A new face {Russetpaw}

Hij liet zich door zijn potten zakken. Zijn blik lag op een eekhoorntje dat in het rond was een het scharrelen. Hij jaagde hier niet vaak, want hier ging de geur van katten het meest. Toch had hij per toeval iets kunnen vinden en dat had hem verrast. Toch ging hij alles geven om dit beest te vangen. Het zou zijn eerste prooi zijn in dagen. De laatste prooi die in zijn kaken had gezeten, was ook een eekhoorn geweest en die had het nooit terug gemaakt naar het kamp. Hij had hij kopje van het diertje toen verbrijzeld, net als zijn achterpoten en daar had Innerghost hem op betrapt. Soms vervloekte hij zichzelf voor die stomme zet, maar goed, het was geschieden en het was gebeurd, hij kon er niks aan doen. Zijn linkerpoot streek langs de witte sneeuw en werd langzaam terug op de harde grond gezet, hij was zo dichtbij. Hij spande zijn achterpoten op, wiegde met zijn achterhand en sprong op. Hij lande zachtjes en liet zijn gewicht op het diertje vallen. Zijn klauwen doorboorde het nekje van het diertje en deze was opslag dood. Bloed droop uit zijn smalle nekje. Hij liet zijn klauwen terug it het lichaam gaan en ademde even de geur in van bloed, dat vond hij altijd het fijnste. Bloed rook scherp, iets wat hij wel van redelijk ver kon ruiken. Andere geuren waren zo verwarrend.

Tag:: Russetpaw

De geur van bloed, vermengd met de geur van een natte vacht. De rossige vacht van Russetpaw stak uit boven een kaal bosje, waarachter ze een waterrat had weten te vangen. Die dingen stonken zeg, verschrikkelijk. Russetpaw wist nu al zeker dat ze dat dus niet zou gaan eten, mooi niet. Maar voor een Queen of een Elder zou het perfect zijn. Met snelle bewegingen groef ze een gat en legde de waterrat erin, later zou ze die wel komen ophalen.
Voorzichtig wandelde de rossige kattin door het gebied heen, ze was inmiddels bij de Burnt Sycamore uitgekomen en een bekende, noch onbekende, geur was haar tegemoet gekomen. Ze had een vaag beeld van een zwarte kater met blauwe ogen, maar verder wist ze weinig van hem. Ja, zijn naam; Nevermind. En het feit dat ze deze geur wel eens vaker in de vacht van haar zusje Aurypaw had geroken. Wat was het toch met die twee? Nieuwsgierig wandelde ze naar de zwarte kater toe en sprong op een afgebroken tak, waardoor ze iets boven hem uitstak. "Hallo daar, Nevermind," miauwde ze kalmpjes.

Hij schepte wat sneeuw op en verborg het diertje onder een laag poedersneeuw. Langzaam kleurde de witte laag rood, maar hij negeerde het en vervolgde zijn doel. Hij wou dit diertje zo snel mogelijk verbergen voor hebberige apprentices en hongerige roofdieren. Toen hij eindelijk klaar was, keek hij op. Even fronste hij toen hij een vage rossige pels zag. Hij knipperde wat verward en zette een stap naar voren. De kattin verscheen op een tak, waardoor ze groter was dan hij. Aury? Wat deed ze nou hier? Hij knipperde wat verbaasd met zijn ogen, zijn blik vulde zich met zoals liefde als verbazing. Het was alsof zijn ene hersenhelft zei dat dit Aury was en de ander niet. Hij slikte en schudde even zijn kop. Hij moest helder worden. Aury zou inderdaad naar hem komen buiten het kamp en ze kon zijn geur hebben opgepikt.... Maar... Toch... "Hallo daar, Nevermind," Dat bevestigde het. Hij keek op. Onzekerheid lag in zijn ogen, toch was hij zelfzekerder dan eerst. Hij knikte even naar haar ter begroeting en ging zitte, waarna hij netjes zijn staart om zijn poten sloeg. "Met wie heb ik het genoegen?" Vroeg hij beleefd. Hij onderdrukte een laag gesnor. Hij moest duidelijk nog de klik maken dat dit niet Aury was.

De reactie van de kater voor haar deed haar een klein beetje schrikken. Ze zetten een stap achteruit en vroeg zich af of ze Littlestream erbij moest halen, de blik in zijn ogen leek nou niet echt ... geweldig gezond. Ze keek hem verbaast aan en kreeg een even verbaasde blik terug. Goed, nu snapte ze het helemaal niet meer. Nja, het zal wel loslopen, hopelijk. "Met wie heb ik het genoegen?" werd er daarna beleefd aan haar gevraagd. Russetpaw twijfelde eventjes, maar ging toen toch zitten. Haar blauwe ogen gleden over de zwarte kater heen, maar stopte bij zijn eigen blauwe ogen, waar ze eventjes bleef hangen voordat ze antwoord gaf. "Russetpaw, dochter van Innerghost en Flamepath, zus van Ravenpaw, Aurypaw en nog een nest." Ze noemde haar oudere broers en zussen niet eens meer, ze had toch bijna geen contact meer met die warriors. Alsof ze van de aardbodem verdwenen waren leek het wel.

