Are you old enough to play?

Een verveelde geeuw verliet het bekje van de jonge kitten, terwijl haar blauwe ogen naar buiten staarde, het kamp in. Ze lag, zoals gebruikelijk, in de ingang van de Nursery, haar pootje keurig onder zich gevouwen en haar pluizige vacht als een bolletje piekhaar overal naar toe uitstekend. Ze verveelde zich, zoals ze eigenlijk elke dag deed. Nog steeds had ze niet de moed gevonden om aan de kittens van Fawnstep te vragen of ze kwamen spelen. Ze wist niet zeker hoe de queen op haar zou reageren...
Stormkit keek om zich heen, zuchtte zachtjes en draaide zich om. Zal ze dan toch maar ...? Goed dan. Ze stond op, wandelde naar de zwarte queen toe en keek haar neerbuigend aan. Ze wilde net wat zeggen, toen ze opeens een zacht gepiep naast zich hoorde.

[+Roughkit]

Het kleine, nog jonge kittentje was nog niet zo lang op deze wereld. Haar oogjes waren pas geopend, maar nog niet helemaal, de wereld was dan ook zo goed als wazig voor haar. Vocabulaire gezien had ze zich ook nog niet zo ver gevorderd, enkel was haar gehoor nu wat beter aangeslagen. Het had allemaal lang geduurd voor de jonge kitten, haar zussen waren sneller geweest met hun zintuigen. Ook kon de jonge kitten nog niet zo goed lopen, en leek het meer op kruipen. Roughkit klom stuntelig uit de nest van haar moeder en struikelde en rolde zo via het mos omlaag. Ze bleef ze versuft liggen. Naast zich doemde een grotere kitten op, tenminste, ze kreeg een grote schaduw over zich heen, en ze zag vaagjes de vorm van een grote kitten, veel kleiner dan haar mama, veel groter dan Roughkit zelf. Roughkit staarde omhoog naar de grote kitten en probeerde haar zicht scherper te krijgen, tevergeefs. "Monster!" Piepte ze terwijl ze zichzelf op een stuntelige manier omhoog, het nestje in probeerde te klim-kruipen.

Stormkit schoot in de lach toen ze een van de kittens, die bij de zwarte queen lagen, begon te piepen en haar monster noemde. Dat zou waarschijnlijk komen door haar pluizige vacht en omdat ze iets groter was dan de kittens. Met een glimlach liep ze naar de kitten toe en zakte door haar pootjes, die ze keurig onder haar lichaam vouwde. "Ik ben geen monster, gekkie," miauwde ze vriendelijk. "Mijn naam is Stormkit, ik ben ook een kitten. Hoe heet jij?" vroeg ze daarna met een glimlach op haar gezicht. Ze was tenminste niet meer de enige kitten hier, maar ze was wel de oudste, of te wel, ze moest voorzichtig zijn met deze nieuwelingen in de nursery.

Haar zicht kreeg ze nog steeds niet geheel scherp, het was een grote wazige vlek die ze zag in de vorm van een kat. Misschien was het wel een apprentice die op bezoek kwam, die had ze namelijk nog niet ontmoet. Of misschien hadden zij haar wel ontmoet, alleen was ze toen aan het slapen of nog blind. De kitten kwam wat dichter bij met haar kop, wat haar beeld wat scherper maakte, nu kon ze tenminste zien hoe ze er werkelijk uit zag. Een witte kitten. "Ik ben geen monster, gekkie," miauwde de andere kitten vriendelijk. "Oh nee?" kwam er als een hoog piepje uit terwijl ze wat naar achteren kroop, waar door haar achterwerk in het mos verstopt raakte. "Mijn naam is Stormkit, ik ben ook een kitten. Hoe heet jij?" Vroeg Stormkit. "Roughkit," piepte ze haar borstje vooruit stekend. Haar vachtje verklaarde genoeg. "Jij zo groot, waarom nog 'kit? En niet al 'paw?" Vroeg ze haar kopje schuin zettend.

"Oh nee?" Stormkit grinnikte eventjes en schudde haar kop om aan te geven dat ze echt geen monster was. Ze keek toe hoe de kitten naar achter liep en in het mos terecht kwam. Haar mondhoeken krulde omhoog, zo onhandig was ze vroeger ook geweest, meende ze zich te herinneren. "Roughkit," stelde de kitten zichzelf trots voor en Stormkit knikte. "Aangenaam, Roughkit," miauwde ze vriendelijk. De pluizige kitten ging liggen en vouwde haar pootjes onder zich, terwijl ze de kitten aan bleef kijken. "Jij zo groot, waarom nog 'kit? En niet al 'paw?" Stormkit zuchtte zachtjes en keek om zich heen. "Ik ben niet zo heel erg groot hoor, ik lijk groot door mijn vacht. Ik ben pas drie manen oud, dus ik mag nog geen apprentice zijn," legde ze rustig uit. Ze glimlachte eventjes en keek langs Roughkit heen naar de andere kittens die er lagen.

Roughkit was jaloers op Stormkit. Zij wou ook al groot zijn, en dan trainen om een warrior te worden. Maar blijkelijk werd Stormkit ook nog niet getraind. "Ik ben niet zo heel erg groot hoor, ik lijk groot door mijn vacht. Ik ben pas drie manen oud, dus ik mag nog geen apprentice zijn," legde Stormkit haar rustig uit. Roughkit hield haar kopje scheef en keek lichtelijk teleurgesteld. "Zo lang, waarom zo lang? Ikke nu al wil trainen!" Piepte ze. "En dan ik beste warrior ooit!" Ze grijnsde en probeerde zich groot te maken, enkel plofte ze weer neer en bleef ze met vernauwde ogen en strak op elkaar gedrukte lippen liggen. "Hoe kan jij wachten... zo lang?" Vroeg ze. Vocabulaire gezien wat ze nog niet zo goed, haar woorden sprak ze dan ook wat door elkaar uit, of ze zette de verkeerde klanken neer bij de verkeerde letters.