hem niet weer boos te maken, maar ze wilde geen watje zijn.