[Een puntje waarop Nevermind haar van Aury kan onderscheiden; Russet is donkerder van kleur en heeft blauwe ogen ipv groene xD]

Hij slikte even toen de kattin zag dat hij zelf ook verward was. Maar goed, dat kwam wel vaker voor. Hij had rare ogen waar hij blijkbaar of een erge leegte kon in leggen of erg veel emotie kon in laten afspelen. Hij had door de moons heen geleerd dat hij het maar meer bij het eerste moest houden. Liet hij het tweede voor, dan kwam hij zo'n geval als nu voor. Rare blikken. De kattin voor hem ging zitten. "Russetpaw, dochter van Innerghost en Flamepath, zus van Ravenpaw, Aurypaw en nog een nest." Hij voelde hoe een warm gevoel door hem trok bij de gedachte aan Aury. Daarom leek ze zoveel op haar! Ze was haar zus! Hij kon zichzelf wel voor rot slaan en meppen. hij was zo dom geweest. Hij lachte zwakjes naar de apprentice. "Ik ken je zus goed," begon hij kalmpjes zodat hij de overige emotie uit zijn ogen kon halen. "Ik verwarde je even voor haar, sorry," zei hij, want hij had het wel gezien, hoe ze naar hem keek. Ookal was ze niet een echte kopie van haar zus, toch had ze trekken van Aury die ervoor zorgde dat hij toch nog steeds twijfelde. Toch overviel het gevoel hem toen hij dacht aan Lone. Ne, dat mocht geen tweede keer gebeuren.

"Ik ken je zus goed," de kalme toon in de stem van Nevermind deed haar zelf ook weer een beetje tot rust komen. "My sister didn't pick the smarest one to hook up with, I see," miauwde ze daarna, met een licht plagende toon in haar stem. "Ik denk dat je Aury wel wat beter dan 'goed' kent, Nevermind," sprak ze daarna, rustiger. Ze had de blik in zijn ogen best wel gezien, ze had er alleen weinig aandacht aan gegeven. "Ik verwarde je even voor haar, sorry," Russetpaw knikte. "Ja, dat had ik door. Mja, je bent niet de eerste die dat doet," miauwde ze daarna kalm, terwijl ze ging zitten en haar poot een lik gaf. "Maar dan moet je me toch eens uitleggen. Waarom Aurypaw? Ik bedoel, we zijn nog steeds apprentices en het is verboden om een relatie aan te gaan met een warrior, of überhaupt als apprentice," vroeg ze daarna, nieuwsgierig van aard.

"My sister didn't pick the smarest one to hook up with, I see," Nevermind sloeg even nijdig met zijn staart, toch kon het hem eigenlijk niks schelen van wat zij van hem dacht. Zij was nog steeds niet iemand die iets in zijn leven betekende. Ze kon misschien zijn schoonzus worden en daar bleef het bij. "Ik denk dat je Aury wel wat beter dan 'goed' kent, Nevermind," Hij snoof even afkeurend. Hij hield er niet van dat katten hen wantrouwde. Dat had hij al bij Innerghost duidelijk gemaakt. Toch hielp ze hem niet om hun vertrouwen terug op te bouwen. Wantrouwig karakter... En dan was hij erg. "Ja, dat had ik door. Mja, je bent niet de eerste die dat doet," vervolgde ze. Hij knikte even. Ze leken op elkaar en dan was het wel begrijpelijk dat sommige katten hen door elkaar haalden. "Maar dan moet je me toch eens uitleggen. Waarom Aurypaw? Ik bedoel, we zijn nog steeds apprentices en het is verboden om een relatie aan te gaan met een warrior, of überhaupt als apprentice," Hij keek haar even schuin aan, totaal wantrouwig. Hij snoof even, om duidelijk te maken wat hij hier van dacht. Dat was nonsens. "Ik kan gewoon goed overweg met je zus," gaf hij toe. "We hebben helemaal geen relatie. Ik zie haar amper," Hij was compleet eerlijk, toch deels. Ze hadden een soort relatie. Als Aury eindelijk een warrior zou zijn, dan kon hij haar zijn partner noemen en konden ze eindelijk aan al de geruchten ontkomen. Misschien zou zelfs de woede in zijn aderen verdwijnen. Misschien was het enkel spanning die hem zo ver had gedreven. "Ik weet heel goed dat zo'n relatie verboden is, ik overtreed dus geen regels," zei hij. Hij vernauwde zijn ogen en keek met een achterdochtige blik in de blauwe ogen van de zus van zijn Aury. "Aurypaw dus ook niet," Hij moest even een steek van pijn tegen gaan. Hij noemde haar altijd Aury, zo klonk het minder erg als hij over haar praatte en het feit dat ze de regels daadwerkelijk overtraden.