This can't go on like this {Kippenjacht groep}

Brightspots had een onrustige nacht gehad. Zelf was ze al broodmager door de slechte leafbare die ze achter de rug hadden gehad, en nu ook nog eens een koude newleaf. Ze hoopte dat Greenleaf iets hoopvoller zou zijn. Enkel voelde het onwerkelijk en zat haar kop nog vol met wat er de dag hier voor was gebeurd. Één van hun clangenoten was overleden door de prooi schaarste. Een beetje wanhopig kwam Brightspots haar nest uit, ze had slecht geslapen en had het gevoel dat er iets gedaan moest worden. Maar wat? Wat was het gene wat hun helpen kon weer op sterkte te komen? Ze schudde met haar kop en ging zitten terwijl ze naar de nauwelijks gevulde prooi stapel keek. Een magere Queen die van een muis, met nauwelijks wat er aan, aan het eten was viel in haar zicht. Ze had kittens, maar kon er amper nog goed voor zorgen. Wat als zij zelf nu Queen zou worden? Hoe moest ze dan voor haar kittens zorgen in deze tijd? Of voor zich zelf? Zwanger zijn vroeg om veel energie, en dus voedsel! “Dit kán zo niet langer…”

Tigerpaw rekte zich uit en keek naar de prooistapel. Het mocht dan wel geen leafbare meer zijn, veel te eten was er zeker niet. Ze wist dondersgoed dat ze onmogelijk iets kon pakken zonder op haar kop te krijgen van het stelen van voedsel dat anderen harder nodig hadden. Zoals de Queen die even later een mager beestje van het kleine hoopje pakte. Ondanks dat knorde haar maag toch echt van de honger. De jonge poes was nog geen warrior en had dus nog niet zoveel voorrechten als katten van misschien een maan ouder als zij. Met een geirriteerde blik in haar ogen stapte ze richting de kampingang, om dan maar op zoek te gaan naar iets te eten dat niet van het magere hoopje in het kamp kwam. Voordat ze de doorntunnel kon bereiken, werd haar aandacht echter getrokken door een gesprek tussen twee warriors en een apprentice. Haar groene ogen volgden de blikken van de drie. Ze keken naar de Queen en haar kleine prooi. De honger ging ook voor de rest niet onopgemerkt. Tiger wilde eerst doorlopen, maar plots schoot haar iets te binnen wat misschien wat actie zou brengen tussen haar Clangenoten. Ze trippelde naar de rest toe en hield stil op een klein afstandje. "Dat vind ik nou ook. Ik vraag me toch af waarom die twolegs altijd te eten hebben. Ze moeten vast een enorme voorraad hebben," mompelde ze al kijkend naar de Queen. Als dat hen niet op ideeën zou brengen wist ze het ook niet meer.

Harespirit streek haar snorharen glad met haar voorpoot. Ze was zich aan het wassen. Het was meer iets om te doen te hebben voor ze zou beginnen met de jacht. De onheilspellende lege prooistapel was haar allang opgevallen en het was nu hetgeen geworden waarmee ze elke avond naar bed ging. De clan leed enorm door de prooischaarste en dat joeg haar enorme angst aan. De queen die magertjes er bij zat en aan een erg magere muis knabbelde trok haar aandacht. Zwijgend keek ze toe hoe Brightspots lang haar heen liep, die blijkbaar ook de queen meteen in het zicht kreeg. Acornpaw voegde zich bij haar en ze ving vaag op wat ze zeiden. Met haar oren gespitst luisterde ze naar hun gesprek. Tigerpaw, Perishpaw en Honeydew voegde zich bij hen. Verlegen begon Harespirit met haar pootjes te schuifelen. Eigenlijk wilde ze zich bij hen voegen. Over kippen wist ze niet veel, over twolegs niet minder. Maar ze kon op zijn minst er over meepraten. Heel nerveus liep ze naar het groepje en ging ze naast Honeydew staan. "Honeydew heeft wel gelijk" Miauwde ze heel zacht, verlegen keek ze naar iedereen om haar heen en ze haalde diep adem. "Maar zoals Perishpaw al zei, Twolegs hebben massa's kippen. Als ze ze zelf eten .. waarom zouden wij ze dan niet kunnen eten?" Gooide ze in de groep, ze praatte iets te snel door haar nervositeit maar was er zeker van dat iedereen haar gehoord had. Ze keek met haar bleek groene kijkers de groep rond en ging toen zitten, haar vacht ietsje dikker van spanning.

