I have taken the right road {Sparrowpaw's reis naar de Moonstone}

De avond begon langzaam in te vallen terwijl de kater zijn kruiden nog eens goed neerlegde zodat Brindlepool alles nog goed kon vinden. Hij wilde natuurlijk niet dat ze bepaalde kruiden opeens niet meer kon vinden als hij weg was. De meeste katten in het kamp sliepen al, maar Sparrowpaw had een taak deze nacht. Hij keek naar de kruiden, maar besloot het zonder te doen, hij zou namelijk voor het eerst naar de Moonstone reizen om kennis te maken met StarClan. Hij wilde Brindlepool niet lastig vallen en had daarom besloten alleen te gaan. Een gevaarlijke keuze, maar StarClan zou over hem waken als ze hem accepteerden als toekomstige medicine cat. Hij gaf een paar vluchtige likken over zijn lange pels en zette zijn poten toen in beweging. Sparrowpaw trippelde het kamp uit en sloeg zijn blik naar boven, waar al vaag de sterren te zien waren in het avondrood. Gelukkig voor hem hoefde hij niet erg veel te reizen, alleen maar een thunderpath oversteken en de Mothermouth vinden. Hij voelde de koude grond onder zijn poten en verplaatste zich snel voort door het territorium, ondanks zijn verlamde poot. Het ging iets slomer dan bij de meeste katten, maar het was wonderbaarlijk dat hij als nog zo snel was. De kater stopte toen hij de vieze geur van alsvalt rook, thunderpath. Hij stak zijn kop door de struiken heen en er viel geen monster te zien. Zo snel als hij kon hupte hij er over heen. Toen hij net aan de andere kant was schoot er een monster over het thunderpath: net op tijd. De kater zuchtte een keer en ging - onderhand wat vermoeid - verder. De grond onder hem werd vervangen door koude stenen, hij was er. Voor zich doemde een donker gat op: de ingang naar de Moonstone. De kater stapte de duisternis in en trippelde langzaam door de tunnel heen, elke geur goed in zich opnemend. Het rook er vaag, naar alle clans en nog iets wat hij niet goed kon plaatsen. Plots werd de ruimte groter dan waar hij net nog in liep. Een gat in het plafond liet de grote steen in het midden oplichten. Langzaam liep hij er heen en ging liggen bij de steen. Dit werd het moment van de waarheid. Voorzichtig drukte hij zijn neusje tegen de steen aan en hij voelde zijn spieren en oogleden slap worden.

{Gelieve niet in te posten}