And hunting we will go [Nimblepaw]

Haar grijze vacht piekte tussen de nieuwe blaadjes in de bomen door en haar gouden ogen keken nieuwsgierig naar het gras onder de boom. Ze waren voorzichtig in de bomen geklommen, uit de wind, zodat de konijnen hen niet konden ruiken. Ah, daar waren ze. Drie kleine konijntjes. Mager, maar er zat genoeg vlees aan om een hongerige apprentice te voeden. Honeydew draaide zich om naar Nimblepaw. 'Zie je ze?' fluisterde Honeydew om de konijnen niet te laten schrikken. 'Dat is het groepje konijnen waarover ik je vertelde. Ze zijn pas net wakker, dus slaperig, maar ze zijn nog steeds heel alert. Het blijven tenslotte prooidieren.' Honeydew keek voorzichtig weer naar de konijnen onder haar om te zien of ze haar gehoord hadden, maar ze bleven voorzichtig rondhuppelen. 'Wat we vandaag gaan leren is een beetje avontuurlijk: prooidieren bespringen vanuit een boom.' Honeydew praatte nog steeds zacht, maar kon haar ogen deze keer niet van de konijnen afhouden. 'Ik heb wel gezegd dat ik niet zo goed ben ik vechten, maar dit is ook heel handig om een andere Clan te bespioneren, of een verrassingsaanval. Onthoud de belangrijkste punten: kies een lage tak uit, zodat ze niet meteen alles breekt als je springt, blijf laag en blijf uit de wind. Dan kan er bijna niks misgaan.' Ze draaide zich om naar Nimblepaw. 'Wil jij het als eerste proberen?'

Nimblepad had zich aan de boomtak vastgeklemd. Dit was haar eerste jachttraining, en ze had er onwijs veel zin in. Ze keek naar de drie konijntjes die sterk waren verzwakt door de strenge winter. Ze had nog nooit wat gevangen, en haar pogingen hadden tot nu toe nergens op geleken. Ze was een beetje onzeker, maar het idee dat ze de diertjes vanuit een boom aan zouden vallen maakte haar enthousiast. Ze hield van boomklimmen. Het was tot nu toe het enige wat ze echt goed onder de knie had. Het idee dat ze dat kon gebruiken voor een geslaagde jacht, zorgde ervoor dat ze wat meer vertrouwen in zichzelf kreeg.
"Ik wil het proberen," grijnsde ze breed. Ze keek Honeydew aan, en probeerde haar lage houding na te doen. "Hoe moet ik te werk gaan? Ik ga er vanuit dat het niet zo simpel is dat ik als een gek achter ze aan moet rennen." Ze was snel, maar de vorige konijnen die ze had geprobeerd te vangen, waren haar steeds te slim afgeweest. Snelheid had ze, nu de techniek nog.

Honeydew grijnsde even breed als Nimblepaw toen ze zei dat ze de konijnen wilde bespringen. Honeydew had expres gekozen voor bespringen vanuit een boom als eerste 'training': ze had gezien dat Nimblepaw ontzettend goed was in klimmen en dat zou haar ook wat zekerder maken: als het jagen misging, zou het andere deel, het boomklimmen, vast en zeker wel lukken. 'Het eerste deel doe je al goed: zo laag mogelijk blijven. Als je een idee hebt waar je wil gaan landen - in dit geval dus bij de konijnen - focus je precies op die plaats en als je springt, hou je rug zo recht mogelijk en je voorpoten gericht naar de plaats waar je landt. Je voorpoten en achterpoten moeten één rechte lijn vormen. Vaak hebben prooidieren pas als je landt in de gaten dat er iemand is, dus het verrassingseffect komt hier goed van pas. Mocht er een konijn zijn dat zo schrikt dat het stil blijft staan, dan moet je zo snel mogelijk je klauwen in zijn nek slaan en bijten, zodat zijn luchtpijp dicht zit. Vergeet niet om StarClan voor zijn leven te bedanken.' Honeydew keek even naar de lucht, die nu bewolkt was, maar in de nacht vol zat met sterren. 'Als een konijn té snel wegrent, dan roep ik wel wat je moet doen.' Honeydew keek naar Nimblepaw. 'Ben je er klaar voor?'

