Heeeeey Brother!

Daar zat die, het muisje scharrelend tussen de sneeuw door, wanhopig zoekend voor eten. Jammer genoeg zou dit muisje zelf de maaltijd zijn. Stilletjes sloop hij naar voren, poot stap voor poot stap. Zijn blauw grijze ogen strak op het muisje gericht bleef hij naar voren sluipen. Hij maakte zich klaar voor de sprong, enkel belande er toen iets op zijn rug. Het muisje rende er luid piepend van door. Thrushdive grauwde en draaide zich met een soepele beweging en een zwaai met zijn lange poot naar de aanvaller toe, die hij op de grond drukte. Verbaasd keek hij neer op zijn aanvallen, "Tallpaw!" Riep hij uit terwijl hij neer keek op zijn broertje. Hij liet de apprentice los. "Bedankt, kleine warrior, nu is mijn prooi er vandoor gegaan," miauwde hij.

De kleine gluiperd deed hem denken aan zich zelf toen hij apprentice was, alleen dan een stuk gelukkiger en opener. Dat was hij zelf niet geweest als Thrushpaw. "Je had je gezicht moeten zien!" Lachte de kersverse apprentice. "Niet normaal, net een oorwurm!" Tallpaw deed een poging om hem te imiteren. Thrushdive sloeg met zijn poot naar zijn oor en Tallpaw schoot in de lag. "Wat ben je aan het doen?" Vroeg Tallpaw. Thrushdive zwaaide met zijn lange staart. "Ik wás aan het jagen, tot jij me aanviel en mijn prooi afschrok, well done." Thrushdive grijnsde. "Nu vraag ik me af, zo goed als jij prooi afschrikt, kan jij prooi ook zo goed vangen?" Daagde hij de apprentice uit.

"Vraag Innerghost maar, want zij heeft het mij geleerd," miauwde Tallpaw hooghartig. Thrushdive grinnikte, "dat zou ik dan wel eens willen zien," miauwde Thrushdive met een zwaai van zijn staart. "Maar," miauwde Tallpaw plots. Thrushdive keek zijn broertje vragend aan. "Nog beter in oudere broers vangen," miauwde Tallpaw grinnikend. Thrushdive lachte en zakte door zijn voorpoten heen, klaar voor welke aanval Tallpaw ook in zou zetten. Maar het werd een subchange. "Thrush," begon zijn broertje. Thrushdive keek een verwarde uitdrukking op zijn gelaat en ging weer recht op staan. "What's up?" Vroeg hij terwijl hij ging zitten en afwachtte naar wat zijn jongere broer zeggen ging. "Heb jij wel eens ruzie gehad?" Hier op moest Thrushdive lachen, terwijl dat niet helemaal zijn bedoeling was. "Maar natuurlijk, algemeen bekend," miauwde Thrushdive, er mocht dan aan lach op zijn gezicht staan, zijn ogen zeiden anders. "Waarom?" Miauwde Thrushdive op een wat serieuzere toon. Serieus zijn was niet een van zijn beste kwaliteiten, dat bleek wel uit zijn eerste reactie op de vraag, maar hij kon het wel, enigszins.

Thrushdive moest grinniken bij het plagerig duwetje van zijn jongere broer, en hij gaf hem een duw terug. "Running en ik hebben ruzie," vertelde Tallpaw. Thrushdive keek hem verbaasd aan. Hij en zijn apprentice, Runningpaw? "Jij, en Runningpaw?" Miauwde hij vragend. Tallpaw ging er al snel tegen in, "Maar het komt wel goed, zullen we gaan jagen?" Nog even verbaasd van wat Tallpaw had gezegd keek hij de apprentice aan. Hij haalde zijn schouders op en grijnsde. "Helemaal goed!" Miauwde hij waarna hij op stond. "Laat maar eens zien wat almachtige deputy jou geleerd heeft," miauwde hij, hem een nieuwe plagerige duw gevend. Doorgaan op problemen was niks voor Thrushdive, hij wist dat soort dingen daarom ook wel makkelijk en snel los te laten. Andermans problemen zouden niet snel zijn problemen worden, alleen als het om Snowynight ging.