Het was nog koud toen Nimble haar nest uitliep en zich buiten vertoonden. Normaal was het druk in het kamp, maar nu leken de katten zich te hebben verzameld en stonden in een kringetje met elkaar te praten. Wat was er aan de hand? Ze spitste haar ogen en probeerde het groepje af te luisteren. Kippen? Twolegs? Dit klonk interessant. Toen ze Honeydew, haar moeder, bij het groepje zag staan, trippelde ze naar haar toe. "Hoi," zei ze opgewekt en probeerde intussen meer van het gesprek mee te krijgen. Wat waren de katten van plan? Kippen vangen bij de twolegs vanwege de honger? Klonk goed! "Mag ik ook mee?" vroeg ze aan de groep. Ze wist dat ze 'pas' een apprentice was, maar er stonden nog een paar andere apprentices bij het groepje, die ook aangeven mee te willen.

Ze hapten, ze hapten snel. De apprentice naast haar, Perishpaw, stelde voor om kippen te stelen van de Twolegs. Als er iets was dat die vreemde wezens uit hun dak deed gaan dan was het wel als er iets van hen gestolen werd. Vooral de levende wezens die zij voor zichzelf hielden. Dit beloofde nog een leuk avontuurtje te worden. Misschien zou ze er zelfs wat prijzende woorden van haar mentor op overhouden. Tigerpaw luisterde naar de warriors die begonnen te spreken. In het begin twijfelden ze nog wel een beetje, maar uiteindelijk leken de meeste wel wat voor het idee te voelen. Het was heel onnatuurlijk voor haar om zich met zo veel anderen te mengen. Normaal bleef ze weg van alles wat haar niet aanstond, en dat was een hoop. Haar mentor was waarschijnlijk te danken voor het maskertje dat ze nu gemakkelijker droeg. Ja, ze was nog altijd even opvliegend, maar niet constant boos naar iedereen die haar ook maar aan durfde te spreken. Met die houding kon ze haar mentor niet goed helpen, dat bracht te veel focus op haar. De woorden van Honeydew deden haar kort met haar ogen rollen. Apprentice.. Zo één was zij er ook nog. Niet dat ze zich zou laten redden als iemand het probeerde. Waarschijnlijk was ze even goed getraind als de meeste warriors hier.

Harespirit keek om toen ook Iciclespirit zich bij hen voegde. Ondertussen werd Honeydew het eens met het idee om te gaan. Ergens was ze opgewonden om zo iets te doen. Ze had nog nooit zo iets gevaarlijks gedaan, enig gevaarlijks mocht je wel zeggen. Zij, Honeydew, Iciclespirit en Brightspots zouden allen op de leerlingen moeten passen. "Ik stel voor dat we allemaal één leerling pakken om op te letten" Zei ze plots en ze keek de kring rond met katten "Zo raken we niet in de war als er iets gebeurd, toch?" Voegde ze er aarzelend achteraan met een nerveuze zwiep van haar staart. Mocht er totale chaos uitbreken moesten ze wel een soort plan hebben. "En .. wat doen we als de twolegs ons toch vinden?" Al die vragen. Het klonk in haar oren nogal dom. Altijd vragen vragen vragen. Nooit eens een besluit. Zij was net zo goed een warrior als de rest. Maar toch voelde ze zich altijd te nerveus in groepen om goed tot haar recht te komen. Toch praatte ze door. "Daar moeten we eigenlijk ook een plan voor hebben" Zei Harespirit iets zelfverzekerder en ze keek Iciclespirit, Honeydew en Brightspots om beurten aan.

Jeah, haar moeder liet haar mee gaan! "Ja, haha. Je moet een beetje spanning in je leven houden," grijnsde ze. Ze probeerde rustig te gaan zitten en te luisteren naar wat Harespirit zei. Hij had een paar goede ideeën, vooral dat elke warrior een apprentice onder z'n hoede zou nemen. "Ik ga met Honeydew!" riep Nimble meteen. Ze vond het best spannend om naar de twolegs te gaan. De twee keer dat ze er was geweest had ze het maar een rare plaats gevonden waar een vreemde geur hing. Ze wilde bij een warrior zijn die ze kende en vertrouwde, en die haar kon helpen zo veel mogelijk kippen te vangen; die waren toch net wat anders dan een klein eekhoorntje of muisje.