Nimblepaw luisterde aandachtig naar wat Honeydew haar leerde. Ze sloeg ieder woord op. Ze bekeek de afstand die ze moest afleggen van de boom naar de konijnen. Het was redelijk ver, maar met een goede afzet zou het haar moeten lukken. Ze visualiseerde de sprong, en voelde dat het zou gaan lukken. "Klaar," grijnsde ze.
Ze zette zich zo hard mogelijk van de tak af. Ze voelde hoe haar lange vacht door de wind wapperde en hoe het haar ogen liet tranen. Maar ze bleef gefocust. Ze hield haar lichaam zo recht mogelijk, en hield haar target in zicht. Ze plofte op de grond neer, ging even diep door haar poten om haar gewicht op te vangen, en begon de achtervolging. Ze konijntjes waren niet van schrik stil blijven staan, maar door hun verzwakking waren ze niet erg snel. Ze maakten wat schijnbewegingen waar Nimblepaw niet intrapte, maar het lukte haar niet om ze te pakken te krijgen. Telkens als ze haar kaken om een konijn heen wilde zetten, sprongen ze precies op tijd weg. Ze bleef rennen om te voorkomen dat ze niet in hun hol zouden kunnen verdwijnen, en ze wachtte op instructies van Honeydew.

Honeydew keek aandachtig hoe Nimblepaw haar woorden opvolgde en uiteindelijk zelf sprong. Dit was allemaal nieuw terrein voor haar: ze had nog nooit zelf een leerling gehad, ze had er ook nooit echt belangstelling voor gehad om een leerling te hebben, maar deze 'training' met Nimblepaw vond ze wel heel erg leuk. Ze bekeek de konijnen. Jammer genoeg waren ze niet geschrokken, maar sloegen op de vlucht. 'Goed zo, blijf ze bezig houden!' riep Honeydew tegen Nimblepaw. Wat een ontzettend slimme dochter had ze. Honeydew voelde zichzelf glimlachen. 'Ik kom eraan!' Ze zette zich ook af van de tak en kwam midden in het geren van zowel de konijnen als Nimblepaw terecht. 'Als ze sneller rennen dan jij, moet je trucjes gebruiken!' riep Honeydew terwijl ze achter één konijn aanging. 'Isoleer ze. Probeer nooit achter twee prooien tegelijk aan te gaan, want dat lukt je nooit.' Honeydew rende in een soort zigzagbewegingen, die steeds groter werden. 'Deze bewegingen verwarren ze, dat is precies wat je wil!' Honeydew voelde dat roepen en jagen niet tegelijk gingen, dus ze riep: 'Kijk maar wat ik doe!' Honeydew krabte wat zand van de grond omhoog, tegen het konijn aan, dat voor een milliseconde verstarde. Dit was haar kans. Ze zigzagde naar links, naar rechts en sprong op het konijn af. Eén poot bleef in het konijnenvel haken, haar andere drie poten gleden over de aarde. Ze kraste de luchtpijp van het konijn open en beet, net zolang totdat ze het konijn niet meer voelde spartelen. 'Dank u StarClan voor zijn leven,' fluisterde Honeydew en keek om naar Nimblepaw. Hopelijk was haar uitleg goed genoeg.

Terwijl Honeydew de jacht van haar overnam, bleef Nimblepaw achter een ander konijn aanrennen. Het was lastig om zowel Honeydew als het konijn voor haar in de gaten te houden, maar ze deed haar best. Ze zag hoe Honeydew schijnbewegingen maakte en zand gebruikte om het diertje af te leiden. Wat slim! Binnen een tel had ze het konijntje te pakken en doodde het. Nu was het haar kans. Ze hield haar kop lager en spurde achter haar konijn aan. Ze merkte dat het moe begon te worden, terwijl zij nog vol energie had. Ze maakte de zigzaggende bewegingen groter, merkte hoe het konijntje niet wist wat hij moest doen, en liep zich uiteindelijk klem tussen een paar takken. Ha, lachte Nimblepaw. Ze sprong op het diertje af, plette het onder haar poot en beet snel in zijn keel. "Dank u Starclan voor zijn leven," zei ze haar moeder na. Ze wist niet goed wat ze zei, want ze wist nauwelijks wat van starclan af. Maar blijkbaar hoorde het.
Triomfantelijk liet Nimblepaw het konijn uit haar bek vallen. "Mijn eerste prooi!" riep ze blij.