Thrushdive lachte. "Pas maar op hoor, ik ga meer vangen dan jij," pochte de jonge apprentice. "Oh, vast!" Grauwde Thrushdive uitdagend een aanloop nemend en over zijn broertje heen springend om er zelf ook vervolgens vandoor te gaan.
De struiken om hem heen werden dikker, maar hij hielt wel zijn ogen gericht op zijn jongere broer, Tallpaw. Tegelijkertijd zijn instincten op andere onverwachte beelden, geluiden, en geuren gericht. Niks. Geen geur van prooi, geen geluid dat naar een prooi kon richten, en ook geen enkele zicht van prooi. Hij richtte zijn blik weer op zijn broer, hopend dat de jonge kater hem kwijt was, al betwijfelde hij dat, gezien het sneeuw wat zijn spoor al snel bepaalde. Hij sprong in een boom, hij had niet voor niets de naam Thrushdive gekregen. Hij kroop zo stil mogelijk over de takken heen, door van tak naar tak in andere bomen terecht te komen. Als zijn broertje hem niet door had, zou hij hem eens goed laten schrikken. Een plagerige grijns vromde zijn lippen terwijl hij zijn broertje nauwlettend in de gaten hield.

Slim, slim was dat jonge katertje. De kater zat zo dat Thushdive niet boven op hem kon springen, jammer was dat. Thrushdive scande de takken, en zocht één op waar hij naar toe kon sprinngen, één waar veel sneeuw op zat. Gelukkig waaide de wind in de goede richting, en zou het sneeuw hoogstwaarschijnlijk boven op het katertje terecht komen. Thrushdive zwaaide met zijn staart en sprong van de tak af, richting de tak met het sneeuw er op, die tikte hij aan, en zo belande hij op de grond, op alle vier de poten. Het sneeuw viel ook naar beneden, als een bak, zelf kwam hij ook onder redelijk wat sneeuw te zitten. Nu maar hopen dat Tallpaw er ook onder kwam te zitten.

Nadat het sneeuw over Tallpaw heen gegoten was schudde de apprentice zich uit. Niet veel later dook de apprentice op hem af. Thrushdive grinnikte en schudde het beetje sneeuw dat op hem terecht was gekomen van zich af. "Ik ben geen prooi gekkie!" Thrushdive keek vragend, maar Tallpaw sprong al boven op hem. "Oh? Is dat zo?" Vroeg hij plagend, terwijl hij een hap sneeuw in zijn bek kreeg. Thrushdive spuugde het sneeuw uit en grijnsde zijn tanden bloot. "En pas maar op, want deze 'prooi' vecht terug!" Thrushdive sprong op. "Oh jij kleine..!" Thrushdive greep Tallpaw vast bij zijn nek vel en drukte met zijn poot zijn kop in het sneeuw. "Probeer maar los te komen, broertje van me," grauwde hij speels in zijn oor terwijl hij rustig een beetje kracht zette om het hem moeilijk te maken, al onderschatte hij de apprentice zeker niet.

Ja, zijn broertje kon wel tegen een stootje, tenminste daar ging hij van uit. Hij aarzelde daarom ook niet om wat kracht te zetten. Wanneer Tallpaw auw of iets in die trant zou zeggen, zou hij ook wel ophouden. Al was het risico bij Thrushdive dat er twee keer auw gezegd moest worden. Om met hem te stoeien moest je gewoon tegen een stootje kunnen. "Spelen, eh Thrushdive, niet vermoorden." Hij werd uit zijn waas van het stoeien gehaald. Tallpaw verschoof zijn kop waardoor Thrushdive viel, boven op Tallpaw. Hij grijnsde en draaide zijn kop naar Snowynight terwijl hij onschuldig naar zijn partner glimlachte. "Don't worry, dear," miauwde hij met een knipoog. Hij kroop van Tallpaw af en schudde zijn licht vochtige vacht uit. Hij niesde even en grijnsde. "Zeg, kennen jullie elkaar?" Thrushdive keek om naar Tallpaw die een ondeugende blik in zijn ogen had. Hij keek naar Snowynight en liep naar haar toe en legde zijn staart op haar rug. "Jazeker," miauwde hij met een grijns.

"Katers zullen ook altijd kittens blijven, of niet?" Miauwde Snowynight waarna Thrushdive omviel. Oh, kleine kater, you did wrong boy. Thrushdive kwam overeind en naast Snowynight staan met zijn staart over haar rug heen. Tallpaw kwam naar hen toegelopen en zette een dramatische houding aan, in een buiging keek hij op naar Snowynight en Thrushdive trok zijn wenkbrauwen op. "Zo mooi om u eindelijk te ontmoeten schone jonkvrouwe," miauwde Tallpaw met die zelfde ondeugende blik in zijn ogen en een uitdagende houding. Oh, kleine, dacht Thrushdive terwijl hij zijn lippen op krulden tot een grijns met ontblote tanden. Thrushdive deed een stap naar voren en sloeg zijn poot op de kop van Tallpaw, niet pijnlijk hard natuurlijk, maar het was zijn broertje, die moest tegen een stoottje kunnen.