Big bro {Sparkrain}

Met een elegante pas wandelde de vuurrode kattin langs de oever. Het water kabbelde rustig langs de rotsen heen en baande zich een weg door het woud alsof het weg wilde vluchten voor wat dan ook. Ze volgde het rustig met haar amberkleurige ogen die kalm op het water waren gericht. Haar oogleden rustig over haar ogen gelegen. De kattin haalde even diep adem en liet haar ogen over de grond glijden tot ze bomen zag. Even zwiepte ze geïriteerd met haar staart om het feit dat ze de blauwe lucht niet kon zien... En zelfs als de bomen er niet waren geweest had ze waarschijnlijk alleen maar de grijze lucht gezien. Het zou waarschijnlijk gaan regen, maar goed, dan zou ze even een sprintje trekken naar het kamp of een verlaten hol van wat dan ook... Maar het zou waarschijnlijk het eerste worden... Want de gedachte alleen maar om in een modderig hol te gaan liggen, liet haar haren omhoog gaan. Ze haalde diep adem en ging zitten, haar blik kalm op de bomen gericht, wachtend op leven.

THEY TRY TO REMEMBER BUT STILL THEY FORGET

Verward opende Spark zijn ogen. Het duurde even voor hij doorhad waar hij was. Toen wist hij het weer, in een boom vlakbij the little creek. Hij was dol op boom klimmen, maar als hij daar rustig zat, viel hij soms in slaap. Sparkrain onderdrukte een geeuw, en speurde door de bladeren naar leven. Hij was blij verrast met het geelschp van zijn zus, en sprong haast meteen de boom uit. Met een zachte bons belandde de kater op de grond, en trippelde naar Firewood toe. "Hey Sis!" Sparkrain was best beschermend als het om zijn zusje ging, haar mocht niks overkomen. Liefkozend streek hij met zijn staart over haar flank. "Hoe is het?" Kwam er zacht spinnend uit.

Een plof liet haar lichtjes schrikken, maar ze bleef kalm toen een bekende geur haar neus binnen gleed. Ze keek op en zocht het terrein af naar leven. Al snel ontmoette haar amberkleurige ogen zijn blik en ze snorde even kort waarna ze op hem afliep. Soms was Sparkrain een beetje overbeschermend, maar daar zat ze meestal niet mee in. Althans, nu nog niet. "Hey Sis!"Zei haar oudere broer. Ze drukte haar neus tegen de zijne toen ze dichter bij elkaar waren en voelde hoe een staart over haar flank ging. Ze snorde even kort, blij me zijn gezelschap. "Hoe is het?" Ze knikte even naar hem. "Heel goed," zei ze met een opgewekte toon, haar stem niet langer kalm zoals ze de afgelopen dagen had moeten doen. "En hoe gaat het met jouw?"

THEY TRY TO REMEMBER BUT STILL THEY FORGET