Terwijl Honeydew haar gevangen konijn oppakte, zag ze Nimblepaw achter een ander konijn aanrennen. Nimblepaw leerde snel, merkte Honeydew op. Ze deed precies na wat zijzelf een paar tellen geleden ook had gedaan: de zigzaggende bewegingen en de snelle beet in de keel van het konijn en als een volleerde jaagster doodde Nimblepaw het konijn. Zelfs het kleine gebed voor StarClan zei ze foutloos. 'Mijn eerste prooi!' riep ze trots. Honeydew lachte. Het voelde zo fijn om zo een beetje een band op te kunnen bouwen met haar dochter. 'Gwoed gwedaan!' riep Honeydew terwijl ze nog steeds het konijn in haar mond had. Ze legde het dier snel weer op de grond neer. 'Goed gedaan!' zei ze opnieuw. 'Je leert snel.' Honeydew grijnsde. Wat moest ze Nimblepaw nog meer vertellen over jagen? 'Het gebed voor StarClan is heel belangrijk,' herinnerde ze zich. 'StarClan bestaat uit overleden Clankatten, die geesten worden en over de Clans waken.' Ze keek naar de lucht, die een beetje donkerder werd. 'Daar wonen ze, in de Silverpelt. Alleen Clankatten die een goed leven hebben geleid volgens de Warrior Code komen in de StarClan: de andere katten gaan naar de Dark Forest, of de Place of No Stars, zoals het eigenlijk heet. We danken de StarClan voor de prooi die ze ons hebben gegeven om de Clan te voeden, in dit geval twee konijntjes dus.' Honeydew keek naar Nimblepaw. 'StarClan katten kunnen ook in dromen voorkomen en ze geven ons voorspellingen, maar alleen aan Leaders, Deputy's en Medicine Cats.'

Tevreden stonden Nimblepaw's oren omhoog toen Honeydew haar complimenteerde. "Ach, ik heb een goede mentor," lachte ze. Toen ze merkte dat Honeydew over Starclan ging vertellen, ging ze rustig zitten en sloeg haar staart om zich heen. Ze wist dat dat begrip van Starclan belangrijk was. Niemand had haar daar tot nu toe over verteld, dus wilde ze nu goed opletten. "Dus.. Starclan geeft ons de prooien?" Ze vroeg zich af hoe ze dat dan deden. En waarom hadden ze dan niet meer prooien gestuurd toen ze doorhadden dat kittens ondervoed waren door het gebrek aan prooi? "En wat is die Warrior Code?" Dark Forest.. Alleen de naam al gaf haar rillingen. Wat voor katten zouden daar rondlopen? Katten zoals Whitelion, haar vader? Of nog veel ergere katten? Als dat waar was, dan wilde ze met alle mogelijkheden voorkomen dat ze daar terecht zou komen.

[Ieeeks weinig inspiratie o.0]