Haar opmerking bleek gehoord te zijn, en begrepen te zijn. Als eerste kwam Acornpaw er bij, die helemaal met haar instemde en vervolgens vroeg wat er aan gedaan kon worden. "Ik weet het niet..." miauwde ze nadenkend over wat er aan gedaan kon worden. Ook Honeydew was er bij gekomen en was het met haar eens. Brightspots zuchtte toen ook zij aangaf niet te weten wat er aangedaan kon worden. Maar ze bleven niet voorlang met z'n drieën, want al snel kwam Tigerpaw er ook bij. Zij begon over Twolegs, en geïnteresseerd gingen haar oren wat naar voren staan terwijl ze naar Tigerpaw keek. Want het was waar, Twolegs hadden nooit honger. Behalve straat Twolegs dan, maar die zagen er ook nog wel goed gevoed uit. "Dat is het! We halen ons eten gewoon op bij de twolegs!" En dat was haar apprentice Perishpaw die er bij gekomen was. Brightspots keek hem vragend aan, hij wou toch geen kittypet food gaan eten? "Kippen, sommige twolegs hebben er massa's van," vervolgde Perishpaw. Brightspots dacht er over na, het was riscant, maar wel een goed idee. "Dat klinkt enigszins goed..." miauwde ze aarzelend. 'Ehm... lijkt jullie dat wel een goed idee?' Was wat Honeydew onzeker miauwde, waarna ze allemaal nare scenarios opnoemde. "Ik denk dat dat een beetje overdreven is... Met één zo'n kip kunnen we bijna een halve nursery voeden," miauwde Brightspots. Harespirit die er intussen ook bijgekomen was stemde in met Honeydew, wat ze wel begreep, het was een idee van een apprentice, en apprentices konden enigszins roekeloos zijn. Maar het was gewoon zo, twolegs hadden meer dan genoeg kippen, het zou hun vast niet opvallen als ze kippen misten. Nog twee katten kwamen er bij, Iciclespirit en Nimblepaw, die toestemming kreeg van Honeydew om mee te gaan. Oké, er werd al vanuit gegaan dat ze zouden gaan. Brightspots luisterde nog wat naar het heen en weer gepraat, maar het begon er toch op te lijken dat de meeste het er nu wel mee eens waren. "Oké, dus we gaan?" Vroeg Brightspots, zo'n typisch alles beslissende vraag.

Zodra Brightspots aangaf dat ze konden vertrekken, sprong Nimblepaw op. "Ja!" Ze tikte Honeydew aan dat ze ook op moest staan. Ze stond zenuwachtig op haar plaats te trappelen. Ze had nog nooit wat van de twolegs gejat, en ze vond het behoorlijk spannend. Ze liep richting de uitgang van het kamp, maar bleef even wachten tot de rest van de clan haar volgde.

Er werd verder niet meer over het koppelen van warriors en apprentices gesproken tot Tigerpaw's genoegen. Misschien zou iemand het straks nog omhoog brengen in het gesprek, maar hoe meer het uitgesteld werd hoe beter. Brightspots, die alles in gang leek te hebben gezet, vroeg of ze konden vertrekken. Een van de andere apprentices liet zich dit geen tweede keer zeggen en stapte meteen richting de uitgang. Ook Tigerpaw, die niet was gaan zitten, trippelde naar de doorntunnel toe. Nog even en ze zouden hun tanden in een verse kip zetten. Niet alleen de nursery zou zijn buikje kunnen vullen, maar zij ook. Hoe meer ze te eten kreeg, hoe meer energie ze had voor haar trainingen. En daarbij kon ze niet wachten om te zien hoe dit zou uitpakken. Goed of slecht.

'Dus we gaan?' Harespirit keek toe hoe Nimblepaw opvloog en Honeydew enthousiast aantikte. Ze volgde behoedzaam het groepje katten dat alvast naar de uitgang liep en haalde nog één keer diep adem. Zodra ze voet uit het kamp hadden gezet was er geen weg terug meer. Ze zouden terugkomen met zoveel kippen als ze allemaal konden dragen! En eindelijk zou de clan weer eens uitgebreid kunnen eten! Dat idee deugde haar meer dan wat dan ook op het moment. Het pepte haar een beetje op. Ze ging schuin achter de andere katten staan en wachtte ook op de rest. Harespirit slikte nerveus en begon al na te denken hoe ze zo een 'kip' nou het beste zou kunnen pakken..