'Nee nee sorry, ik heb het verkeerd uitgelegd,' zei Honeydew. 'We bedanken de StarClan voor het leven dat de prooi heeft gegeven om de Clan te voeden.' Honeydew zei de zin nog een keer voor zichzelf. 'Ja, zo klopt het.' Honeydew keek verbaasd toen Nimblepaw zei dat ze nog nooit van de Warrior Code had gehoord. 'Heeft niemand je daarover verteld? Zelfs Snowdrop niet? Goed, ik ga het je vertellen en bereid je voor, het zijn een heleboel regels:
Regel één: we moeten de Clan verdedigen met ons leven en onze loyaliteit moet bij de ThunderClan liggen, zeker niet bij een andere Clan.
Regel twee: kom nooit op het territorium van een andere Clan. Jaag daar zeker niet. Jij hebt die regel dus verbroken, Nimblepaw,' lachte Honeydew.
'Regel drie: Elders en kits mogen het eerste eten van de prooistapel, daarna pas de warriors en apprentices.
Regel vier: prooi wordt alleen gedood om te eten, niet om mee te spelen. Bedank StarClan voor zijn leven.
Regel vijf: een kit moet minimaal zes manen oud zijn voordat hij of zij apprentice mag worden.
Regel zes: nieuwe warriors moeten een nachtwaken houden nadat ze hun warriornaam hebben ontvangen, dus je moet een hele nacht wakker blijven en het kamp bewaken. Dat was echt verschrikkelijk, ik hield het bijna niet vol.
Regel zeven: een kat kan geen deputy worden zonder minimaal één keer mentor te zijn geweest van een apprentice.
Regel acht: de deputy wordt de nieuwe Clanleader wanneer de leider sterft. De nieuwe leider moet dan naar de Moonstone gaan om samen te dromen met de StarClan.
Regel negen: na de dood van een deputy moet een nieuwe deputy gekozen worden vóór maanhoog.
Regel tien: elke volle maan vindt er een gathering voor alle vier Clans bij Fourtrees plaats. Bij deze Gathering zijn alle Clans vredig.
Regel elf: grenzen moeten elke dag gemarkeerd en bewaakt worden en indringers moeten worden bewaakt.
Regel twaalf: geen warrior mag een kit in gevaar negeren, ook niet als deze van een andere Clan is.
Regel dertien: het woord van de Clanleader is de Warrior Code. Dus als Firestar ons iets opdraagt moeten wij dit doen.
Regel veertien: een eervolle warrior hoeft geen katten te doden om een gevecht te winnen, alleen als dit zelfverdediging is.
En de laatste regel, regel vijftien: een warrior verlangt niet naar het zachte leven van een Kittypet.' Honeydew zuchtte even. Ze had de Code al zo lang niet meer hardop gezegd. 'Van mijn mentor moest ik de hele Code uit mijn hoofd leren totdat ik hem zo kon opzeggen,' zei ze. 'Vandaar mijn enge vermogen om dit zo tegen jou te vertellen.'

Even overweldigd door alle informatie haalde Nimblepaw diep adem. "Wow," zei ze. "Dat is veel." Ze vond dat de meeste regels voor zich spraken, zoals dat de warrior een kitten in nood moet helpen. "Maar.. is het erg als je een keer perongeluk een regel overtreedt?" Ook had ze geen nachtwaken gedaan, maar niemand had haar verteld dat dat moest. Hadden de andere apprentice bij haar ceremonie dat wel gedaan? Het duizelde haar, en beangstigde haar. Ze merkte weer hoe weinig te wist van het clanleven, en hoe ze daardoor soms voor problemen kon zorgen. Gelukkig had ze nu goed contact met Honeydew, en ze voelde hoe ze een band aan het opbouwen waren. Zolang Snowdrop nog herstellende was, kon haar moeder haar vanalles bijbrengen - zoals ze eigenlijk al vanaf het begin had moeten doen. Nimblepaw voelde geen wroeking meer jegens haar moeder, maar baalde er nog steeds van dat ze niet de kittentijd had gehad zoals velen wel hadden in de clan.

'Nee, een regel overtreden is niet zo heel erg,' stelde Honeydew Nimblepaw gerust. Ze kwam dichter bij haar en fluisterde in haar oor: 'Zelfs leiders breken de regels. Firestar is ooit een Kittypet geweest, wist je dat? En je hoeft helemaal niet bang te zijn: apprentices mogen fouten maken. Jullie hoeven zelfs geen nachtwaken te houden, wees daar maar blij om.' Ze lachte even. 'Wil je misschien nog iets weten?' vroeg Honeydew. Ze snapte dat ze Nimblepaw niet alles had kunnen bijbrengen en dat ze minder wist dan ze eigenlijk had moeten weten. Honeydews ouders hadden haar al veel bijgebracht toen ze nog maar een kit was en het speet Honeydew dat ze datzelfde niet bij Nimblepaw had kunnen doen. Maar aan de andere kant was ze er nu wel voor Nimblepaw en ze kon alles wat ze maar wilde aan haar vragen. Voor Honeydew was dat wel het minste wat ze kon doen, en het voelde voor haar een beetje alsof ze het goedmaakte.

Opgelucht haalde Nimblepaw adem. Gelukkig, ze zou niet naar de Dark Forest gaan vanwege de fouten die ze tot nu toe gemaakt had. Ze besloot wel om in het vervolg beter op de Warrior Code te letten. Maar wat? Clanleiders verbraken de code ook wel eens? "Maar.. dat is toch heel raar?" vroeg Nimblepaw. "Zij zijn toch juist de uitgekozenen, de goeden. Als er katten zijn die volgens de Code leven dan zouden zij het toch moeten zijn?" 
Honeydew vroeg of ze nog meer vragen had. "Hmm," dacht Nimblepaw na. Zo snel kon ze op niks komen. Maar ze wist wél iets waar haar moeder haar misschien mee kon helpen. "Ik vertelde je toch dat ik ook graag wil leren vechten? Maar dat jij daar niet zo goed in bent? Ken je iemand die me dat wel zou willen leren?" De plukjes op haar oren schoten overeind, al enthousiast wordend bij het idee dat ze de fijne kneepjes van het warriorschap zou gaan leren.

Honeydew luisterde naar Nimblepaws opmerking. 'Juist, dat klopt. Clanleiders zijn hét voorbeeld van een goede Clankat, dat klopt, maar Clanleiders... zijn ook maar katten. En iedereen kan fouten of overtredingen maken, net zoals wij. En ik heb nog nooit gehoord van een Clanleider die na zijn of haar dood in de Dark Forest kwam. Dat is zelfs nog nooit voorgekomen, volgens mij.' Honeydew luisterde opnieuw naar Nimblepaw, die niks kon bedenken wat ze nog wilde weten, maar in plaats daarvan vroeg of ze iemand wist die haar kon trainen. Honeydew dacht even na. 'Hmm... een goede vechter...' De enige goede vechtster die in haar opkwam was Snowdrop, maar zij was natuurlijk al Nimblepaws mentor en ze lag waarschijnlijk nog steeds in de Medicine Cat den. 'Oh, ik weet wel iemand! Lostdream. Hij is een kater met precies dezelfde vuurrode vacht als jij. Hij is net warrior geworden geloof ik, dus hij heeft alle technieken nog vers in zijn geheugen zitten. Ik ken hem niet persoonlijk, wel van gezicht, maar hij ziet eruit alsof hij goed kan vechten.' Honeydew ging weer rechtop zitten en wachtte af wat Nimblepaw van haar aanbeveling vond.

(ja ik ship Nimblepaw x Lostdream eheheh c:<

(pff, veel te laat sorry :c)

'Ah, dus je hebt Lostdream al ontmoet,' zei Honeydew. 'Ik zou hem zeker vragen, nee heb je, ja kun je krijgen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij je iets wil leren.' Honeydew merkte dat er iets veranderde in Nimblepaws gezicht toen ze over Lostdream praatte. Was er misschien iets wat ze niet mocht weten? Nou ja, ze zou er zelf wel achterkomen of Nimble zou het haar zelf wel vertellen: zo was ze eenmaal. Ze schrok op toen Nimblepaw over de konijnen begon. Oh ja, ze waren aan het jagen. De hele Warrior Code uit haar hoofd oplezen was blijkbaar toch veeleisender dan ze dacht. 'Ja, laten we dat doen,' zei ze instemmend. 'Jij ziet er ook wel uit alsof je iets te eten wil, Nimblepaw.' Honeydew keek naar haar rode vacht, die net zo lang was als de hare. Dat was wel een voordeel van langharige katten: hun vacht was warm in de winter en eventuele vermagering zag je bijna niet.